Ruimte...

7 december. Nadat ik het besluit had genomen waar ik in mijn vorig blog over schreef ging ik vandaag weer naar therapie. Niet om te oefenen maar voor een goed gesprek. Want dat was nodig. We spraken onze hoop en verwachting uit. Stelden een plan op. Vonden elkaar halverwege en soms helemaal niet. Maar er kwam, 11 weken na de operatie, een eindconclusie waar we ons allebei in kunnen vinden. Wat fijn dat dat kan. Dat er zo'n open sfeer en houding is. En alles bespreekbaar is. 

Nadat dit afgehandeld was kreeg ik ruimte in mijn hoofd. Eerlijk gezegd had ik best een beetje tegen het gesprek opgezien. Ik was bang in de emotie te schieten en niet meer te kunnen zeggen wat ik wilde. Ik laat me nogal snel in een hoek drukken. Zeker als ik tegenover een professioneel iemand zit.  De ruimte of misschien moet ik het nieuwe energie noemen werd meteen ingezet voor nog een aankoop. Net als met het kopen van het dekbed had ik veel te lang gewacht met het kopen van een nieuwe winterjas. De laatste keer dat ik daarvoor naar een winkel ging was meer dan vijf jaar geleden. Ook dat lukte zowaar in 1x. Ik heb mezelf een mooie lichtroze jas cadeau gedaan. Al die donkere en sombere jassen was ik meer dan zat. Als ik hem aantrek word ik blij. En dat was precies de bedoeling :-)

Vriendin met de geopereerde knie belde en ook met haar heb ik afgesproken om het er niet meer over te hebben. Ze was het hartgrondig met eens want zelf was ze ook meer dan klaar met alle vragen. Bovendien gaat het haar heel goed en is ook Zij zoveel meer dan een geopereerde knie. We wisselden recepten uit, dat kunnen wij namelijk heel goed :-) en vertelden daar vervolgens zo smakelijk over dat ons het water (!) in de mond liep. Volgens mij heb ik wat met water en bootjes de laatste blogs (maar dat terzijde). En inplaats van zeuren tegen elkaar waren we nu opgewekt en blij. Grappig is dat toch, dat je geest zo lenig is. Ik ben er dankbaar voor. Als tijdens het gesprek de een of de ander dan toch weer verviel in au en zeer, riepen we steeds: het kan altijd erger hoor en moesten dan onbedaarlijk lachen. Er zijn maar een paar mensen waar ik de slappe lach mee kan hebben, zij is er een van. Een heerlijk mens. Jammer dat we zover uit elkaar wonen. Het zou leuk zijn haar wat vaker te zien.

Ik zei het hierboven al.... ik heb iets met bootjes en water. Dit zijn een paar oude kaarten uit een collectie die ik ooit kocht bij de kringloop. Leuk zijn ze hè? Ik vind het net tegeltjes uit een oude keuken vind je niet?