Twee werelden komen bij elkaar...

Dinsdag 28 november. In mijn huwelijkse leven en ook daarvoor verhuisde ik nogal eens. Dat was omdat ik dat zelf wilde (school, studie, werk) maar ook omdat ik de man volgde. Ga je mee, dan verhuizen we naar... vroeg hij dan. Ik volgde hem naar overal en nergens. Ook naar Egypte. Daar leerde ik Kees kennen. Over hem heb ik eerder verteld. Ik heb jullie ook over bakker Jan verteld. De bakker met een droom. Maar of ik over chef Leonard vertelde weet ik eigenlijk niet. Volgens mij wel. Nog even in het kort: Hij opende hier in de buurt een restaurant samen met zijn inmiddels ex-vriendin over wie ik al wel eerder schreef. Je kon er fantastisch lunchen en dineren. Simpele producten, uit de streek en van het seizoen. En werkelijk alles was zelfgemaakt. Echt zo jammer dat de relatie strandde, het restaurant gesloten werd en zelfs het pand is verdwenen. Het moest plaatsmaken voor een nieuwe rotonde. Die komt over een poosje. En jullie geloven het misschien niet.... maar die komt dus in dezelfde weg die de afgelopen maanden afgesloten is geweest. En dan dus w.s. weer dicht zal gaan. Ik moet er niet aan denken. Maar goed. Het gaat vandaag over Kees uit Egypte, Bakker Jan en over Chef Leo.

Kees heeft met zijn zwager een verwaarloosde olijfboomgaard gekocht in de oase van Fayoom. Er staan nu bomen die bijna geen vruchten meer dragen, er is achterstand in het onderhoud van de wijngaard, de bomen moeten vervangen en zo meer. Hij heeft olijfolie laten maken van de beste bomen en gaf me 6 proefjes mee om te zien welke het lekkerst zou zijn. Op termijn wil hij naar hier gaan exporteren. En zo kwam het dat op de maandag voorafgaand aan mijn operatie de beide heren aanschoven voor een proeverij. Kees wilde namelijk weten welke olie het lekkerst was en zo de juiste nieuwe bomen aanplanten die pas over een jaar of vijf oud genoeg zijn om van te oogsten. Kees had een vragenlijstje ingeleverd en zelf had ik ook nog een paar vragen.

Als je alleen al naar de flesjes kijkt word je al blij toch? En wat een verschil in kleur? Alle flesjes hadden een nummer en alleen Kees wist welk nummer bij welke olie hoorde. Er kwamen schaaltjes waar de olie ingegoten werd. Alleen dat al.... Het ging er serieus aan toe. Stroperigheid, vloeibaarheid ,scheidbaarheid (?) Ik noteerde wat zij zeiden :-) Twee pakken water met glazen om tussendoor te spoelen en een lekker zuurdesembrood van bakker Jan maakten de setting compleet.

Er werd geslurpt, geproefd, geroken, tegen het licht gehouden, met brood, zonder brood. Met zout en zonder zout (dode zee zout) De heren hadden het er maar druk mee. Een van de vragen die ik bedacht had was: wat zou je er mee willen maken? Welk gerecht? Vis, vlees, voor dressing van salade of zo. Erg leuk om te zien hoe ze ieder vanuit hun eigen discipline op ideeën kwamen en die met elkaar deelden. Zo werd het een soort kruisbestuiving. Want in het restaurant wordt ook brood gegeten natuurlijk en zo bedacht bakker Jan ter plekke een nieuw brood en chef Leo een nieuw recept voor een salade daarbij. Met dezelfde olie. Zó leuk!

Het werd een behoorlijk lange sessie met heel veel informatie maar wat was het gezellig zo aan de keukentafel. Na de proeverij verhuisden we naar de woonkamer met een wijntje. Die kwam dan weer niet uit Egypte want daar zijn ze niet zo van de alcohol. Gelukkig heb ik daarvoor een ander adresje. Jongste zoon woont in het wijngebied rond Kaapstad/Durbenville en heeft hele goede suggesties op dat gebied. Jan en Leo hadden elkaar al weer een poosje niet gezien en elkaar dus veel te vertellen. En mij hadden ze ook al even niet gesproken dus... Er kwamen duidelijke aanbevelingen uit de test. Als dank kregen ze twee flessen van de olie naar keuze. Met deden ze de belofte een keer naar de oase te gaan om de bomen zelf te zien.

En daar kan ik me nu al heel erg op verheugen. Het idee dat Kees met Zijn dromen en Jan en Leo met hun dromen elkaar straks gaan ontmoeten. Dat is toch fantastisch? Zien jullie het voor je? Ergens volgend jaar? In de oase? Waar het nog echt donker wordt in de nacht? Sterrenhemel. Houtvuurtje? En dan wat nadenken met elkaar over het leven. Of misschien wel heel lang niks zeggen. Vooral dat laatste? Geen tot weinig bereik via internet en dus weinig afleiding. Maar wel met een hangmat die je tussen de bomen kunt hangen. Misschien wat rondlopen tussen de oeroude olijfbomen? Wat praten met de medewerkers. Misschien wel koken en samen eten met de mensen van daar? Oh, het lijkt me zo'n feestje.

Door al die verhuizingen denk ik vaak aan mensen die ik ontmoette. En hoe leuk het zou zijn als mensen uit het ene leven, iemand uit mijn huidige leven zou ontmoeten. Mensen waarvan je op voorhand kan zeggen dat ze elkaar zouden inspireren of versterken. Ik heb dat zelfs met mensen die niet meer bij ons zijn, niet meer in dit leven. Dan ontmoet ik iemand en denk dan.. wat jammer dat je die of die nooit ontmoet hebt. Meestal speelt zich dat alleen in mijn hoofd af maar soms ook gebeurt het wel zoals nu.
-
De eerste verbinding is gemaakt. De olie is beoordeeld en de testresultaten naar Egypte gestuurd. In december komt Kees weer naar hier en wie weet wat er dan nog van komt... Ik verheug me er nu al op :-))) En komt er niks uit verder, dan hadden we in ieder geval een hele gezellige avond :-))