Maandag 28 oktober 2018. Ik ging laatst benzine tanken en bij de kassa vroeg de mevrouw me of ik spaarde voor handdoeken. Dank u mevrouw, dat doe ik niet. De meneer achter mij vroeg of hij mijn zegeltjes mocht hebben. Natuurlijk mocht dat. Na het tankstation reed ik door naar de supermarkt.
Bij het doen van de boodschappen krijg je tegenwoordig een hele rij vragen te verwerken. Bonuskaart, zegeltjes, bonnen voor een of ander en dan nu ook weer koekenbakkers. Ik neem ze aan maar tegelijkertijd denk ik: wat moet ik er mee. Toch weet ik dat ze ooit een keer van pas komen. Want zo gaat dat altijd bij mij. Soms jaren later en meestal niet waar ze voor bedoeld waren, maar toch....
Zo ging het ook met de prikkers die hier al jaren in het kastje lagen. Satéprikkers wel te verstaan. Ze kwamen goed van pas toen jongetje hier in de buurt een spin wilde maken van een kastanje. We zochten wat mooie (spinnen) kleur wol uit en het draaien begon.
Ik moest wel even denken hoe het alweer ging want het was al weer even geleden dat ik zo'n ding maakte. Het stof moest even van het betreffende kamertje in mijn hoofd en toen wist ik het weer. Het ding hangt voor zijn raam en ik kijk er naar als ik boodschappen ga doen. Bij de supermarkt waar ik eigenlijk gewoon mijn boodschappen wil betalen zonder alle fritsefrats. Maar ja...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten