Een jaar geleden #5...

2020 was een enerverend jaar. Er gebeurde veel in de wereld, als prive in ons leven. We nemen een kijkje in de agenda van de maand mei van vorig jaar. Tussendoor zien jullie collages die ik al eerder maakte maar nog niet hier liet zien.

In de agenda van mei lees ik dat de schilder uit het dorp na het schilderen van de binnenkant van ons huis een offerte zou brengen voor het schilderen van de buitenkant. Dat ging niet door. Niet op de dag die gepland stond en ook niet in de maanden daarna. Verschillende keren kwamen we elkaar tegen en steeds was daar de belofte. Maar nee. Ik heb geen idee waarom niet. Ik las voor het eerst verhaaltjes voor de kleintjes in Kaapstad. In de taal van hun papa. Ze begrepen er nog niet heel veel van maar het was alvast een voorproefje. En natuurlijk een boek met veel plaatjes. Dodenherdenking werd in alle stilte gevierd op een bijna lege dam in Amsterdam. Met een indrukwekkende toespraak door de koning. Wie had kunnen denken dat we het dit jaar nog steeds niet als vanouds konden herdenken? De instalateur kwam weer eens naar de verwarming kijken. Die is, nadat hij het heel lang niet deed, nu op hol geslagen.

Ik ging naar mijn geboortedorp om 65 opkikkertjes te brengen voor de bewoners van het verzorgingshuis. Gevouwen kikkertjes die als je ze op hun kontje drukt, opspringen. Je moet daar dan een beetje om lachen. Het kikkert je even op. De mensen daar fleurden een beetje op nadat ze zo afgesloten waren van de wereld. Ach toch. Er was veel eenzaamheid. Het werd moederdag zonder dat de kinderen op visite kwamen en dat voelde zo geamputeerd.

Ik sla weer een bladzijde om. De agenda werd leger en leger. De wereld stond een beetje stil en leek de adem in te houden. Af en toe was er hier en daar een contact moment wat zich dan voornamelijk buiten afspeelde. Op afstand. Zo verkocht ik via Marktplaats alle oude deurkrukken van dit huis. We maakten er iemand heel blij mee. Verder ging ik nog wel naar de kapper zie ik. Om 8 uur in de ochtend. Dat betekende voor 7 uur van huis. Een aparte ervaring om over een vrijwel legen A15 te rijden. Ik ga nog steeds naar de kapper in mijn vorige woonplaats. Ik doe er dan ook meteen de boodschappen bij mijn vertrouwde adresjes.

Vrienden van ons kwamen naar hier. We gaven geen handen en zoenen en bleven op afstand van elkaar. Buiten aan de tuintafel had ik geprobeerd het extra gezellig te maken. En dat lukt altijd met goede vrienden. Die vinden altijd een weg naar je hart. De jonge hovenier kwam langs. Net toen wij buiten koffiedronken. Natuurlijk was er voor hem ook wat in de pot. Grappig dat ik dit opschreef. Het was gewoon bijzonder dat er iemand langskwam. De verwarming sloeg al wéér op tilt en de jonge instalateur kwam weer langs. Hij heeft er nog eens met ervaren collega's over gesproken en waarschijnlijk een oplossing voor ons probleem gevonden. Hoera! Een soort van by pass is nu gemaakt en het lijkt alsof het allemaal goed gaat komen. Fingers crossed

De schilder stuurde een van zijn knechten om alle losse eindjes en kale plekjes bij te werken. We vroegen nog maar eens om een offerte voor de buitenkant van het huis. Hij zou het doorgeven aan de baas! En zo was het ineens het eind van de maand. Een hele stille meimaand waarin vrijwel niets gebeurde. Zoals ik al zei hield de wereld de adem een beetje in. We waren dankbaar voor ons mooie huis, de fantastische ruimte om het huis, de tuin, het feit dat we gezond bleven, van elkaar. Ja, bij alle ongerustheid was er ook vrede en vooral veel liefde.