Hoe kon ik zo dom zijn...

25 november. Vandaag was ik niet een beetje dom, maar heel heel erg dom. Ik vergat namelijk de verjaardag van ons oudste kleinkind. Of eigenlijk was ik het niet vergeten maar ik dacht dat het niet vandaag (zaterdag) maar morgen (zondag) gevierd zou worden. En hoe ik daar nou bij kwam weet ik niet. De afspraak stond al heel lang vast en misschien was dat de reden. Ik keek het nog eens na en zag dat de afspraak in de tijd gemaakt is toen ik midden in het afkickproces zat. Misschien mag ik dat ter verzachting aanvoeren? :-) Halverwege de middag werd ik door oudste zoon gebeld. Of we er al bijna waren? Nee, zei ik.... we zijn nog druk bezig hier... Oh, maar dan wachten we niet langer met het aansnijden van de taart hoor mam. Och, wat een schrik! We komen er aan, riep ik. Gelukkig waren alle cadeautjes al ingepakt en lagen ze al in de auto. Anderhalf uur later aan het eind van de middag, toen het al donker begon te worden, en sommige gasten al weer op weg naar huis waren, kwamen we dan eindelijk aan. Oh, wat vond ik dat erg. Ik schaamde me dood. 

Maar dat hoefde helemaal niet volgens Birthday girl. Weet je oma zei ze.... nu kun je me op bed leggen en voorlezen (!) Hoe lief is dat? En lief is dit kind. Zeven jaar geleden werd ze geboren. Ik weet nog dat ik er eigenlijk geen raad mee wist. Het kwam voor mijn gevoel te snel en ik had er nooit aan gedacht om al oma te worden. Ik heb er zeker een jaar aan moeten wennen. Raar hè? Volgens mijn vader lijkt ze heel erg op mij. Ze houdt net als ik van dansen, toneelspelen, muziek, knutselen en verhaaltjes vertellen. Ja, ik ben echt gek op dit kleintje. Bovenstaande krans is onze familie verjaardagskrans. Hij hangt op de voordeur bij degene die jarig is. En dat zijn er heel wat de komende periode. Eerst vandaag klein meisje, dan vriendin, schoonzusje, kleinzoon, sinterklaas, schoondochter, schoonzoon, kerst, kleinzoon, oud en nieuw. En dan zijn er nog een paar tussenuit gevallen. Een drukke periode dus. Maar wel super gezellig hoor :-)

Vorig jaar was jarig Jetje nog het liefst verkleed als Prinses Elsa. En danste ze haar dansjes in haar tutu. Nu is ze helemaal into Top Models. En paarden. En daar waar ze vorig jaar nog voorgelezen werd, leest ze nu mij af en toe voor. Vorig jaar was ze nog echt een klein meisje. Nu krijgt ze me toch lange benen. We waren nog op tijd om het laatste stukje taart te eten en wat van de vrienden van de zoon te zien met hun kroost. De jongens die ooit bij ons vorige huis binnenkwamen met stinkende voetbaltassen en grote schoenen. De jongens die je de oren van het hoofd aten. Die jongens zijn nu brave huisvaders aan het worden. Met soms een baby. Soms meerdere kinderen. De laatste wordt  vader in het voorjaar. Het is zó leuk die mannen weer te zien. En ook om te zien dat de jongens van toen nog steeds aanwezig zijn. Dat zie je bij het verorberen van de hapjes. Bij het grappen en grollen onder elkaar. Als ze bij elkaar zijn is het dikke pret. Ja, erg leuk om ze weer te zien.

We brachten birthday girl en haar kleine zusje naar bed. En natuurlijk lazen we een verhaaltje voor. En nog een.... en nog een.... en nog een.... zo leuk! En joh, warempel lukte het me om de paar treden van de hoogslaper de trotseren en gezellig naast haar te liggen tijdens het voorlezen. Na een paar dikke knuffels en kleffe (ietwat plakkerige) zoenen ging ze slapen. Zusje sliep toen al. Die was halverwege verhaaltje 1 al vertrokken naar dromenland.
-
Na een laatste kopje koffie gingen we weer naar huis. Door de stilte van de avond reden we vanuit het midden van het land, terug naar het westen. Maandag is ze pas echt jarig maar we vierden het alvast. Het is wat plooien met al die verjaardagen. De dag begon met een valse start maar eindigde zo wondermooi. Omdenken! Dat wat klein meisje als vanzelf deed..... Het was niet zo dat wij te laat kwamen.... nee.... haar verjaardag duurde gewoon langer. Ze is nog maar zeven, maar wat heb ik al veel van dit kind geleerd. :-)