Rak de Reiger...

Zaterdag 10 maart... Ooit, de kinderen waren niet meer zo heel erg klein maar toch klein genoeg, reden we vol verwachting naar het Land van Ooit. Daar werd de 'baas' van de man geridderd. We mochten daarbij zijn (het was grappig officieel met zwaardslag en veel theater) en waren daarna vrij om te doen wat we wilden. Dat was me een belevenis zeg. Het was in de tijd dat de man nog in loondienst was bij de Boerenleenbank. Iets waar hij destijds trots op was. In de jaren daarna herkende hij deze bank en zichzelf niet meer en moest hij (inmiddels zelf eindbaas) allemaal dingen doen van het hoofdkantoor waar hij niet achterstond. Hij begon voor zichzelf. Dat was niet altijd makkelijk maar hij heeft geen dag spijt van zijn beslissing. 

Maar goed, ik dwaal weer eens af. Niet alleen bestaat de bank waar de man destijds zo trots op was niet meer (het is nu een bank als alle anderen geworden) maar ook het land van Ooit is niet meer. We zijn er na die eerste keer regelmatig naar terug gegaan. Favoriet bij de kinderen was Rak de Reiger. Toen op een goede dag een reiger in de tuin neerstreek werd deze meteen Rak genoemd. Deze Rak was wel een beetje een suffe. In de vrieskou en de snijdende wind zat hij te wachten op een visje. En wachten en nog meer wachten. Ik had gewoon te doen met het beest. Tot hij op een dag van plekje veranderde en op de duiker ging zitten. Foto boven. Daar ving hij gelukkig wel steeds een lekker hapje. Was de buik vol dan vertrok hij weer en na verloop van tijd kwam hij weer terug.

Op een dag was hij samen met een andere reiger. Ik stelde me zo voor dat ze in de vooravond nog wat nieuws uitgewisseld hadden en dat 'onze' reiger verteld had van het goede visstekje ;-) Nog weer later zag buurjongetje ze 'vrijen' ;-) Och toch... Twee dagen later zag ik vanuit het raam van mijn werkkamer een reiger liggen in de tuin. Sliep hij? Reigers slapen niet liggend dus toch maar even kijken. Nou, die was dus morsdood. Eerst dachten we dat het Rak zelf was. Maar die is veel groter. De dode reiger was verrassend licht in gewicht en ook kleiner. Was het de vriendin? Geen idee.
-
Een paar dagen lang zagen we niks maar ineens was hij er weer. Oud, vertrouwd en suffig. Ik heb nog dagen goed gekeken, was het wel dezelfde? Eerst dacht ik van niet maar aan zijn manier van reageren weet ik dat hij het is. Het is echt een sufkop. Rak is dus terug. Hoera voor Rak. Ik hou op zich niet van reigers, maar hier waar ik woon, zijn zo weinig dieren te zien dat ik het toch leuk vind om er zo af en toe eens wat naar te kijken als ik uit het raam kijk. Ach ja....