21 december. Er zijn zo van die data die in je geheugen gegrift staan. Zo is 20 december voor altijd de trouwdag van mijn ouders. Op 21 december denk ik altijd even aan onze verhuizing van het kleine dorp naar de provinciestad. Met drie kleine kinderen en een kat was dat nog een aardige onderneming. Ik ging op de dag van de verhuizing vast vooruit met de jongste zoon en kat. De middelste zoon mocht met de verhuizers mee (opa van zijn vriend) en dochter zou met de man meerijden en de deur op slot doen van het oude huis.
Het was die dag slecht weer. Ik reed in een oude aftandse Peugeot 205 (lacoste) waar de verwarming van kapot was. De ramen waren steeds beslagen en ik moest ze allebei op een kiertje zetten om wat te kunnen zien. We hadden de kat in een verhuisdoos gedaan. Ademen kon hij door de handvat openingen aan de zijkant. We dachten dat het goed zou gaan, maar nee, Joris had een andere agenda. Die ontsnapte na een 30 minuten en was niet meer in de doos te krijgen. Hij wandelde vrolijk door de auto tot grote pret van jongste zoon. We kwamen zonder kleerscheuren aan bij het nieuwe huis en werden verwelkomt door de nieuwe buurvrouw. In haar ene hand een warme appeltaart en in de andere hand verse koffie. Wat een welkom!
Middelste zoon had de tijd van zijn leven. In de vrachtwagen met de opa van zijn beste vriend. Hoe mooi was dat. Een opa die altijd grapjes maakte waar je heel erg om moest lachen en die je ook nog naar het nieuwe huis bracht! Naast hem, de stoere sjouwers die in een mum van tijd de vrachtwagen leegmaakten (na de koffie met appeltaart) Dochter had het wat moeilijker. Zij had ook het langst in het oude huis gewoond. Gelukkig ging ze nog vaak logeren bij haar vriendinnetjes en ook de vriendinnetjes kwamen graag naar het nieuwe huis. Met sommigen van hen heeft ze nog steeds contact.
Zo begonnen we destijds aan een nieuw avontuur. Nog vele verhuizingen zouden volgen. Maar deze was heel speciaal. En altijd op deze dag denken we daar los van elkaar even aan. Maar nu is er behalve de verhuisdatum een nieuwe bestemming gekomen. Mijn schoonzoon is vandaag namelijk jarig. Een lieve rustige vent die dol is op onze dochter. Het was even wennen want hij had al een huwelijk achter de rug (en kinderen) en was bovendien op een paar jaar na net zou oud als ik. Maar het gaat goed. Ze zijn gelukkig samen en kregen een paar jaar geleden een allerliefst zoontje. Schoonzoon (ik word altijd wat giechelig van die benaming) en ik delen de passie voor lezen en grazen graag en veel in elkaars boekenkast. Eerste kerstdag gaan we naar ze toe om het te vieren en dan krijgt hij een nieuw boek van me. Natuurlijk zou ik bijna zeggen :-) Vandaag is het ook precies drie maanden geleden dat ik geopereerd werd. Drie maanden alweer. Wat gaat de tijd toch snel :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten