Een jaar geleden #6...

2020 was een bijzonder jaar. We waren anderhalve maand daarvoor verhuisd naar een huis wat nog lang niet af was. We verbouwden, pakten uit en gingen van lock down naar mogelijke vaccinatie. We zagen eerst helemaal geen en later weinig familie of vrienden meer. We zagen de meeste mensen alleen nog via het scherm. Kortom ons eerste jaar hier in het kleine dorp aan de rivier was een bijzonder jaar. Hier en daar maakte ik wat aantekeningen. We bladeren in de agenda van toen en slaan hem open bij de maand juni. Tussen de tekst zien jullie collages op A5 formaat die ik eerder maakte maar nooit hier liet zien.

Vorige maand al zagen we dat de agenda leger en leger werd. Afspraken werden afgezegd, nieuwe afspraken niet gemaakt. De wereld werd kleiner en kleiner. Voor het eerst vierden we Pinksteren zonder mensen om ons heen. Het was een bijzondere gewaarwording. De dag na Pinksteren was het lekker weer en met de buren besloten we spontaan om met elkaar te eten. Zij hadden drie tafels met ook drie bankjes. We zouden buiten op afstand van elkaar gaan zitten en alledrie in eigen keuken een gang bereiden. Wat een goed idee! We keken alledrie uit naar dit soort contactmomentjes. Het werd een genoeglijk samenzijn. En we werden er niet ziek van.

Ik bestelde in juni ook een droogoventje zodat ik eindelijk alle verse kruiden kon drogen. Hier op de vruchtbare Betuwse grond groeit alles als een malle en om het allemaal vers te eten was het gewoon veel te veel. Daarom een speciale oven om alles te drogen. Het werd een feestje! Ook dit jaar droog ik weer kruiden, maar niet zoveel als vorig jaar. Door de vele regens zijn er veel kruiden die het niet gehaald hebben helaas. Onze vrienden waren deze maand allebei jarig en voor het eerst in 40 jaar konden we er niet naartoe. Dat was zó raar. We stuurden een kaartje.

Als er al mensen kwamen (en dat waren er echt maar een paar) zaten we buiten in de tuin. We waren dat jaar extra blij met alle ruimte om het huis. Zo konden we toch contact houden op 1,5 meter afstand. Mijn vader kwam regelmatig. En op een gegeven moment ook mijn zusje met haar broze gezondheid. Ze vonden het allebei zo lastig om opgesloten te zitten in zo'n klein appartement dat ze er gewoon uit Moesten.

De maand kabbelde voort maar gelukkig mocht er in de loop van de maand weer wat meer. Er werd hard gewerkt aan een vaccin en de berichten waren hoopvol. Toch bleef het spannend en onrustig. Ik las veel en we waren in de tuin aan het werk. Met je handen in de aarde is altijd fijn! De afgelopen jaren heb ik dat zo gemist maar in 2020 haalde ik het ruimschoots in.

En dan is de maand juni ook weer ten einde. De laatste weken staat er niks meer genoteerd in de agenda. Dat is in geen jaren meer voorgekomen schrijf ik ergens. Het was een bijzonder jaar. Ons eerste jaar in het mooie dorp aan de rivier. Dank voor je bezoek. Ik hoop dat je nog eens terug wilt komen. Vind ik gezellig! Dag hoor!