Maandag 22 oktober 2018. Ik ben aangeland bij het kastje met o.a. de legpuzzels. Vandaag is dit kwastje aan de beurt om opgeruimd te worden. Ik haal ze er uit en maak het kastje schoon. Dat is geen overbodige luxe want er is, buiten het speelgoed, genoeg te vinden. Zo vind ik een koekje en een doosje met rozijntjes. Er liggen twee haardlipjes (hoera die leg ik bij de rest) en een handjevol kleurpotloden zonder punt en nog veel meer ruttemetut.
Na het schoonmaken kijk ik de puzzels na. Zijn ze nog compleet? Zijn er soms stukjes kwijt of kapot? Ik laat het ene na het ander puzzeltje de revue passeren. Soms maak ik ze en soms tel ik alleen de stukjes. Als dat aantal dan niet klopt, maak ik de puzzel op een ander, rustig tijdstip.
Ik plak de dozen. De deksels zijn vaak kapot. Ik deuk de bodems uit want die zijn vaak doorgezakt omdat de kleintjes toch willen dat een stukje van de puzzel past wat daar niet hoort. Enzovoort enzovoort. Tijdens het maken van de puzzels bedenk ik me hoe fijn het is dat ik überhaupt deze kastjes weer kan opruimen en schoonmaken. Een jaar geleden had ik dat echt niet gedacht. Ik voel me een geluksvogel.
Na een paar uur opruimen is alles weer mooi en netjes en teruggezet in het goede kastje. Want elk (in Nederland wonend) kleintje heeft hier een eigen kastje. Met speelgoed voor zijn of haar eigen leeftijd. Als ze hier komen lopen ze soms met hun jas nog aan naar hun eigen kastje. Want ze weten dat er altijd weer iets nieuws te vinden is om mee te spelen :-) Leuk toch? :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten