Zaterdag 14 oktober. Nog zeker twee jaar nadat we naar dit huis en dit dorp verhuisden bleef ik mijn eigen slager in de provinciestad waar we eerst woonden trouw. Het was gewoon een hele fijne, super schone slager(ij) en ik kon geen afscheid van hem nemen. Op een goed moment schakelde ik toch over. Er was nota bene een kleine ambachtelijke slagerij hier op de hoek. Nog geen twee honderd meter van mijn huis. De slager was al wat ouder en had een jongere assistent slager in dienst. Ik denk dat deze jongeman midden 20 was. Ik ben zijn naam vergeten maar wel weet ik dat hij uit een dorp hier verderop vandaan kwam. Elke ochtend fietste hij langs ons huis en als ik toevallig buiten was groette hij vriendelijk. 's Zaterdags kwam er een jongere versie van de jonge slager om te helpen met schoonmaken, keukenwerk en assistentie in de winkel. Het bleek het jongere broertje van de jonge slager. Ietwat verlegen, of zal ik het bescheiden noemen, maar super vriendelijk.
-
De oude slager ging met pensioen en de zaak werd overgenomen. De oudste van de twee broers ging ergens anders werken en de jongste bleef. De nieuwe slager verdween om een of andere reden en in het pand werden daarna diverse andere winkels gevestigd. Het staat nu alweer een jaar leeg. De nieuwe slager die verdween werkt nu bij een andere slager hier in het dorp hoorde ik. Maar die ligt nog buiten mijn bereik. Zover kan ik nog niet lopen. De broer is ergens anders slager geworden denk ik. maar het gaat nu om de jongste broer.
Want wat schetst mijn verbazing? Op een goede dag kwam ik terug uit Den Haag. Ik wilde nog even in het dorp hier vlakbij naar de Action om wat kaarsen te kopen. Op weg naar deze winkel passeerde ik de slager van dat dorp en besloot daar ook naartoe te gaan. Het zag er schoon uit. En wat was nou zo leuk? Ik zag daar dus de jonge broer terug. Inmiddels tien jaar ouder maar nog net zo bescheiden en vriendelijk. Het was een vrolijk weerzien van beide kanten. Regelmatig kocht ik bij hem omdat hij super verse producten verkoopt en ik er toch langs kwam vanuit DenH.
-
Nu kan ik niet daar kopen want ik kan er niet komen. Maar niet getreurd, de man doet de boodschappen graag en op weg vanuit DH naar huis wilde hij er best even langs. Daar kreeg hij een stukje grillworst cadeau omdat de zaak twee jaar bestond. Wat een aardig gebaar. Ik zal er ook maar eerlijk bij vertellen dat ik de grillworst niet te zien kreeg want die was al op. Zo rond een uur of twaalf en na een lange ochtend vergaderen heb je daar best zin in toch?
-
Een dag later komt valt hier de krant in de bus. En wat lees ik daar? Dat de jongen van toen dus al twee jaar eigenaar is van die slagerij. Nou, dat had ik dus niet gedacht. De eerstvolgende keer dat ik er naartoe ga, neem ik een bloemetje voor hem mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten