23 november. In de laatste dagen van november, als Sinterklaas weer in het land en het blad van de bomen verwacht ik altijd een telefoontje van de tuinman. Nou klinkt dat heel sjiek, tuinman, maar dat valt reuze meer hoor. De man is geen tuinman by nature. Hij maait het gras maar verder gaat hij niet. Ik doe de rest. Vroegâh deed ik alles zelf maar dat lukte niet meer. En daarom komt Leen twee keer per jaar naar hier. Hij maakt de tuin winterklaar, haalt de goten leeg, verwijdert het blad en snoeit de heggen. Ik ben dol op die man. Hij komt na de file, drinkt dan eerst koffie in de keuken, gaat dan rustig zijn gangetje. Als het tijd is eet hij zijn boterham aan de keukentafel. Voor de file gaat hij weer naar huis maar niet voordat hij nog een laatste koffie dronk. Soms brengt hij iemand mee, soms ook niet.
Dit keer nam hij zijn dorpsgenoot Dick mee. D is een echte polderman. Uit mijn polder hoor (!) en ook op hem ben ik dol. In het voorjaar werkt L de tuin door zodat ik het daarna zelf kan. Dit keer was er vrijwel niks gebeurd in de tuin gedurende zomer en herfst. Toen Leen belde waarschuwde ik hem alvast. Het is een flinke klus dit keer hoor. Geeft niks zei hij. Ik breng Dick mee. Tijdens de koffie deelden we het laatste half jaar. En och wat was er veel verdriet en zorg geweest. Ze waren verbaasd over mijn operatie en wilden er alles van weten. Ook deelden we de laatste boekentips want alledrie lezen we graag. En we lenen elkaar ook boeken trouwens. Van Dick krijg ik altijd een potje zelfgemaakte jam (zo lekker) en van Leen verse eieren van zijn eigen kippen. Ik word maar verwend door ze. Het voelt altijd even als thuis als ze er zijn. Mag ik niet eens wat foto's van jullie maken, vroeg ik. Dick wilde niet op de foto maar Leen vond het best. Maak maar een foto als ik er geen erg in heb, zei hij. En dat deed ik. Tijdens de koffie :-)
Vandaag is ook de trouwdag van onze jongste zoon. Vier jaar geleden is het alweer. Het voelt als de dag van gisteren dat we in het vliegtuig stapten om naar de andere kant van de wereld te vliegen. Ze zijn nog steeds gelukkig met elkaar en hun huwelijk is gezegend met twee mooie jongetjes. Nadat de mannen weggingen mocht ik weer naar therapie. Hoera! Not! Ik deed mijn best en was blij dat het weer klaar was. De ene keer heb ik er meer zin dan de andere maar dat is denk ik wel logisch. Nadat de man me weer opgehaald had uit het 'kinderparadijs' reden we door naar de slager om weer wat voorraad te halen. Daarna nog naar de Aciton die daar vlakbij is.
Onze oudste kleindochter is bijna jarig en dol op stickers. Die kun je echt leuk bij Action kopen. Ik kocht er nog wat andere tuttemerut en was blij daarna naar huis terug te kunnen. Na het avondeten was het goed uitrusten. De dag was weer meer dan vol geweest. Oh, ik vergeet nog te zeggen dat ik vanmorgen ook nog bij Intertoys geweest was. Maar daar ben ik gillend weggelopen. Het was daar zo ongelooflijk druk dat ik er onpasselijk van werd. Niet te geloven wat mensen daar allemaal kochten. Honderden euro's per kind. En maar klagen en zeuren in de rij. Nee, ik ben snel omgedraaid. Wij vieren ook Sinterklaas maar ik geef daar echt niet zoveel geld aan uit. Welnee zeg!
-
Vandaag was het 9 weken geleden dat ik geopereerd werd. Wat ben ik dankbaar dat al deze dingen vandaag al weer kon doen vandaag. En wat ben ik dankbaar voor de twee mannen die de tuin weer zo netjes maakten. Oh, er is elke dag zoveel om dankbaar voor te zijn. Als je het maar wilt zien ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten