Dinsdag 10 april. Aan alle dingen komt een eind. Zo ook aan mijn verjaardagsboeketten. Ik kreeg de bloemen op de foto hier onder van mijn schoonzusje. Drie hyacinten en nog wat andere bloemen erbij. Samen met wat paaseieren in een bloemstuk. Ik zette de bloemen in een krans op tafel. Het leek een soort nest. Dagenlang rook het hier heerlijk maar ineens was het voorbij. Zo gaat dat met bloemen en zeker met hyacinten.
Ach en dan de tulpen die ik kreeg van dochter, schoonzoon en kleine man. Ik vond het leuk om een keer een kleurig boeket in huis te hebben. Meestal krijg ik witte bloemen van haar. Van anderen meestal gele bloemen omdat ik rond Pasen jarig ben. Maar nu dus niet. Ik heb het kaartje er af gehaald en dat wordt bij de andere kaarten bewaard. Als herinnering aan een bijzondere dag.
De ballonnen van de kleine meisjes beginnen ook wat scheef te zakken maar houden nog wel stand. Ik laat ze nog maar even staan als herinnering :-)
Ach en kijk nou wat een treurigheid. Dit zijn de bloemen die ik kreeg van jongste zoon toen ik hem voor het eerst na al die jaren weer zag. Hij kocht Gerbera's. Niet omdat we die zo mooi vinden maar omdat ze herinneren aan zijn eerste vakantiebaantje hier in Westland. We woonden nog maar twee dagen hier toen hij al aan het werk ging bij de buurman.
Zie je waar ik ze gekocht heb mam, vroeg hij. Ik keek op het kaartje. Ah, jazeker herkende ik de locatie waar hij ze kocht. Bij de bloemenstal aan de Laan van Meerdervoort. Daar kocht hij altijd zijn bloemen. Hij was er nu speciaal voor omgereden. Wat lief toch. De bloemen zijn weg maar ook dit kaartje wordt bewaard.
Wat lijkt het allemaal al weer lang geleden die verjaardag. Er zijn alweer zoveel mooie dingen gebeurd. Nieuwe herinneringen gemaakt. De lente is begonnen, de bomen worden groen, de bloesem begint te komen, de zon maakt de aarde weer wat warmer. Het is goed zo. Maar bij het zien van de foto's moest ik toch even slikken. Aan alle dingen komt een eind. Je weet het en het is wat het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten