Woensdag 20 december. Vandaag zou het, als mijn moeder nog geleefd had, 61 jaar geleden zijn dat mijn vader en moeder trouwden. Ze hebben net de 60 jaar niet gehaald. Maar kenden elkaar wel precies 60 jaar. Wat een wonderlijk mooi huwelijk hebben ze gehad. Zo vol liefde voor elkaar. Tot op het laatste moment.
Ook de laatste moeilijke jaren toen mams al zo ziek was, waren ze onafscheidelijk. Het is wonderbaarlijk dat mijn vader zich nu al anderhalf jaar zo goed staande houdt zonder haar. Het is zeker niet altijd makkelijk voor hem maar hij is daar eerlijk over en omdat hij zo eerlijk is, is alles bespreekbaar. Ze was zeker geen makkelijke vrouw en pa is ook wat je noemt een 'karakter' maar op wonderlijke wijze vulden ze elkaar perfect aan.
20 december zal tot in lengte van jaren, ook als pa er niet meer is, toch altijd de huwelijksdag van mijn ouders blijven. Ik heb zelden twee mensen zo van elkaar zien houden als mijn ouders. Het was lastig dat ik vandaag niet even naar pa toe kon gaan maar zelfs via de telefoon voelde ik de warmte toen hij over haar vertelde. Ik was er door ontroerd. Zoveel liefde. Na 61 jaar. En ik mocht daar een groot deel van mijn leven getuige van zijn. Wat ben je dan een bevoorrecht kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten