Sinterklaas...

Zaterdag 18 november. Ik werd vanmorgen al vroeg wakker met een heel bijzonder gevoel. Zo'n gevoel wat je vroeger had als het je verjaardag was. Of als je op schoolreisje ging. Een soort van zenuwachtige kriebel. Eng maar ook fijn. Noem me maar gerust kinderachtig maar ik vind de intocht van Sinterklaas altijd een van de hoogtepunten van het jaar. Vroeger keek ik met de kinderen maar toen die het huis uit waren ben ik blijven kijken. Soms met de man (die leest ondertussen twee weekendkranten maar dat terzijde) maar ook gerust alleen. Ik vind het zo'n leuke tijd van het jaar. Echt! De wel of niet zwarte Pieten discussie laat ik aan me voorbijgaan. Ik kijk ook niet naar het Sinterklaasjournaal of zo. Nee alleen deze zaterdag. Als hij aankomt uit Spanje. Dat vind ik het leukst.

En echt hoor, dan eet ik met het bord op schoot. Mijn zusje doet dat ook trouwens en we app-en dan wat heen en weer over dingen die we zien, waar we het meest van genieten en wat ons nog meer opvalt. Bovenstaande poppetjes staan inmiddels in de schoongemaakte kast te glimmen. Ik kocht ze ooit in de kringloop en elk jaar zoek ik ze op en krijgen ze een ereplaatsje.

Met de kleintjes speel ik dit memoryspel als ze op visite komen deze periode. Ik heb ooit drie dezelfde spellen gekocht en we hebben er twee in gebruik. Het derde spel heb ik gebruikt om er broches van te maken. Speldje er achter en hij kan op je jas, of tas of gewoon op je kleren van de dag. Ik nam ze ooit mee naar een marktje als vulling en verwachtte er niet veel van. Ze waren het eerst uitverkocht :-))

De man laat altijd overal zijn schoenen slingeren. Zo ook deze dag. Ik besloot om ze dit keer niet allemaal terug te zetten in het schoenenkastje aan het eind van de dag, maar er een te vullen met lekkers. Kinderachtig? Heel erg. Leuk? Ook dat! Joh, als je maar lol hebt. Als ik iets geleerd heb van achterliggende periode is het dat je zoveel mogelijk vieren moet. Want echt, voor je het weet is het te laat.