Donderdag 14 december. Vandaag ging ik verder met het versieren van het huis. Rustig en dit keer niet meer op een trapje, want dat is me niet goed bekomen :-) Nu ik verslag doe van hoe en wat merk ik pas dat ik veel dingen volgens een vaste volgorde doe. Terwijl ik van mezelf juist altijd het idee heb dat er niet echt een plan aan te pas komt. Dat ik meestal zomaar wat doe. Maar nee dus. Want zoals ik eerder al vertelde dat als ik de kerstversiering aanbreng ik altijd begin met de kroonluchter boven de salontafel.
Daarna versier ik de schouw boven de open haard. Dat kun je hierboven zien. Rechts zijn de ramen van de straat en op het moment van de foto sta ik met mijn rug naar de ramen die aan de zijkant van het huis zijn. Die zie je weerspiegeld in de spiegel. Daar kun je ook de kroonluchter nog zien. Dat geeft wel weer een leuk effect.
De spiegel hangt er natuurlijk het hele jaar. In de zomer zet ik een grote vaas verse bloemen op de schouw. Op het moment dat het buiten wat vroeger donker begint te worden zet ik de windlichten er weer neer. Ik kocht ze ooit in België. Ze waren ver boven budget maar ik kocht er vier tegelijk en daar heb ik nooit spijt van gehad. Twee staan er in de hal op de dekenkist en nu ook twee op de schouw. Tussendoor zie je wat lichtjes en een slinger die ik met de meisjes maakte twee jaar geleden. Het oudste meisje mocht rijgen en de kleinste gaf steeds een sterretjeskraal of een wit knoopje aan. Wat een mooie herinnering. Een plastic snoer in de kleur wit maakt het af. Oh nee, ik vond nog wat zuurstokjes die ik om de windlichten hing. Een soort van hartje wat niet lief wilde worden omdat ze steeds aan de onderkant van elkaar losschieten. Ha!
Het meest ben ik gehecht aan mijn Koude Karels. Geen idee wie ze voor het eerst zo genoemd heeft, maar zo heten ze. Ik vind ze na al die jaren nog steeds leuk. Je kunt hun knieën buigen en om eerlijk te zijn doe ik dat elke dag even. Al was het alleen maar omdat ze hetzelfde geluid maken als bij mijzelf. Krak, krak. Ze zijn leuk hè? Aan de linkerkant van de schouw kun je nog net het kastje met speelgoed voor de kleintjes zien. Daar liggen nu twee papieren klokken op. Die zijn nog uit de jaren zestig en komen bij ons thuis vandaan. Ik vind ze mooi en ze zijn nog helemaal goed. Thuis hingen ze boven de schouw en op weg naar de keuken kwam je er langs. Mooie zoete herinneringen. Op de schaal die altijd op tafel staat, heb ik waxinelichtjes neergezet. Zodra het donker wordt, steek ik ze aan.
De kaaren hierboven maakte ik vorig jaar voor de kerstmarkten waar ik stond met mijn spulletjes. Dit jaar 'deed' ik maar 1 markt. Ik ben wel gevraagd maar dat ging even niet. De kaarsjes hierboven maakte ik met behulp van een bakvormpje. De plakjes boomstam komen me niet bekend voor. Geen idee hoe ze hier in huis terecht gekomen zijn. Ik vond het wel leuke 'ondergrondjes' voor de kaarsen. Kerstavond gaan ze aan. Zo kwam ik vandaag, twaalf weken na de operatie, toch weer een stukje verder bij het versieren van het mooie oude maar o zo koude huis. Het was een 'fijne' en rustige dag.
Wel, die Karels zijn inderdaad prachtig! Zo zou ik er ook wel willen. En dan ook nog een schouw! ;-)
BeantwoordenVerwijderen