Vandaag ben ik 'bij' met schrijven. Het was een soort van marathon af en toe maar ik wilde perse elke dag een berichtje schrijven hier. En als ik mezelf een figuurlijke schop onder mijn achterste geef, gaat dat de komende dagen vast lukken. Dan is alvast één doel bereikt ;-)
Nu klinkt het net of ik het schrijven hier als corvee ervaar, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik vind schrijven heerlijk en doe het maar wat graag. De ene keer lukt het beter dan de andere maar over all heb ik er echt plezier in. Vandaag vierden we tweede kerstdag. En dat deden we door vrijwel niks te doen. Lekker nagenieten, af en toe eens zien of er nog wat eten in de koelkast lag, een koffie of thee op zijn tijd, wat lezen en vooral denken aan de fijne dag van gisteren.
Het was echt zo'n fijne dag! Ik word nog warm als ik er aan denk. Maar ik zou ik niet zijn als ik niet even een kleine steek in mijn hart zou hebben gehad tijdens al die gezelligheid. Ik moest ineens denken aan dit soort gelegenheden door de jaren heen. En in gedachten ging ik langs wie we moesten missen. Dat zijn er inmiddels zoveel. En ik vind het zo hartverscheurend dat ze er niet bij kunnen zijn. Gelukkig duurde het moment van ontroering niet al te lang want dat zou de 'pret' bederven.
Twee wil ik er nog even uitlichten. Vorig jaar was schoonmoeder er nog. Zij overleed in het voorjaar. En het jaar daarvoor was mijn eigen moeder er nog bij. Ook die is er niet meer. Maar ik weet zeker dat we allemaal op een goed moment even aan ze gedacht hebben. Ieder op onze eigen manier. En dat is goed. Niet alleen de twee moeders maar alle anderen horen bij ons omdat ze er altijd waren. Ze wonen in het speciale kamertje in mijn hart.
Het was fijn om na te genieten maar om eerlijk te zijn was het ook heel fijn om vandaag niemand te zien. De man wel natuurlijk, maar verder niemand. Lekker wat tuttelen, hier en daar wat opruimen of zoals ik boven al schreef, eigenlijk 'niksen'. Daar knap ik ontzettend van op in mijn hoofd. Al die prikkels maken me doodmoe. Bovendien kon het lichaam ook wel wat rust gebruiken ;-)
En nu, aan het begin van de avond van de tweede van de Kerstdagen is het buiten donker en vrij rustig. Af en toe wordt er een rotje afgestoken, blaft de hond van de buren of rijdt er een auto langs. Kon het maar voor altijd zo rustig zijn :-) Morgen begint de race weer. Dan beginnen de vrachtwagens om 5 uur te rijden, gaan de mensen rond 7 uur aan hun werk beginnen en proberen we de draad weer op te pakken.
We tellen af. De laatste dagen van het jaar 2017 zijn begonnen......
herkenbaar !!! genieten maar ook een gemis. een kaarsje branden bij de foto van ons kleinkind die maar zo kort bij ons mocht zijn geeft troost en met dat lichtje is hij er toch bij voor mijn gevoel. Heerlijk om de tweede dag lekker rustig te kunnen nagenieten mijn dag zag er ook zo uit ha ha ik had het stukje kunnen schrijven :) Fijne week verder en geniet van de dingen die mooi en fijn zijn XX
BeantwoordenVerwijderen