Vrijdag 16 november 2018. Wij zijn met hart en ziel opa en oma. Omdat de kleintjes niet bij ons in de buurt wonen betekent dat in de praktijk vaak dat ze hier in het weekend komen. Of dat wij in het weekend naar hen gaan. Ze komen hier logeren in de vakanties maar nog niet eerder waren we er overdag op een schooldag. Zoon moest een deadline halen op zijn werk en de hoewel hij bedacht had de hele middag bij de dames thuis te zijn moest hij toch een beroep op me doen. Kun je komen mam? Omdat ik weet dat hij het niet zomaar vraagt, schoof ik alle dingen aan de kant en ging er naartoe. Bonus was dat de man meekon omdat twee van zijn afspraken verzet werden naar volgende week. Wat is dat toch tegenwoordig? Mensen maken een afspraak om die dan vervolgens weer te veranderen. Soms meerdere keren. Een lelijke gewoonte. Ik hoor er veel mensen om me heen over klagen. Maar afijn, daar wilde ik het niet over hebben.
We hadden geen idee waar de meisjes op school zaten en kregen een adres. Het bleek niet ver van hun huis te zijn. Zoon had niks gezegd zodat de verrassing groot zou zijn. Nou en dat was het zeker. Ik raakte helemaal ontroerd van het koppie van kleinste meisje toen wij aan het hek stonden. Het leek of haar gezichtje helemaal openging. Of de zon ging schijnen. Ze rende echt op ons af en we kregen meteen een hele dikke knuffel. Dat was om half twaalf. We lunchten met zijn drieën en het was supergezellig haar verhalen te horen.
Om twee uur gingen we terug om grootste meisje op te halen. Ook daar was de verrassing groot. We kletsten, knuffelden, knutselden en aan het eind van de middag bakten we een grote stapel pannenkoeken. Toen hun papa thuis kwam, kon hij zo aanschuiven. Ook zijn gezicht ging stralen toen hij de stapel pannenkoeken zag. Lekker mam, zei hij. Mooi hè. Hoe oud ze ook zijn, het blijven je kinderen. Na het eten dronken we nog een kop koffie en reden we in de vooravond weer naar huis. Nagenietend van een heerlijke dag.
Thuisgekomen deden we niet veel meer. Ik zocht nog wat tekenspullen uit maar dat vergde niet veel energie. Dat was alleen maar leuk om te doen. Ik heb echt zin in mijn nieuwe project. Maar dat moet nog wel even wachten tot het nieuwe jaar. Maar genieten en voorpret hebben mag nu natuurlijk al wel. Toch? :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten