Ik ben er klaar mee...

3 november. Ik ben er klaar mee staat boven dit blog. En ik ben er ook klaar mee. Waarmee vragen jullie je nu waarschijnlijk af? Nou, dat zal ik jullie vertellen. Ik ben klaar met het verkopen van gebreide of gehaakte sjaals/cols/omslagdoeken. Elke keer dat gedoe over de prijs. Ik heb er geen zin meer in. Ik vraag voor een col zoals op de foto's 10 euro. Dan gaat de prijs van het garen er af. In dit geval is dat 2 euro. Blijft er 8 euro over als maakloon. Bedenk dan dat ik er meer dan 8 uur aan haak en dat dat dus betekent dat ik voor minder dan een euro per uur aan het werk ben. Daar komt hier in Westland nog geen illegale Bulgaar voor uit zijn bed zeggen ze hier dan. 

Voor de vorige col die ik hier liet zien was belangstelling. Een mevrouw kwam hem hier passen en vond hem hartstikke leuk. Het garen was duurder dan het garen van deze col, namelijk 1,79 euro per bol. 3,60 euro aan kosten dus. Toch verkocht ik hem ook voor 10 euro. Dat betekende dat ik 6,40 euro aan maakloon overhield. Nog minder per uur dus. Toen ze vroeg of hij niet voor 7,50 euro mocht heb ik het haar voorgerekend. Daar was ze best verbaasd over. Ja echt serieus. Ik vroeg haar of zij zelf voor dat loon zou willen werken. Nou, ik dacht het niet, was haar antwoord. En meteen er achteraan.... 10 euro vind ik toch te duur voor handwerk. En weg was ze. Jullie mogen best weten dat ik een potje heb zitten huilen. Ik heb niet veel weerstand op dit moment hè.

Inmiddels zijn de tranen gedroogd en heb ik besloten het mezelf niet meer aan te willen doen. Dit was namelijk niet de eerste keer. Goedkoper of duurder maakt niks uit. Handwerk wordt gewoon niet gewaardeerd. Het heeft een oude omaatjes imago. Ooit heb ik ook al eens een echte reële prijs gevraagd maar toen verkocht ik helemaal niks. Ik vind het leuk om ze te maken en zolang er garen in huis is ga ik er zeker mee door. Maar verkopen doe ik ze niet meer. Alles gaat naar goede doelen. Ik geef ze liever gratis aan mensen die er echt blij mee zijn en ze echt nodig hebben. Ergens is het wel een beetje verdrietig dat handwerk zo weinig gewaardeerd wordt, vinden jullie niet?

De col die ik laat zien is van hetzelfde patroon als de vorige. Het haakt prettig en ik was benieuwd hoe het zou zijn bij een effen kleur. Het is een kleur roze (beetje zuurstok achtig) die zich slecht laat vangen door het fototoestel. Garen van Wibra naam Saskia. 100 gram per bol. Looplengte 260 meter per 100 gram. Wasbaar op 40 graden. Ik haakte met naald nummer 4 en gebruikte 2 bollen. Met het laatste stukje draad naaide ik het begin aan het eind vast.
-
Inmiddels ben ik niet boos of verdrietig meer hoor. Het is wat het is. En het is goed zo.