Dag 19 en 20...

Eigenlijk is het helemaal niet zo erg om wat achter te lopen met schrijven bedenk ik me nu. Het is, zeker met de blogjes over het januari journal gewoon echt leuk om alles nog een keer langs te zien komen. En dan lees ik ook even terug wat ik die dag deed en welke avonturen ik beleefde... Zo was er op 19 januari een telefoontje van mijn oude vader. Hij had al eerder geklaagd dat de boeken zijn huis overgenomen hadden en dat hij er vanaf wilde. We hebben toen wekenlang alle boeken uit de kast gehaald en hij maakte een selectie van wat hij wilde houden en wat weg kon. Ik heb ze meegenomen naar hier en verkoop ze op marktplaats. Het geld geef ik weer terug aan pa. Hij staat er steeds weer versteld van wat ik er nog voor krijg, haha. Maar goed, hij belde dus dat hij een bepaald boek zocht en het niet kon vinden. Of dat boek soms bij mij was. Na een hele lange speurtocht (alle dozen moesten open en doorzocht) vond ik het. Het bleek geen blauw boek met stoffen kaft te zijn zoals vader dacht maar een donkergrijs met papieren kaft. Hoera! Dat soort dingen schrijf ik dan in mijn journal en doordat ik hier een beetje achterloop beleef ik het avontuur nog een keer. Want oh oh wat had ik het warm van het zoeken. En een zere rug want alle dozen staan hier in de garage. Gelukkig vond ik het boek. Vader weer helemaal blij! En ik ook, want ik maak hem graag blij, die oude knorrepot.

Maar terug naar de pagina's van het journal. Uitgangspunt was weer een rechthoek die ik wat heen en weer vouwde tot hij werd zoals ik bedacht had. Met dubbelzijdig papier ditmaal. De brief zit er al in maar als je goed kijkt, zie je nog net een klein randje van de binnenkant van het papier. Deze manier van vouwen gaf me twee vakjes om wat in te doen. De brief en nog een extra kaartje waar ik op de achterkant schreef. Jullie weten inmiddels wel hoe ik die maak.

De rechterpagina heeft twee elementen. Het boekje hebben jullie nu voor de derde keer langs zien komen. Steeds weer een beetje anders van vorm maar het principe is duidelijk. Het gestreepte zakje heeft een leuk verhaaltje. We waren in een restaurant een pannenkoek aan het eten en hoorden daar dat het voorlopig weer de laatste keer zou zijn dat we daar mochten kopen. De tweede lockdown zou de volgende avond ingaan. Wat jammer want alles was daar zo goed geregeld en we voelden ons zo veilig maar nee. Ik besloot het laatste bestekzakje mee naar huis te nemen. Je weet wel zo'n zakje waar mes, vork en een servetje inzitten. Dat zakje ligt hier nog en het gestreepte exemplaar uit mijn journal voor 20 januari is hier losjes op gebaseerd. In het zakje de kaart om op te schrijven. En ook schreef ik op de achterkant van de blaadjes van het boekje. Met elkaar zag het er gezellig uit.