Meer dan 2500...

Zullen we even een rondje wandelen met elkaar? Genieten van al het moois? Laten we beginnen bij de jonge ooievaars. Ze passen niet meer met zijn allen in het nest. Hier zitten de jonkies uit te kijken naar vader en moeder. Ze hebben zich strategisch opgesteld. Wie weet hebben vader of moeder wel hele lekkere kikkertjes gevonden. Wie weet...

We laten de ooievaars achter ons en lopen de stoep op naar de rivier. Kijk daar eens een gezellige boot varen. Een vierkant huisje. Zo zag ik er nog niet een. Het lijkt me uitermate effectief en het ziet er supergezellig uit!

Terwijl ik op stap ben, snoeit de man vakkundig de heg. Je kunt goed zien waar hij gebleven is. Dit is de laatste van alle heggen. Hierachter ligt de moestuin van de buren. Maar dat terzijde. We wandelen verder en zien dat de vlier bessen begint te vormen. Sommigen beginnen zelfs al een heel klein beetje te kleuren. Ik kan niet wachten om er jam van te maken. De combinatie met bramen is heel lekker. En laat ik die nou allebei in de tuin hebben groeien. Deze bessen zijn voor de vogels. We zijn bijna weer thuis maar ik wil nog even met jullie naar de tuin van de buren. Daar maakte ik ook een paar foto's. Van de klaprozen bijvoorbeeld. De bloemblaadjes zijn zo mooi teer. Jammer dat ze maar zo kort bloeien.

We lopen iets naar achter, naar de boomgaard. Kijk de appels eens groeien. Het water loopt me in de mond. Appelmoes, appelsap, apple jelly, gedroogde appeltjes enz enz. Sommige van de bomen zijn al heel oud. Af en toe breekt er een tak maar ze houden moedig stand. Het is zo'n voorrecht al dat fruit te mogen zien groeien. En te mogen oogsten. Er is heel veel om dankbaar voor te zijn.

En kijk de venkel (is het venkel of toch iets anders?) eens mooie bloemen geven. De tuin is op zijn mooist nu. En door de vele regen blijft het groen ook nog eens lekker fris. Echt genieten! Volgens mij loop ik niet gelijk meer met de foto maar dat kan ik helaas niet meer zien. Er zit een bug in mijn blog waardoor ik de foto's niet kan zien maar alleen de computertaal. Ach, dat maakt niet uit toch?

Schuin naast de moestuin staat nog een notenboom. En kijk toch eens... wat een feestje zal dat straks weer zijn. Het rapen van de noten is zo leuk om met de kleintjes te doen. Het is niet helemaal zonder gevaar want soms krijg je een noot op je kop. Ook hier zie ik weer allerlei recepten voor me. Of zo vers van de boom eten. Jummie. Van de schillen maken we ook weer allerlei moois.

En kijk hier dan eens. Je komt ogen te kort op dit moment. De Egyptische platronde rode bietjes (kroten zoals wij ze noemen) groeien ook als kool. De eersten zijn al gegeten en de rest wordt ingemaakt. Sommige potten neutraal van smaak maar ik wil er ook een paar proberen in het zuur. Steeds weer een stapje verder in de ontdekkingsreis, ook op dat gebied.

Uit de tuin van de buren weg kijken we ook nog even in mijn eigen tuin. Naar de bloemenrand. De bijen van de buurman van de Bariton brengen veelvuldige bezoekjes aan ze en komen lekker snoepen. Zo, dat was gezellig hè? We zijn weer terug bij waar we begonnen. En dat brengt me bij het volgende...

De titel van dit blog. Meer dan 2500. Op Dit blog is het mijn 1000 bericht. Op mijn allereerste blog stopte ik bij het 1003e bericht. Daarna probeerde ik het nog een paar keer op andere blogs. Het werd geen succes. Ik verwijderde wat ik schreef op die blogs en daar heb ik niet echt spijt van gehad. Het was een andere tijd. Ik was in een andere fase in mijn leven. In dit blog maakte ik ook een hele reis. Er gebeurde zoveel in de jaren dat ik hier schreef. Ik noem er twee. De operatie en de verhuizing. Beiden zorgden er voor dat ik weer zin in het leven kreeg. De depressie verdween en ik ja, ik werd wie ik nu ben. Jullie waren er getuige van. Bij deze 1000ste kijk ik terug. En heb ik zelfs hier en daar teruggelezen. Iets wat ik eigenlijk nooit doe. Soms moest ik huilen, ik voelde weer de zwaarheid en de pijn. De isolatie en totale eenzaamheid. Gelukkig las ik ook dat ik er de moed probeerde in te houden en de mooie dingen probeerde te blijven zien.

Mijn leven nu is in balans en ik doe dingen waar ik blij van word en gelukkig. De verdrietige dingen hebben een plekje gekregen, de fijne dingen kregen de overhand. Het kleine dorp aan de rivier heeft me dit gebracht. En de tijd. De tijd heelt alle wonden. Het is een cliché maar zo waar. Ik blijf mooie dingen maken, tuinieren, wandelen, genieten van het leven en alle moois om me heen. Maarrrr ga dat hier niet meer met jullie delen. Ik zeg nooit nooit maar voor nu is het goed. Alles is gezegd en de cirkel is rond. Misschien kom ik hier nog eens kijken maar voor nu zeg ik voor de laatste keer.... Dagdag!

Genieten...

Al mijn hele leven ben ik meer een binnen dan een buitenmens. Maar de laatste tijd, eigenlijk sinds ik hier woon, ben ik veel meer buiten dan ik ooit was. Er is ook zoveel om van te genieten. Kijken jullie mee? Naar de vlinderstruik bijvoorbeeld. Met een mooie vlinder er op. In ons gezin heet deze struik nog steeds een toepenboom. Zo noemde mijn dochter hem toen ze nog heel klein was.

De walnotenbomen hier aan de rivierdijk en elders in het dorp beginnen ook te veranderen. De minivruchten zijn flink aan het groeien. Kijk maar eens hoe mooi!

En wat te denken van de courgettes. Die groeien eigenlijk altijd wel in elke tuin maar dit jaar hebben ze de gang er goed in. Ze krijgen genoeg water, haha. Ik ben er volop mee aan het experimenteren. Niet alleen soep en saus maar veel veel meer.

Aan het begin van ons pad staat de brievenbus van de ene buurman in de tuin bij de andere buurman. De venkel in de tuin van de buurvrouw groeit er vrolijk omheen. Het geeft een vrolijk gezicht.

Ik mag graag wat door de tuin lopen met de eerste koffie van de dag in mijn hand. Luisterend naar de vogels, de wind die door de bomen ruist, dat soort dingen. Zomaar wat dwalen en mijmeren. En als ik dan mijn koffiekop neerzet, zie ik soms ook weer wat moois. Zoals dit keer de afbeelding van een haan? Met een beetje fantasie zie ik dat er wel in. Jullie ook?

De laatste foto maakte ik in de boomgaard van de buren. De pruimen zijn rijp en verrukkelijk zoet. Ik mag er zoveel plukken als ik wil. We eten er veel maar ook vries ik ze in voor later. Om er jam van te maken. Ook ben ik bezig met een chutneyrecept. Het is bijna goed genoeg voor de verkoop in het winkeltje. Nog even dooroefenen.

Morgen nog wat meer foto's van buiten. In deze omgeving is er meer buiten dan binnen. Het is, ondanks de regen en de harde wind, echt genieten nu. En dat ga ik nu ook weer doen. De zon schijnt en ik heb nog geen koffie gehad. Dagdag!