Vrijdag 17 november. Na alle 'drukte' de afgelopen week vind ik het niet erg om vandaag alleen te zijn. Ik heb nog steeds last van een langzaam hoofd en heb veel tijd nodig om alle informatie te verwerken. Onthouden gaat ook nog slecht. Vannacht droomde ik dat ik bij de dokter zat om daar de diagnose dementie te horen uitspreken. Ik denk niet dat ik jullie hoef te vertellen hoe ik wakker schrok. Gelukkig was het maar een droom. Home alone dus vandaag. De man vertrok al in alle vroegte en ook ik was daardoor op tijd wakker. Na een lekker ontbijt en de dagelijkse dingen zoals de was, de strijk, opruimen en zo besloot ik het plan, wat al een poosje in mijn hoofd speelde, uit te gaan voeren...
Ik zette een mooie CD aan en begon aan het opruimen van mijn werkkamer. Die was in no time veranderd in een soort van opslaghok. De spullen van de winkel, projecten half afgemaakt, stoelen uit de hal (hier neergezet toen het bed daar stond), allerlei rommel die hier helemaal niet thuishoort maar voor het gemak even was neergezet. Twee tafels boordevol, de kast puilde uit en ook de grond was bezaaid met allerlei troep. Ik begon met de grote kast linksboven. Met het vaste voornemen om te stoppen als het niet meer zou gaan. Kleine trap erbij en vier treden naar boven geklommen. Het ging wonderwel. De treden zijn lager dan die van de gewone trap naar de bovenverdieping en dat viel me dus mee. De bovenste plank leeggehaald. Doekje met sop er door en er de spullen teruggezet die er oorspronkelijk stonden en er thuishoorden. De rest zette ik op tafel bij de rest.
Zo werkte ik de hele dag af en aan aan het opruimen aan de kast. Steeds de treden op en af. Alleen voor de bovenste twee planken hoor. De oefeningen van Nico de therapeut heb ik maar gelaten voor wat ze waren. Ik oefende al genoeg toch? Aan het eind van de middag was de kast klaar en bleef ik achter met dat wat overbleef. Veel sjouwwerk en veel dingen zijn te zwaar voor mij. Gelukkig was het bijna weekend ;-) Als lunch at ik een broodje van de jonge slager. Ik vertelde al eens over hem. Hij maakt nu ook broodjes die je even af kan bakken in de oven en gevuld zijn met gehakt. Erg lekker ! Na het harde werk was het goed rusten en ik ben dan ook even op bed gaan liggen voor een dutje. Ik sliep niet maar de benen kregen even rust en dat was hard nodig.
Ik bleef liggen tot de man thuiskwam en daarna aten we een lekker soepje uit de vriezer. Die had ik voor de operatie al gemaakt en het smaakte erg lekker als ik dat zo mag zeggen. Broodje erbij met wat lekkere kruidenboter en meer hadden we niet nodig om onze buikjes tevreden te vullen. De avond verliep erg erg rustig en we gingen lekker op tijd naar bedje veren. Ik lag nog even wakker op bed en overdacht de dag..... wat fijn dat ik toch die kast opgeruimd heb. Raar he, maar het zijn de kleine simpele dingen die zo belangrijk zijn nu. Dagdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten