Woensdag 14 maart. Toen ik voor dit blog bedacht welke verzameling ik jullie zou laten zien wist ik zo niet een, twee, drie wat te kiezen. Er zijn er zoveel. Ik besloot wat door mijn foto's te bladeren want dat helpt me vaak op weg. Zo ook deze keer. Het is een verzameling van ooit. Van voor mijn huwelijkse leven. Dat leven was vanaf het begin een ratjetoe van gebruikte en nieuwe spullen. Van de spullen van het wonen op kamers tot de stofzuiger van mijn oma en alles wat daar tussen zit.
Bij mij was het een goedmoedige mix van van alles en nog wat. Mijn vriendin daarentegen spaarde echt voor haar huwelijk. Ik herinner me nog stapels handdoeken en ander linnengoed van Walra. Niet kapot te krijgen en nog jarenlang gebruikte ze al die bruine en oranje handdoeken. Ik herinner me dat ze een lege cassette kocht bij Gero en daar bestek voor spaarde. En een Leerdam glasservies. En ik herinner me haar Brabantia spullen. Bruin met groen en geel.
En precies die Brabantia spullen zag ik laatst bij de kringloop. Een soort van kleine verzameling bij elkaar. Ik had ooit een van de blikken en het medicijnkastje hierboven op de foto. Tot op een dag het sleuteltje kwijt raakte. Nooit meer teruggevonden. Ik weet nog dat ik er de schroevendraaier tussen gezet heb om het te kraken. De inhoud werd er uit gehaald en het kastje weggegooid. Waar het blik gebleven is weet ik niet meer. We zijn zo vaak verhuisd.
Ach die goede oude tijd waarin je voor deze dingen spaarde. Het lijkt alweer zo lang geleden. En dat is het ook wel denk ik. Of zouden er nog steeds meisjes zijn die sparen voor hun uitzet? En dan hun vriendin of moeder meenemen naar het kamertje op zolder waar alles opgeslagen staat? En er dan bewonderend naar kijken? Dromend over een huwelijk? Over een man? Over mr (of mrs) Right? Want dat is precies wat mijn vriendin destijds deed. Dromen over de ideale man... Die kwam er uiteindelijk en al jaren zijn ze gelukkig. Omringd door de spullen die destijds met veel ijver bij elkaar gespaard waren.
Daar zit je dan met al je bijeen gespaarde spullen. Bruin en oranje. En ondertussen verandert de smaak en ga je het lelijk vinden. Maar dat kun je eigenlijk niet toegeven aan jezelf. Ik verfde ooit de kamer waar ik woonde paars en olijfgroen. De muren waren wit. Ik denk nog af en toe aan de huisbaas. Heeft hij alles weer wit geverfd? Ik hoop het voor hem.
BeantwoordenVerwijderen