Schoon...

6 november. Het is wel eens lastig om een titel van een blog te verzinnen. Zeker als je er een paar achter elkaar schrijft zoals ik nu doe bij het inhalen ;-) Vandaag was dat geen probleem. Al heel lang wil ik deze foto's aan jullie laten zien. Ik kreeg het ooit cadeau voor mijn tiende verjaardag. Een mooi doosje met een ballerina er op. In het doosje een stukje zeep en een flesje parfum. Mijn moeder heeft het al die jaren bewaard. Bij het opruimen van allerlei spullen kwamen we het weer tegen. Ik was ontroerd. Dankzij haar bewaarlust (raar woord maar ik weet even niet beter) vonden mijn broer, zus en ik zoveel moois uit onze jeugd terug. 

Ik opende het doosje en daarna het parfumflesje. Het rook nog precies als toen. Een mengeling van heimwee naar de tijd van toen ging door me hee. Het rook naar veilig en beschermd. Het rook naar zorgeloos en onbekommerd. Het rook naar kind zonder in het dorp achter de dijk. Het was een emotioneel gebeuren en ik was blij dat ik alleen thuis was. Het stukje zeep is nooit uitgepakt geweest. En dat deed ik dus nu wel. Na al die jaren. Ik had het zeepje gewoon kunnen gaan gebruiken destijds maar op een of andere manier is dat nooit gebeurd. En nu ben ik daar blij om. Want het was allemaal nog zo mooi gebleven. Bevroren in de tijd.

Kijk nou hoe schattig! Ik denk dat veel 'meisjes' van mijn leeftijd het doosje zullen herkennen. Het zal niet zeldzaam geweest zijn. Misschien herkent iemand die hier leest het wel. Dat zou leuk zijn. Of misschien kan iemand zich de geur nog herinneren. Na het bekijken en ruiken heb ik alles weer zorgvuldig ingepakt en terug in de kast gezet. Bij de andere spulletjes van toen. Gewoon omdat het zo fijn is om ze bij elkaar te zien. Het gevoel wat ze oproepen kun je niet overdragen. Dat is persoonlijk. Voor anderen is dit gewoon een mooi doosje, maar voor mij is het zoveel meer.

En om nu maar meteen het gevoel weg te nemen dat ik alleen in het verleden leef, kan ik melden dat ik vandaag een kleine mijlpaal bereikte. Ik deed iets wat ik al veel te lang niet gedaan had. Ik maakte drie keukenkastjes schoon. Dus leeggehaald, doekje met sop erdoor en weer ingeruimd. Het knapte enorm op. En ik eigenlijk ook in mijn hoofd, want ik stoorde me er al zo lang aan. Het ging niet gemakkelijk maar het ging. Yeahhh! Weer een stapje vooruit. Nu de rest van de kastjes nog. Maar deze zijn alvast mooi SCHOON :-) Dagdag!