Bakker Jan...

Maandag 20 november. Al heel lang stond het op mijn verlanglijstje om een bezoek te brengen aan Bakker Jan. We leerden deze bijzonder bakker kennen toen we hier net een paar jaar woonden. In de krant werd aangekondigd dat er een nieuwe bakkerij zou komen aan de rand van ons dorp. Een bijzondere bakkerij. Want niet alleen zou er brood gebakken worden zonder gist maar met behulp van zuurdesem. Geen gewoon graan maar biologisch graan en zo nog een paar dingen meer. Na een auto ongeluk waarbij lang gedacht werd dat hij nooit meer zou kunnen bakken werden zijn reguliere zaken verkocht. Maar het wonder gebeurde. Hij revalideerde, begon zich te verdiepen in de orthomoleculaire geneeskunde. Studeerde en studeerde nog meer. Hij herstelde wonderwel en kon weer gaan bakken. 

Voor gewone bakkerszaken was hij niet sterk genoeg meer (hij had meerdere vestigingen) en bovendien was dat niet meer wat hij wilde. Hij besloot zijn droom te gaan leven. Is dat niet geweldig? Willen we dat niet allemaal? En hoeveel mensen die dromen gaan ook daadwerkelijk hun droom uitvoeren/leven? Dat zijn er niet zo heel veel toch? Maar deze man wel. Hij kocht een pand, maakte er een bakkerij in en begon te bakken. Niet alleen maar met hulp van een team mensen met een verstandelijke beperking. En zo ontstond een kleine gemeenschap. Bakkerij het Blauwe Hek. Ik vertelde er wel eerder over. Na verschil van inzicht: het valt niet mee om dat wat in je hoofd zit, die droom, te zien verbrokkelen en je tijd verspild zien worden aan nutteloze formulieren die nou eenmaal horen bij het werken met mensen met een beperking. De droom zoals hij hem zag ontglipte hem en hij vertrok. Een zomerlang bakte hij op een camping in Delftse Hout. De campinggasten waren heel blij met dat superrijkere verse brood elke dag.

Tijdens het bakken voor de camping en misschien al wel daarvoor (dat weet ik niet precies) werd hij benaderd door een boer in de buurt. En ook deze boer had een droom. Net als de bakker. Hij vertelde er over. De bakker en de boer vonden elkaar en besloten samen te gaan werken. En zo geschiedde. De bakker verhuisde een paar kilometers en bakte zijn heerlijke brood. Dit keer niet met mensen met een beperking in het hoofd (geen formulieren meer voor hem) maar verzamelde wel weer andere mensen om hem heen. Mensen die even een zetje nodig hadden om weer verder te kunnen. Een bakker met pensioen die zijn vak zo miste. Een bankdirecteur met een burn-out die het fijn vindt om met zijn handen te werken.

Kom toch eens kijken op de boerderij zei de bakker steeds. Maar hoe graag ik dat ook wilde het lukte niet. Niet voor de operatie en ook niet daarna. Tot het moment daar was en de tijd rijp. Buiten was het donker en grijs. Later ging het ook nog regenen. Het was even zoeken want weggestopt in de polder maar toen we hem eenmaal gevonden stond hij ons met open armen op te wachten ;-) Het was heerlijk warm in de bakkerij en het rook er verrukkelijk naar de crackers die juist uit de oven waren gekomen. Een mengeling van kaas en Italiaanse kruiden. Vermengd met vers cranberrybrood. Oh Oh Oh, ik wilde er nooit meer weg. Onmiddellijk werd er koffie gezet (met kruidnoten) en dronken we midden in de bakkerij koffie. Daarna kregen we een kleine rondleiding en deden we nog wat boodschappen in de landgoedwinkel. Met lekker brood en nog veel meer vertrokken we tevreden naar huis. Over de boerderij zal ik een andere keer vertellen. Want niet alleen de bakker is bijzonder, de boer kan er ook wat van. Hoe is het met je droom vroeg ik de bakker. Hij is er weer. En ik leef hem. Elke dag! En dat zei hij met een grote glimlach :-))))