Penvriendinnen...

Vroegûh, toen ik nog jong en ondernemend was (haha) schreef ik ook al graag. Ook had ik wat penvriendinnen. Dan zag je zo'n rubriekje in de Tina (bestaat dat blad eigenlijk nog?) en huppekee daar schreef ik weer met een nieuw iemand. Met sommigen was het na een of twee keer wel gedaan maar er waren ook meisjes waar ik jarenlang mee correspondeerde. Dan kreeg ik voor mijn verjaardag van dat leuke postpapier met bijpassende enveloppen. Heel af en toe kom je nog wel eens zo'n setje tegen in de kringloopwinkel. Ook maakten we van een mooi papier zelf een envelop. Dat was ook zo leuk. Ik moest er ineens aan denken en besloot nog een keer zo'n briefenvelop te maken voor mijn dagboek. Maar eerst even de lege bladzijden waar ik mee moest werken. Na de vorige, toch wel wat hysterische, achtergrondpagina's was dit wel even fijn en rustig aan de ogen.

Hier even een overzicht van de pagina's met het eindresultaat. Ik heb meer pagina's in het boekje dan er dagen in de maand zijn en daarom sla ik af en toe een bladzijde over.

Goed en dan hoe je de envelop maakt. Ik gebruikte daarvoor een vel papier A4 formaat. Dat vouw je eerst in de lengte in drieën. Nou dat is niet al te moeilijk toch?

Stap twee is dat je het gevouwen stuk ook weer in drie delen vouwt. Niet helemaal in gelijke delen. Het is mooier als je iets uit het midden vouwt. Dus het ene stuk wat langer als het andere. Kijk maar naar het voorbeeld.

Nu kun je de ene helft in de andere schuiven. Het is even een beetje wiebelen en rommelen maar het lukt altijd. Voor ik het papier vouwde schreef ik er eerst mijn belevenissen van de dag op. Zoals ik vroeger schreef aan mijn penvriendinnen.

En dan is je envelop klaar. Je kunt hem nog versieren zoals ik dat deed maar dat mag je helemaal zelf weten. Ga je de envelop werkelijk versturen dan zou ik er een plakbandje over doen. De achterkant kan dan gebruikt worden voor het adres.

Ik versierde een en ander met wat washi tape. Daar heb ik nog zoveel van liggen. Het moet nu echt gebruikt worden. Het vogeltje komt ook weer uit een tijdschrift.

De linkerbladzijde had niet veel nodig. Er was al een mooie veer getekend. Daarom alleen wat washi tape en een mooie gele roos. Zo pasten de bladzijden weer mooi bij elkaar. Hoe zou het zijn met de penvriendinnen van toen? Het zijn nu, net als ik, allemaal dametjes op leeftijd. Zouden zij nog wel eens denken aan het meisje van toen waar ze mee correspondeerden? Misschien heeft iemand zelfs mijn brieven van toen nog wel bewaard. Mijn brieven zijn door de vele verhuizingen kwijtgeraakt.