Woensdag 11 april. Dit is een bijzonder moeilijke dag en ik ben blij dat ik niet op de dag zelf schrijf. Deze dag vierden we, nog maar een paar jaar geleden, veel. Mijn hartsvriend was jarig deze dag. Ik hield zoveel van hem. Op zijn verjaardag is hij overleden. Dat maakt het extra lastig. Ik kan er nog steeds niet echt over praten. Het gat in mijn hart is nog te groot. Soms denk ik dat het wat aan het dichtgroeien is maar dan ineens....
Op deze dag ook zou mijn moeder haar verjaardag gevierd hebben. Maar ook dat is niet meer het geval. Ik moest in de ochtend naar het ziekenhuis voor wat onderzoeken en die deden me behoorlijk veel pijn. Toch heb ik mezelf maar bij elkaar geraapt en ben ik naar mijn pa gereden. 60 jaar was hij met mama en hij mist haar nog zo heel erg. Hij zegt er niet heel veel over maar je voelt en ziet het als hij even niet oplet en de schijn hooghoudt. Hij is nog echt van de generatie die niet veel zegt over dit soort dingen. Sowieso zijn het in de polder van mijn jeugd niet van die 'praters'.
Ik bleef niet heel lang bij pa maar het was goed om even samen te zijn. Te praten over hen die er niet meer waren. Wat ze voor ons betekenden en hoe we ze willen blijven herinneren. Op de terugweg besloot ik door te rijden naar Hoek van Holland en even wat frisse lucht in te ademen. De zee helpt altijd en is troostrijk. Het hielp ook deze keer weer.
Maar goed.... even diep ademhalen nu want eigenlijk wilde ik ook iets anders aan jullie vertellen/laten zien. Namelijk alle kaarten die ik de afgelopen tijd gekregen heb. Het is nu ruim een half jaar na de operatie en er komen nog steeds beterschapskaarten binnen. Ook van jullie die hier lezen. Ik dank jullie uit de grond van mijn hart. Het is zó fijn als je je zo vervelend voelt dat er dan een kaart op de deurmat valt van iemand die aan je denkt. Echt dank jullie wel.
Zo kreeg ik tegelijk met de beterschapskaarten ook kerst en nieuwjaarswensen binnen. Maar ook felicitaties voor mijn verjaardag. Het liep allemaal een beetje door elkaar want we hebben problemen met de postbezorging. Het wordt niet bezorgd, te laat bezorgd of verkeerd bezorgd. Het is lastig er iemand op aan te spreken want we hebben geen vaste postbode meer. Nog steeds ben ik van plan om eens aan de buren te vragen hoe het bij hen is. Het is echt vervelend.
Wat betreft de kaarten waar ik nu over spreek was het ook wel prettig gestoord moet ik zeggen :-) Dat alles zo'n beetje door elkaar liep was best grappig. Als je zit te wachten op een nieuw rijbewijs is het wat minder leuk. Dat gebeurde ons bij de jongste zoon. Ze hadden het nieuwe rijbewijs naar ons toegestuurd maar het was niet aangekomen. Daarom werd een nieuw rijbewijs aangemaakt en dat kwam ook niet aan. Een derde poging lukte wel. Ze waren echt niet aangekomen maar dat werd steeds lastiger om uit te leggen. Ik voelde me gewoon een fraudeur. Van de week is rijbewijs twee hier in de bus gevallen. Twee maanden nadat het er had moeten zijn. Nu heeft jongste een reserve rijbewijs. Een voor Kaapstad en een voor hier. Laten we het maar van de positieve kant bekijken :-)
De post wordt hier ook zo laat bezorgd tegenwoordig. Zaterdag j.l. pas aan het eind van de middag. Heel irritant. Nou ja, first world problems zou jongste zeggen. Waar gaat het over mam, zegt hij dan. Maar toch, toch verlang ik stiekem wel naar de postbode van een paar jaar geleden. Die bezorgde stipt op tijd. Er waren nooit problemen. Hij was vriendelijk, vrolijk en kwam op de fiets. Die goede oude tijd.... ik word oud geh geh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten