Vrijdag 15 november 2018. Als hij nog geleefd had, was mijn schoonvader vandaag jarig geweest. Hij is al sinds 2002 niet meer onder ons maar toch denk ik nog regelmatig aan deze stille erudiete man. Hij was altijd op de achtergrond aanwezig. Nooit had hij het hoogste woord en toch was hij er. De laatste jaren gaat de man een beetje op hem lijken. Niet alleen zijn uiterlijk maar ook zijn manier van doen. Grappig dat je uiteindelijk toch op je ouders gaat lijken. Hij is er niet meer maar we denken zeker aan hem vandaag.
Heel langzaamaan begint zich hier een nieuwe weg af te tekenen. Eerst was het een idee, daarna een plan en nu voelt het als een avontuur. In het nieuwe jaar (2019) ga ik mezelf toeleggen op het werken met papier. Ik ben daar altijd een beetje bang van en daarom is het goed de uitdaging aan te gaan. Het is tijd dat ik mezelf een creatieve schop onder de .... ga geven. Elke dag iets met papier? Dat klinkt wel weer heel ambitieus vinden jullie niet? En om het nog extremer te maken ga ik daar niets voor kopen. Dus ik doe het met wat hier in huis te vinden is. Dat wordt denk ik nog de grootste uitdaging van allemaal.
Ik ben alvast een beetje aan het bedenken hoe ik dit ga doen. Want elke dag iets laten zien vereist wel een zekere mate van planning toch? Hoe langer ik er over nadenk, hoe leuker ik het idee vind. Het voelt echt als een avontuur; als een nieuw begin. En geloof me..... daar heb ik zo'n behoefte aan. Na de pijn, de operatie, de revalidatie is er behoefte aan iets nieuws. Ik heb de laatste jaren veel gebreid, gehaakt en op andere manieren met garens gewerkt en ook daar ben ik op uitgekeken. Ik zou werkelijk niet weten wat ik nu nog zou kunnen maken. Voor dit blog zal het ook gevolgen hebben. Dat gaat ook veranderen. Want weten jullie.... ik heb het gevoel dat ik alle verhalen al een keer verteld heb.
Dit blog bestaat nog niet zo lang maar als ik alle blogs hiervoor meereken blog ik wel al jaren en jaren. En ook al bestaan die blogs, om verschillende redenen, niet meer... in mijn herinneringen hoor ik mezelf weer praten en vertellen. Steeds weer opnieuw deel ik en deel ik. Laat ik meekijken wat er speelt in mijn leven, hoofd en hart. Steeds weer heb ik het gevoel dat ik alles al eens heb verteld. Misschien ben ik wel een beetje uitgepraat. Ik heb geleerd meer dingen op gevoel te doen en hoe e.e.a. zich hier gaat ontwikkelen weet ik niet. Het gaat veranderen maar hoe en wanneer en in welke vorm zal zich vanzelf laten zien. Ik zocht vast wat dingen op om straks mee te gaan werken. De verfdoos. De tubes met verf. Ik probeerde de viltstiften en gooide meer dan de helft weg omdat ze uitgedroogd waren. Ze staan vast klaar om gebruikt te gaan worden in het nieuwe jaar. Ik heb er zin in :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten