5 en 6 februari...

In januari nam ik me voor om geen nieuwe 'knutselspullen' te kopen en te werken met wat er in de kast ligt. Het is leuk om te gebruiken wat je hebt. Het maakt je creatiever en het is uitdagend om te doen. Bovendien kom je dingen tegen die er al best lang liggen en een beetje op de achtergrond raakten. Die komen nu langzamerhand te voorschijn. Zoals de moeder met het zoontje die ik plakte op de pagina die ik maakte op 5 februari. Het is zo'n gezellig stel samen vind je niet?

Ik maakte deze dag een boekje. Hieronder zie je de binnenkant. Gewoon lijntjespapier. Ik schreef o.a. dat ik een beetje ontdaan was van het nieuws dat George Kooymans van de Golden Earing ALS heeft. Ik woonde niet ver van Den Haag en zag hem vaak optreden. Het is een raar idee dat de band nooit meer in de huidige samenstelling op zal treden. Einde van een tijdperk. Ik deed die dag ook extra boodschappen in verband met de te verwachten sneeuw. We hebben een enorme vriezer en een grote koelkast dus wij zullen niet snel verhongeren. We kunnen best even ingesneeuwd raken. Ik maakte die dag een wandeling langs de rivier en dat was goed te doen. Het voelde nog niet alsof de sneeuw er ook echt kwam.

6 februari. Ik had nog een stukje papier over van de dag daarvoor en dat gebruikte ik voor deze dag. Ook de moeder en het zoontje plakte ik er weer op. Nu alleen een maatje kleiner. Voor het opbergvouwsel gebruikte ik pagina's uit een boek. In een van de vakken stak ik een mooi kaartje wat ik maakte van karton en een knipsel uit een tijdschrift. Het ander vak werd gevuld met een stuk schrijfpapier met daarop het verslag van de dag. Een zaterdag was dat zie ik. Ik maakte ook deze dag een wandeling en dat was al minder fijn dan de dag daarvoor. De wind was gedraaid en kwam nu uit het noordoosten. We ruimden buiten alles op en hingen wat extra vetbollen voor de vogels op. Ook nog maar snel een extra pindaslinger geregen. Geen rondslingerende dingen meer op het erf. We hadden gewoon rode wangen van de kou. Nu geloofde ik, in tegenstelling tot de dag daarvoor dat er wel degelijk een weersverandering op komst was. En ja hoor, aan het eind van de middag vielen de eerste vlokken en daalde de temperatuur tot onder het vriespunt.

Wat ik toen nog niet wist, is dat we echt een week ingesneeuwd waren. En dat we dat prima vonden. En dat we genoeg te eten en drinken hadden en zo... Maar daarover later meer. Dagdag!