7 november... Vandaag was het een drukke dag. Denk dan niet meteen aan het feit dat er heel veel dingen gedaan werden hoor. Alles gaat nog zó langzaam dat het tijdrovend en de dag snel vol is. Ik werd vanmorgen wakker rond acht uur. Slapen gaat nog steeds heel slecht en ik slaap steeds maar in blokjes van anderhalf a twee uur. Daarna word ik weer wakker van de pijn. In je slaap zoek je onwillekeurig toch een bepaalde slaaphouding. Bij mij is dat op de linkerzijde met de knieën op elkaar en iets opgetrokken. Zo sliep ik altijd, maar nu is het op elkaar liggen van de gewrichten wat lastig en daar word ik wakker van. Het is dus in de ochtend maar net hoe ik uitkom met slapen. Dit keer was het om acht uur klaar. Na het doen van de serie oefeningen (3x per dag) deed ik de dingen van de dag. Denk dan aan de was, opruimen in huis, planten water geven, stoffen, dat soort kleine dingen. Meestal is het dan al weer tijd voor de koffie. Als de man thuis is drinken we die samen in de hal in de fijne stoelen met hetzelfde uitzicht als ik had toen ik nog in het bed van de thuiszorg lag. Ben ik alleen, dan luister ik meestal even naar het nieuws op de radio.
Na de koffiepauze is het tijd voor de eerste wandeling van de dag. Ik moest stap voor stap weer leren lopen en nu is het er vooral op gericht dat ik meters maak. Steeds wat verder in afstand. Steeds mooier qua techniek, steeds sneller qua tempo en die laatste twee dingen zitten elkaar een beetje in de weg. Ik begin altijd rustig en til mijn voeten dan goed op maar als ik sneller ga lopen gaat mijn linkerbeen toch weer een beetje slepen. Er is me onderweg al eens gevraagd of ik een CVA had gehad. Ook heb ik de neiging om als ik sneller loop de rollator wat verder voor me uit te rijden. Ik leun dan voorover en ook was er iemand die vroeg of ik soms de ziekte van Parkinson had. Ja, de mensen mogen me dat gerust vragen. Gelukkig kan ik op allebei ontkennend antwoorden. Onderweg maak je zo wel eens een praatje. Ik word regelmatig ingehaald. Door ouderen, door moeders met kinderwagens maar ook door oma's met kinderwagens en die hebben dan zin in een praatje. Dan komen dat soort dingen ter sprake.
Na de wandeling is het tijd voor de lunch en oefenen deel twee. Daarna rust ik wat. Ik ga niet meer slapen maar meestal lees ik wat of ik haak aan een sjaal of een ander handwerkje. Nu ik er over denk: het is meestal een combinatie van de twee. Na het rusten kwam er vanmiddag visite. De dominee die ook onze buurman is kwam een geleend boek terugbrengen. En een praatje maken. Nou, dat kwam goed uit want daar had ik ook wel behoefte aan. Ik had nog een 'appeltje met hem te schillen' Het werd een geanimeerde middag waarin we ons allebei kwetsbaar konden opstellen. We bleken veel overeenkomsten te hebben qua woonplaatsen, boeken enz enz. Een ontmoeting waar ik tegenop gezien had, bleek erg leuk te verlopen. Misschien juist wel omdat ik er niks van had verwacht.
Hij bleef zo lang dat het tijd was voor de avondmaaltijd. Ik was alleen thuis dus dat was zo gedaan. Daarna weer oefenen en een tweede wandeling. Daarna haakte ik twee sjaals/ cols af die ik morgen zal laten zien. Bekende patronen maar ik heb geen zin in moeilijke dingen. Mijn aandachtscurve is nog niet groot. Nu ik heb besloten om voor het goede doel te gaan werken maakt dat ook niet meer uit. Alles gaat toch naar verschillende adressen. Ik was vanmorgen ook nog bij de kringloop en kocht daar wat kerstboompjes. Heel klein. Wat ik er mee wil weet ik nog niet. Dat komt t.z.t. wel een keer. Het was leuk er even rond te kijken. Ik denk dat ik er voor het laatst een week of zes geleden was. Rond 23 uur was de man ook weer thuis maar toen lag ik, na een laatste rondje buiten, al weer een uur in bedje veren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten