Letters...

Jaren geleden speelden mijn ouders bijna elke zondagavond scrabble met Oom Joop en tante Anneke. De ene keer bij ons thuis en de week daarna bij hen. Hun kinderen kwamen dan naar ons en wij gingen andersom naar daar. Met daar bedoel ik: waar niet onze ouders en de scrabble stenen waren. Brrr. Het spel duurde eindeloos en regelmatig kwam de dikke van Dale er aan te pas om te zien of een woord wel of niet kon. In reactie daarop hebben wij kinderen het spel nooit gespeeld en het spel stond na het overlijden van drie van de vier spelers van destijds te verstoffen bij mijn vader in de kast. Je mag het wel meenemen zei hij op een dag. Ik doe er niks meer mee. Misschien kun je er wat leuks mee doen.

Dat was het begin van een nieuwe verzameling. Overal waar ik kwam en deze spellen tegenkwam (vaak voor een prikkie) kocht ik ze. Niet alleen scrabble spellen maar ook andere letter gerelateerde spellen. Alles ging tot nu toe in een grote schoenendoos door elkaar heen. De letters bewaarde ik en de rest ging bij het afval.

Maar nu was er dan tijd om de doos om te keren en alle letters uit te zoeken. Kleine man hielp me hierbij. Hij is vijf jaar en herkent al veel letters. Alle A's gingen in een zakje. Alle B's ook en zo werkten we onszelf door het alfabet heen. Daarna maakten we woordjes. Hij maakte zijn naam en ik probeerde ook zo eens wat. Het werd een gezellige boel want aan het eind gooiden we alles weer terug in de doos. Ja echt! Door elkaar! Gelukkig kwam klein meisje een week of wat daarna logeren en zij maakte er echt werk van. Je moet de woorden die je gemaakt hebt aan de onderkant vastplakken, dan kun je later bedenken wat je er mee wilt doen, zei ze tegen me. Ik was helemaal verrukt van zo'n georganiseerd klein mensje. Zo gezegd zo gedaan. Ik zoek de letters bij elkaar, maak jij maar zo veel mogelijk woorden zei ze ook nog. Zullen we het niet omdraaien? Nee dat hoefde niet. Ze heeft het hoogste leesniveau van haar klas en het was niet nodig er nog veel bij te leren. Spellen kon ze ook als de beste zei ze er nog achteraan. Alleen niet die rare woorden die ik maakte, haha. Wat ze spreekt nog geen Engels. Dat komt volgend jaar.

Ik kom nog even terug op mijn tuinblog want ik vond een foto die beter weergeeft hoe het zaaispul groeit. Deze foto is drie dagen na de vorige genomen. Rechts zie je nog een stukje van het huis. Het grasveld is links. Het zaaispul gaat helemaal de hoek om. Dus met het huis mee.

De laatste foto is genomen in de tuin van de buren. Vorig jaar had ik zelf een stuik rozemarijn in de tuin maar die heb ik te enthousiast gesnoeid en daar kon hij niet tegen. Nu mag ik bij de buren komen plukken. Van de jonge scheuten (toppen) kun je heerlijke siroop maken. Echt heel lekker. Gewoon afknippen en met wat ruwe rietsuiker in een pot doen. Donker wegzetten en af en toe de boel even omschudden. Na twee maanden heb je echt heel lekkere siroop voor over de pannenkoeken.