Sinterklaas...

Zaterdag 2 december. Vandaag was een drukke dag want we vierden Sinterklaas met onze kleinkinderen. Erg leuk om dat weer eens met elkaar te doen. Jarenlang speelde de man zelf Sinterklaas en bracht hij een bezoek bij een steeds langer wordende lijst van kindertjes en oudere kindertjes. Hij was er de hele dag mee bezig en kwam dan in de avond uitgeput thuis. Twee jaar geleden bracht hij, voor het eerst, ook een bezoek aan zijn eigen kleinkinderen. Het was spannend of de oudste (toen vijf jaar) hem niet herkennen zou, maar nee, gelukkig niet. Het was erg leuk dat hij een bezoek bracht als Sint maar jammer dat hij na een half uur al weer verder moest. Van de voor- en de napret heeft hij niks meegekregen. 

Daarom deden we het dit jaar anders. Allereerst al met de inkopen. Omdat ik niet erg mobiel ben moest ik al lang vooraf bedenken wat ik wilde kopen voor de kleintjes. En inpakken. En verstoppen. Voordeel was wel dat ik alles hier op het dorp kocht. De laatste dingen konden gisteren gehaald worden maar daarvoor liep ik eigenlijk net een beetje te ver. De dag na de therapie heb ik altijd een naar gevoel in de knieën. Nu ik moest 'hardlopen', donderdag, op de loopband en was er echte serieuze pijn. En daar had ik last van bij het boodschappen doen. Gelukkig was de weg naar het dorp hier verderop weer open en was het wat rustiger hier op de weg achter ons huis. Ik kon zonder gevaar voor eigen leven oversteken. Dat je daar al blij mee kan zijn hè. Best wel raar eigenlijk als je op een dorp woont.

Afgelopen nacht werd de pijn eerst erger en kon ik er niet van slapen, later trok het gelukkig een beetje weg. De man deed vanmorgen vroeg de laatste boodschappen en ik pakte ondertussen de laatste cadeautjes in. Daarna maakte ik een speurtocht en zorgde er voor dat het gezellig werd. Het vele voorwerk bracht nu verlichting want het was zelfs nog even mogelijk om te zitten (met de benen omhoog) voor de kleintjes met hun ouders kwamen. Oh, wat is het toch een leuk feest. We dronken warme chocomelk met een zelfgemaakt saucijzenbroodje (traditie), zongen liedjes. Deden de speurtocht en gingen op zoek naar het pratende pakje. We dobbelden met de grote zachte dobbelsteen. Kleine man van 2 kon nog het best gooien van ons allemaal ;-) We pakten het bijzondere pakje uit en schrokken van het bonzen op de deur. Verstijfd van schrik keken ze elkaar aan maar al snel renden ze naar de voordeur. Volgens kleintje van vier zag ze nog net een Zwarte Piet wegrennen om de hoek van het huis van de buren :-))

Er waren dit jaar alleen pakjes voor de kleintjes en dat maakte het alleen maar leuker. En ook zoals het feest ooit bedoeld was toch? Alle grote cadeaus voor al die volwassenen het was gewoon niet leuk meer. Voor surprises en gedichten zijn ze nog een beetje te klein, dat komt later wel. Voor nu was er een zak met daarin een brief van de Sint en cadeautjes met hun naam er op. Die werden uitgepakt en er werd meteen volop mee gespeeld. Dat was zo leuk om te zien. De kleintjes in de serre en wij gezellig kletsen aan de grote tafel. Na een poosje werd ik, zo ongeveer met de kleinste van de kindjes, moe en besloten we er een eind aan te maken. Ze moesten allemaal nog anderhalf uur rijden en het was goed zo.

De man en ik ruimden samen de rommel op en kletsten nog wat na. Wat zijn we gezegend met zulke mooie kinderen en wat leuk om te zien hoe ze met hun eigen kinderen omgaan. We zien veel terug van wat we ze zelf meegaven. Volgend jaar weer hoor mam, zei de dochter nog. Ik vind dit zó gezellig :-) En dat was het zeker. Het grote oude huis komt zo goed tot zijn recht als er veel mensen zijn. Dan is het net of de muren glimlachen. Ja, het was fijn om dit oeroude feest met elkaar te vieren.
-
Ik leende de plaatjes bij dit blog van het w.w.w. Zelf heb ik nog een aardig boekje van mijn moeder over Sinterklaas, maar dat ligt in de boekenkast op een plank waar ik zonder trap niet bijkan. De man is er nu even niet en ik kan nog niet op de trap. Volgende keer beter. Zo kan het ook. Dagdag!