Losse eindjes (3) ...

Zo aan het eind van het jaar lees ik terug en zoek ik naar losse eindjes. Dingen waar ik op terug wil komen, vragen die wachten op een antwoord, dat soort dingen. Zoals: 

 Zoals op 16 mei. Ik vertelde over de auto die geparkeerd stond. Die werd uiteindelijk weggehaald. Wat heel fijn was, want zo kwamen er weer wat parkeerplekken vrij.
19 mei: waarom kreeg ik de kaarten van mijn zusje? Omdat zij ze niet wilde hebben. Want ze ging van een klein huis naar een nog kleiner (tijdelijk) huis verhuizen.

24 mei: beet de buurman echt in een dronken buit de kop van een kikker af? Ik heb het nagevraagd aan mensen die het kunnen weten omdat ze er bij waren. Het is echt waar. Getsie! Zijn bijnaam was gevestigd; Johan de Kikker. Veel mensen hadden vroeger een bijnaam. Vaak hadden ze ook dezelfde naam en dan was het makkelijker om ze uit elkaar te houden.

26 mei: nog steeds waart hier de geest van Marie Kondo door het huis. Twee keer per jaar maak ik schoon schip en ruim ik alles wat ik niet meer gebruik op. Januari start weer een nieuwe ronde. Als het lijf meewerkt tenminste. Laten we dat hopen want ik ben zó klaar met al die pijn. Met de tuin kwam het niet meer goed. Leen had er veel werk aan dit keer. Het winkeltje aan huis is er nog steeds en ik hoop in het nieuwe jaar er weer wat meer aandacht aan te kunnen besteden. Nu vooral verkoop via Marktplaats. Nog steeds krijg ik zo af en toe een berichtje van mensen die het jammer vinden dat ik niet op Twitter meld dat ik een blog geschreven heb. Ik hoop daar in Januari weer mee te gaan beginnen.

26 mei: ook hoop ik in het nieuwe jaar het winkeltje van Tineke op FB ook weer nieuw leven in te blazen. Ook weer IJs en weder dienende. We zullen zien hoe de fysiek zich herpakt. Op Instagram zal ik steeds een foto laten zien die ik die dag ook deel via mijn blog. Het lijkt me mooi die twee met elkaar te verbinden en zo wat verbindingen te maken tussen al die losse eilandjes op Social Media. Blijf ik bloggen in 2018? Dat is wel de bedoeling. Of dat elke dag zal zijn kan ik niet beloven. We zullen zien. Nog niet alle verhalen zijn verteld en ik wil ze graag met jullie delen.

2 juni vertelde ik over de verkoop van spullen in het bejaardenhuis. Ik heb het stoeltje jarenlang gehad maar laatst is het toch naar de kringloop gegaan. Het pastte gewoon nergens meer.
3 juni: de meneer in Egypte waar ik vulling voor de zelfgenaaide knuffels kocht, kreeg een ongeluk, verdween van de radar maar ik heb er navraag naar gedaan en hij is er weer. Nog steeds op dezelfde plek en met dezelfde spullen. Wat fijn om te horen dat hij genoeg hersteld is en zijn werk weer op kon pakken. Ik vroeg me in dat zelfde blog af of ik nog nieuwe knuffels zou naaien. De verwachting was van niet maar ook dat bleek niet waar te zijn. Ik maakte er nog veel. Zo zie je maar. Het kan verkeren zij Brederode.

7 juni (!) vertelde ik over de weg die was afgesloten en waardoor wij veel overlast hadden van alle verkeer. Dat bleef heel lang zo. Pas op 1 december is de weg weer vrij gegeven. Wat waren wij opgelucht :-)
8 juni: ik weet inmiddels welk gedicht ik op kon zeggen voor ik naar school ging. Pa vertelde waar ik het kon vinden. In een van de Winterboeken die ik verzamel. Ik heb het nog niet gevonden maar eerlijk gezegd heb ik er ook niet heel serieus naar gezocht. Ik kom er later nog op terug.

12 juni: het duurde maanden maar toen werden op die warme zomerdag de shutters geplaatst in de studeer- en slaapkamer. We hebben er geen dag spijt van gekregen en genieten er nog steeds van. Het was het wachten waard.
12 juni: naar aanleiding van wat ik daar plaatste kreeg ik weer zin in het maken van tutorials over van alles en nog wat. Ik hoop ze in het nieuwe jaar weer met jullie te gaan delen.

13 juni: ik liet jullie die leuke gevouwen jurkjes zien van mooi papier. Ik vertelde dat ik vanuit mijn ooghoek het papier zag liggen. Dat papier is inmiddels opgeborgen en de jurkjes zijn er nooit gekomen. Misschien in het nieuwe jaar? Als ik ze maak, zal ik ze aan jullie laten zien, oké?
14 juni: Egypte. Ik heb zo'n heimwee naar de mensen daar. Ik mis ze. We hebben plannen om terug te gaan naar de stad waar we woonden maar zijn bang dat we niet meer vinden wat we zoeken. Het land zal anders zijn.