Woensdag 4 april. Ik heb er hier wel eens eerder over verteld volgens mij. Over de grote glazen pot die ik hier op mijn werkkamer heb staan. Er zit van alles en nog wat in aan losse rommeltjes. Al het kleine spul gaat er in ( net als vroeger in de keukenlade) Soms loopt het uit de hand en dan wordt het tijd om e.e.a. weer eens uit te zoeken en te sorteren.
Ik wacht daar meestal mee tot kleinste meisje (bijna vijf) hier is want je kunt haar blij maken door het haar te laten doen. Of haar te laten helpen. We besloten er dit keer foto's van te maken en daarna goed te bedenken of iets terug mocht in de grote glazen pot voor later of dat we het weg zouden gooien of geven of dat we er iets mee zouden gaan doen. Lees: iets van maken. Lees: knutselen :-)
Er is maar één manier om zo'n project aan te pakken en dat is de pot gewoon omdraaien en zien wat er uit komt vallen. En oh, dat was al weer zoveel meer dan de vorige keer. Zo vonden we (foto 1) een oud armbandje en wat losse kettingen. Die laatste komen van kleren van mij van het merk Avoca. Zij hangen er een label aan. Volgens mij komen die labels later nog langs. We besloten ze te bewaren en deden ze in een zakje in een schoenendoos met knutselspullen. Meisje legde ze mooi neer in de vorm van een gezichtje en ik maakte er een foto van. Later zochten we er samen met grote zus (7) een mooie achtergrond bij.
De spulletjes op de tweede foto zijn wat onbestemd. We konden er niet echt goed een soort bij soort voor vinden. De kleertjes gingen terug in de glazen pot want we vinden er vast ooit een popje bij. De andere spullen gaan we gebruiken voor knutselprojecten en gingen in een ander zakje in de schoenendoos. De knopen hierboven hebben we weggedaan. Maar eerst vertelde ik haar het verhaal van de slopen in het ziekenhuis waar we deze knopen voor gebruikten. En ook over de schort die ik als beginnend verpleegster droeg. Ik ben allang geen zuster meer en ook de slopen zijn tegenwoordig anders. Wat we er van konden maken wisten we niet en we konden ook niemand bedenken aan wie we ze wilden geven. Weg ermee (kringloop)
De foto hierboven laat twee huisjes zien van het monopoly spel. Daar gingen ze naar terug. De auto's zijn van een spelletje. Waar de rest gebleven is weet ik niet. Ze gingen terug in de pot, samen met het beertje.
Net als de borsteltjes hierboven. Want als we de haren van de Barbie's willen kammen hoeven we niet te zoeken maar kunnen we ze meteen pakken. Wat een logica voor zo'n kleintje hè? :)
Och ja, en dan een verzameling musketon haakjes, en ander sluitspul. Dat hebben we ook vast nog een keer nodig bij het knutselen. Daarom ook maar in een zakje gedaan en aan de andere spullen in de schoenendoos toegevoegd.
Och en dan de verhalen die je ondertussen aan elkaar vertelt. Over toen hun papa nog klein was, dat vinden ze altijd weer leuk. Heeft papa ook met deze soldaten gespeeld? Nee dat niet. We geven ze aan neefje besliste kleinste meisje. Want dat is een jongen en jongens spelen met soldaten. Heel duidelijk was ze daarin. Meisjes kunnen toch ook soldaat zijn, zei ik? Ja dat weet ik zei ze. Maar meisjes vinden het niet leuk om te schieten, die doen dat alleen als het nodig is. Poeh! Wat een wijsheid in zo'n klein mensje.
Dit zijn soldaten uit de Amerikaanse Burgeroorlog. Wat is een burgeroorlog vroeg ze. En dat heb ik geprobeerd om te vertellen. Ze vond het maar raar. Je gaat toch niet vechten tegen je eigen vrienden en familie en de mensen die in jouw land wonen. Nee dat bestond niet. Je mag best ruzie maken maar voor je gaat slapen moet je het weer goedmaken was haar mening. Misschien moeten we daar eens wat meer naar luisteren :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten