Zaterdag 21 oktober. Door de jaren heen heb ik eindeloos veel handwerkjes gehaakt. Veel daarvan waren proefjes. Kijken hoe het garen zich verhield met het patroon. Werd het te groot of juist te klein bij gebruik van een bepaald nummer haaknaald? Uithalen, opnieuw beginnen. Het even laten voor wat het is. Dat soort dingen. Ik bewaarde deze proefjes in een grote glazen pot die hier op de schouw in mijn werkkamer staat. Toen ik mijn winkeltje aan huis opende (nu alleen verkoop via FB) borrelde ik van de ideeën en een daarvan was om iets te doen met deze proefjes. Ik besloot er kleine slingertjes van te maken. Want om met Harry Mulisch te spreken: het leven is een feestje maar je moet wel zelf de slingers ophangen. Het bleek een succesnummer voor het winkeltje en steeds weer maakte ik nieuwe slingertjes.
Dolgelukkig en dankbaar was ik met mijn nieuwe knieën en dat wilde ik vieren met iedereen die hier op bezoek kwam. Zo geschiedde. Ik maakte een flinke voorraad nieuwe slingertjes en wachtte af. De eerste weken na de operatie kwam er nog niet veel bezoek buiten de familie maar nu gaat het zo langzamerhand een beetje komen. Niet meer dan drie per week want het kost me veel energie. Het is namelijk zo dat mensen veel te vertellen hebben. En ik ben nog een beetje langzaam in mijn hoofd. En dat gaat niet altijd samen. Bovendien vind ik zitten in een 'gewone' stoel nog steeds een beetje gedoe. De meeste bezoekers blijven dan ook niet langer dan twee uur. Er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk :-)
Zoals het bezoek van vandaag. De kleindochtertjes wilden eindelijk ook wel eens zien hoe het met me was. Na alle gesprekken via de telefoon kwamen ze nu naar me toe met hun papa. Wat een feestje was dat zeg! Ik kreeg kleurplaten, knutselwerkjes, schelpjes die ze gevonden hadden maar ook mooie kralen en zelfs een klein spiegeltje wat helemaal versierd was. Is dat niet lief? Ze waren zwaar onder de indruk van de littekens en de nog steeds aanwezige blauwe plekken. Ze waren er gewoon even stil van. Maar al snel gingen ze over tot de orde van de dag, zoals dat hoort. En natuurijk zochten ook zij alledrie (!) een slingertje uit om mee naar huis te nemen. Want zeg nou zelf... ondanks alles is het leven toch een feestje? En hoe je dat doet? Daar weten deze damestjes alles van :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten