Zevenmijlslaarzen...

We zijn aan de nieuwe maand begonnen. Zullen we dan ook maar meteen een vliegende start maken? Er is genoeg in te halen en te vertellen. Allereerst even over het boekje zelf. Dat heeft dit keer gewoon neutrale pagina's. Ik was wel even klaar met al die kleurtjes. 1 Februari was een miezerige dag, koud en nat. Ik wandelde een half uur buiten, dik ingepakt tegen de gure wind. Het was maar twee graden boven nul. Na het wandelen ben ik naar de kelder gegaan. Die was nooit meer opgeruimd nadat we hier waren komen wonen. Alles was zomaar neergezet en je kon er je .... niet keren. De verwarming haperde weer maar in de kelder was het goed te doen. Door de vloerverwarming was het er lekker warm. Af en toe niet maar dat vertelde ik al. Ik was er al aan begonnen maar nu wilde ik het vandaag afmaken en dat lukte wonderwel. Dat het daarna een enorme bende was in de garage (de kelder zit onder de garage) zeg ik er maar even niet bij want ik was maar al te blij dat de kelder weer op orde was.

2 februari was zo mogelijk nog onaangenamer qua weer als de de dag daarvoor. Het was koud, er stond een gure wind en het goot van de regen. Geen weer om eens lekker te gaan wandelen. Dat deed ik ook niet. Eigenlijk was het een hele gewone dag. Ik lees dat ik de kaas op de boterham zo lekker vond. Misschien heb ik het al eens verteld, maar hier komt elke twee weken nog een kaasboer aan de deur. Heel ouderwets maar ik vind dat heerlijk. Het is een gezellige baas en hij heeft heerlijke kazen bij zich. Ik kocht fenegriek kaas bij hem. Kaas met walnoten. Gemaakt op het landgoed Marienwaerdt. Wij vonden de kaas echt heel smakelijk.

3 februari was ook weer een koude regenachtige dag. Op enig moment leek het even droog te worden en heb ik snel mijn jas aangetrokken op een wandeling te maken. Een half uurtje maar en ik was precies op tijd thuis want terwijl ik mijn jas uittrok begon het weer te gieten van de regen. Ik schreef een lange brief aan mijn nichtje voor haar verjaardag. Onze moeders schreven elkaar veel brieven en toen zij allebei overleden waren hebben mijn nichtje en ik besloten om de traditie voort te zetten. Dus een echte handgeschreven brief met allerlei wetenswaardigheden over onszelf, ons gezin en de toestand in de wereld. Dit keer ook om haar te feliciteren met haar verjaardag! Die dag ruimde ik ook de garage op. Oei oei als ik daar nog aan denk. Wat een klus was dat! Ik was doodmoe maar wel heel voldaan toen het klaar was.

4 februari was het 7 graden en het voelde als lente toen ik mijn dagelijkse wandeling maakte. Tijdens mijn wandelingen kom ik regelmatig dezelfde mensen tegen en soms loop je een stukje met elkaar op. De mensen zijn hier erg vriendelijk en vinden het leuk om over het dorp te vertellen. Ze geven me ook leuke routes om te lopen en zo kwam ik al op plekken waar ik zeker zelf niet aan gedacht had. Ook ging ik die dag naar de grote stad om boodschappen te doen. Ik het dorp zelf zijn geen winkels en in het dorp hier verderop is een kleine supermarkt. Zo af en toe ga ik dus naar de stad om die extra dingen te kopen die je soms gewoon weer even wilt eten en zo. Steeds weer ben ik blij om weer naar het kleine stille dorp terug te gaan.

Zo beleefde ik de eerste dagen van de maand februari van het jaar 2021. Net als vorige maand vind ik het leuk om terug te lezen wat ik toen deed en hoe ik dacht. Ik schrijf dit op 26 februari en het voelt vandaag alweer als lente. En dan te bedenken dat het nog maar heel kort geleden sneeuwde en we konden schaatsen. Maar daarover later meer. Dagdag!