Mooi plekje om wat te mijmeren

Dat we in een mooie omgeving wonen heb ik al diverse keren verteld. Misschien is het wat veel maar ik blijf het zo bijzonder vinden dat we hier mogen wonen. Waar het hart vol van is, loopt de mond van over? Zo luidt het aloude spreekwoord toch? Het is een gezellig dorp om te wonen. Het past precies in de ronding van de rivier. Alsof de rivier een arm om het dorpje heenslaat. Met 650 inwoners is het hier ook nooit druk en kun je midden op de hoofdstraat wandelen. De kinderen spelen hier buiten op straat en omdat niemand hier harder dan 30 km rijdt, gebeuren er ook nooit ongelukken. Hoe fijn is het als kinderen buiten kunnen spelen? Echt, als ik het zie maakt me dat zó gelukkig.

Laatst had het een klein beetje gevroren. De plassen waren overdekt met een dun laagje ijs. De buurjongetjes (3 en 5 jaar) waren met hun laarsjes aan in de plas aan het prikken. Hallo jongens. Hallo buurvrouw Tineke. Wij zijn het ijs aan het testen, zeiden ze tegen me. Oh ja? Ja. En we denken dat we morgen kunnen schaatsen want het is al best sterk. Nou, dan kun je toch alleen maar met een zonnetje in je hart de wandeling vervolgen? Niet alleen maak je hier nog echt contact met je buren maar help je elkaar ook. En dat heb ik gemist. Ongeveer de helft van de inwoners is autochtoon en de andere helft komt van overal en nergens. Dat maakt het ook levendig. Want het is een levendig dorp. Met veel kinderen en een dorpsschooltje.

Niet alleen kun je hier fijn wandelen en fietsen maar ook zijn er onderweg plekjes om wat te mijmeren en de dingen wat te overdenken. Op de foto's zie je mijn favoriete plekje. Het is maar een paar meter van mijn huis maar zo fijn om te zitten. Als het droog is neem ik mijn koffie mee. In een thermoskan. Soms schuift er iemand aan. Soms ook niet. Soms waai ik er wat uit, kijk ik naar de vogels aan de overkant of naar het kabbelene water. Er is altijd wel wat te zien. Je hoeft er maar even te zitten en de batterij is weer opgeladen.