Lief dagboek...

Vandaag weer een pagina uit mijn creatief dagboek. Ik heb hier al vaak verteld dat ik graag schrijf en lees. In de tijd waarin we nu leven heb ik meer dan ooit de behoefte om dingen vast te leggen. Voor later. Om nog eens terug te lezen.Hoe het ook allemaal precies was.

En als je het dan combineert met een andere hobby namelijk plakken en knippen dan is het besluit zo gemaakt. Vandaag laat ik de pagina's vier en vijf uit het dagboek zien. De achtergrondpagina was een beetje suf bruin en hier en daar plakte ik daarom wat bijpassend papier om de rand. De foto van de jonge vrouw komt uit een tijdschrift. Ik plakte haar vast met wat washitape. Het envelopje is eigenlijk helemaal geen envelop en heel makkelijk te vouwen van een strook papier. Alleen de korte kant naar het midden en vastplakken. De rest verdeel je in drie en vouwt dat omhoog. Dit is het gedeelte waar ik de dingen van de dag op schreef.

De volgende dag maakte ik een soort zakje door een rechthoek in drie delen te vouwen en in een hoek schuin af te knippen. Zo ontstonden drie vakken om tags in te doen. Omdat het een beetje te lang was vouwde ik de onderkant naar boven zodat nog een extra zakje ontstond.

De tags/kaartjes in de zakjes dan. De grootste heb ik ooit uit een tijdschrift geknipt. Ik denk uit Daphnes' Diary zo te zien. De kleinste tag vond ik leuk bij de brief van de linkerbladzijde passen. Ik gebruikte als basis een stukje karton en beplakte dat met uitgeknipte plaatjes uit tijdschriften.

Al doende ontstond het idee om de pagina's ook nog op een andere manier met elkaar te verbinden. Ik fantaseerde dat de jonge vrouw van de linkerpagina brieven zou schrijven aan haar geliefde. Misschien wel een jongeman die ver van huis was om het vaderland te dienen of zo? Zo rond de eerste wereldoorlog? Daarom zocht ik in mijn voorraad uitgeknipte plaatjes naar een foto van een leuke jongeman. Maar helaas.. Er waren jonge mannen genoeg maar niet uit de goede periode. Het familiealbum bood uitkomst.

Ik vond een foto van de jonge veearts in opleiding. Datum klopte. De jongeman keek fluks in de camera en zo kwam het dat ik een kopie maakte van een van de vele dierenartsen in mijn familie. Dingeman. Is het geen mooi stel zo? Ik heb deze Dingeman nog als oude man gekend. Hij was wat knorrig (zoals veel van mijn mannelijke familieleden) maar een kundig veearts. Hij trouwde met een meisje van de eilanden zoals dat toen genoemd werd. Ze kwam van Texel. Ze kregen vier kinderen en leefden nog lang en gelukkig.