Onderweg...

Bewegen is iets wat me lange tijd moeilijk viel omdat ik altijd pijn had. Na de operatie was dat nog lange tijd het geval. Reuma helpt daar ook niet echt bij. Na de revalidatie verhuisde ik en was er genoeg te doen hier in huis. We hebben nu een fijne tuin en hoeven daardoor ook niet meer echt in actie te komen om ergens gezellig te gaan vertoeven. Al met al liep ik niet echt veel meer. En toen daar ook alle perikelen omtrent Covid-19 nog eens bijkwamen was het helemaal gedaan met het bewegen. Nu wonen we overal ver vandaan en pakken we best wel snel de auto dus dat helpt op het gebied van bewegen ook niet echt mee.

En dan is daar ineens een jaar voorbij en begint een nieuw jaar. Met goede voornemens die daarbij horen. Een van die voornemens was om zo af en toe een gezellige wandeling te maken. Op Nieuwjaarsdag begon ik er mee. Oh dear, wat een gedoe was dat. Bij het bord van de bebouwde kom hier een kleine 200 meter verderop draaide ik al weer om. Alles deed me zeer. Ik moest er bijna van overgeven zo erg was het. Maar ik had het in ieder geval geprobeerd. En dat was al heel wat. Langzamerhand bouwde ik het op door gewoon elke dag een stukje verder te lopen. Soms maar een paar passen en inmiddels lukt dat steeds beter. Mijn plan is om jullie zo af en toe wat foto's van onderweg te laten zien. Zoals dit aapje. Of is het een beertje? Ik was er al vaak langsgelopen maar het was me nooit opgevallen. En nu ineens zag ik het. De zon scheen er zo mooi op dat ik besloot er een foto van te nemen. En zo ontstond het idee om elke dag een foto te maken. Gewoon om de kleine dingen vast te leggen. Om te zien hoe het seizoen verandert. Het kleine vastleggen omdat het grote bijna niet te bevatten is. Dit kleine figuurtje maakte dat mijn wandeling een gouden randje kreeg.