Oma

4 november. Als ze nog geleefd had, zouden we vandaag de verjaardag van mijn schoonmoeder gevierd hebben maar helaas is ook zij niet meer onder ons. Ik denk de laatste tijd veel aan haar. Ze was een pittige tante toen ik haar leerde kennen. Ze had talent voor vele dingen. Ze kon koken, naaien, breien, haken, schoonmaken, bakken en nog heel veel meer als de beste. Ze was een grote sterke vrouw die niet onder deed voor een man. Ze legde net zo makkelijk een straatje als ze een trouwjurk naaide :-) Eerlijk gezegd was ik een beetje bang voor haar. 

Door de jaren heen en zeker na haar beroerte en het overlijden van mijn eigen moeder groeiden we meer naar elkaar toe en leerden we elkaar waarderen. Vanmiddag kwamen zoon en zijn dochters hier en toen oudste kleindochter (zes jaar) hoorde dat we over 'oma' spraken besloot ze iets moois voor oma te maken. Ik zal de datum er bijschrijven zei ze. Dan kun je steeds aan haar denken. En eigenlijk is het ook een beetje voor jou, want jij bent weer mijn oma. Ik vind het mooi dat een klein meisje op die manier de verbinding weet te maken. Het kunstwerkje hangt nu op mijn prikbord. Laatst heb ik het weer eens helemaal leeggehaald maar het vult zich weer in rap tempo.

Het was vandaag niet alleen de verjaardag van mijn schoonmoeder maar ook haar kleindochter en achterkleinzoon vieren vandaag. Voor mijn schoonzusje (mijn schoonmoeders oudste dochter) was het altijd een heel gedoe om overal aanwezig te zijn. Nu kan ze iets meer relaxt naar haar dochter en dan daarna naar haar kleinzoon. Ma is 91 jaar geworden en heeft een mooi leven gehad. Ze zag er naar uit om naar pa te gaan. Het is goed zoals het is. Maar toch mis ik haar. 4 november zal voor mij altijd de dag van haar verjaardag blijven.