Maandag 30 oktober. Ik merk dat het lastig is om een beetje onderhoudend te schrijven over de dingen die ik hier meemaak. Simpelweg omdat er niet veel gebeurt. De grote stappen die ik in de eerste weken maakte, maak ik nu niet meer. Het vlakt een beetje af en is eigenlijk meer van hetzelfde. Ik heb echt stap voor stap weer moeten leren lopen. Dat lopen gaat steeds beter in de zin van het lopen van een afstand. Nu is het zaak dat door te trekken en om mooier te gaan lopen. Mijn linkerbeen geneest heel anders dan het rechter. Er blijft meer vocht in zitten, voelt strakker aan en ik kan het niet zo goed buigen. Ook heb ik er veel meer pijn aan. Dat maakt dat ik de neiging heb om met de knie op slot te lopen. Dat is minder pijnlijk maar niet goed natuurlijk. Ik moet me bij iedere stap er van bewust zijn dat ik dat niet doe. Het linkerbeen moet echt goed opgetild worden. Overdreven voor mijn gevoel en dan zie ik in de spiegel in de oefenzaal dat het nog niet een gewoon loopje is. Ik zeg steeds tegen de therapeut dat het lijkt of mijn printplaat kapot is. Dingen die je automatisch doet, zoals lopen, daar moet ik echt over nadenken. Het hoort erbij volgens hem.
Traplopen kan ik ook weer. Daar vertelde ik al eerder over. Eerst deed ik dat met mijn beste been, daarna trok ik het andere been bij. Zo kwam ik in een soort van merkwaardig gang naar boven. Nu mijn bovenbeenspieren weer sterker worden verandert dat langzaamaan en lukt het me om tot halverwege de trap om en om mijn voeten neer te zetten. Zoals iedereen de trap oploopt. Dat kost veel kracht en duurt erg lang maar het lukt wel. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat er ooit een dag komt dat ik de trap weer op kan hollen :-)
En zo zijn er meer dingen die ik weer kan. Allemaal kleine dingetjes die voor Mij heel groot zijn maar voor jullie niet echt interessant om te lezen. In de komende weken zal het accent langzaam verschuiven verwacht ik. Als mijn wereld groter wordt en de therapie vordert zal er op een dag een kantelpunt komen. Voor nu ben ik intens dankbaar voor wat ik allemaal al wel weer kan. Dank voor jullie aanmoedigingen op wat voor manier dan ook maar. Hier bij de reacties bijvoorbeeld. Ik lees ze allemaal zorgvuldig. Ik dank jullie voor jullie mailtjes met lieve woorden. Dank voor de kaarten die jullie sturen. Voor de dikke enveloppen gevuld met moois ach.... het ontroert me en doet me zo goed allemaal. Echt! Dikke pluim voor jullie. Dank dank dank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten