Een jaar geleden #6...

2020 was een bijzonder jaar. We waren anderhalve maand daarvoor verhuisd naar een huis wat nog lang niet af was. We verbouwden, pakten uit en gingen van lock down naar mogelijke vaccinatie. We zagen eerst helemaal geen en later weinig familie of vrienden meer. We zagen de meeste mensen alleen nog via het scherm. Kortom ons eerste jaar hier in het kleine dorp aan de rivier was een bijzonder jaar. Hier en daar maakte ik wat aantekeningen. We bladeren in de agenda van toen en slaan hem open bij de maand juni. Tussen de tekst zien jullie collages op A5 formaat die ik eerder maakte maar nooit hier liet zien.

Vorige maand al zagen we dat de agenda leger en leger werd. Afspraken werden afgezegd, nieuwe afspraken niet gemaakt. De wereld werd kleiner en kleiner. Voor het eerst vierden we Pinksteren zonder mensen om ons heen. Het was een bijzondere gewaarwording. De dag na Pinksteren was het lekker weer en met de buren besloten we spontaan om met elkaar te eten. Zij hadden drie tafels met ook drie bankjes. We zouden buiten op afstand van elkaar gaan zitten en alledrie in eigen keuken een gang bereiden. Wat een goed idee! We keken alledrie uit naar dit soort contactmomentjes. Het werd een genoeglijk samenzijn. En we werden er niet ziek van.

Ik bestelde in juni ook een droogoventje zodat ik eindelijk alle verse kruiden kon drogen. Hier op de vruchtbare Betuwse grond groeit alles als een malle en om het allemaal vers te eten was het gewoon veel te veel. Daarom een speciale oven om alles te drogen. Het werd een feestje! Ook dit jaar droog ik weer kruiden, maar niet zoveel als vorig jaar. Door de vele regens zijn er veel kruiden die het niet gehaald hebben helaas. Onze vrienden waren deze maand allebei jarig en voor het eerst in 40 jaar konden we er niet naartoe. Dat was zó raar. We stuurden een kaartje.

Als er al mensen kwamen (en dat waren er echt maar een paar) zaten we buiten in de tuin. We waren dat jaar extra blij met alle ruimte om het huis. Zo konden we toch contact houden op 1,5 meter afstand. Mijn vader kwam regelmatig. En op een gegeven moment ook mijn zusje met haar broze gezondheid. Ze vonden het allebei zo lastig om opgesloten te zitten in zo'n klein appartement dat ze er gewoon uit Moesten.

De maand kabbelde voort maar gelukkig mocht er in de loop van de maand weer wat meer. Er werd hard gewerkt aan een vaccin en de berichten waren hoopvol. Toch bleef het spannend en onrustig. Ik las veel en we waren in de tuin aan het werk. Met je handen in de aarde is altijd fijn! De afgelopen jaren heb ik dat zo gemist maar in 2020 haalde ik het ruimschoots in.

En dan is de maand juni ook weer ten einde. De laatste weken staat er niks meer genoteerd in de agenda. Dat is in geen jaren meer voorgekomen schrijf ik ergens. Het was een bijzonder jaar. Ons eerste jaar in het mooie dorp aan de rivier. Dank voor je bezoek. Ik hoop dat je nog eens terug wilt komen. Vind ik gezellig! Dag hoor!

De dorpsApp #10...

De buurtApp... misschien bent u ook wel lid van zo'n groep. In onze vorige woonplaats ben ik een tijdje lid geweest maar daar ben ik snel mee gestopt. De berichten gingen vooral over overhangend groen, ongure types, dronkelappen, verkeerd geparkeerde auto's, verkeerde groencontainers, kortom er werd veel gezeurd. Wegwezen dus. Het dorp waar ik nu woon is zo klein dat het hele dorp in de buurtApp past en zo komt het dat er altijd wat te beleven valt. We gaan eens zien en pakken de draad op bij 14 juni j.l. Het blijkt dat ze aan de dijk geen internet hebben. Lastig nu veel mensen thuiswerken. Dit is een van de berichten die regelmatig terugkeren. Er zijn voorbereidende werkzaamheden geweest om glasvezel te brengen maar die zijn ook al weer van een jaar geleden. Het is hier zo groen dat sommige kabels die uit de grond steken, nauwelijks nog terug te vinden zijn. Ik neem aan dat ze wel een plattegrond zullen hebben toch? Dat komt vast goed.

Er wordt gevraagd om een lieve oppas voor twee dochtertjes van 3,5 jaar en 9,5 maanden. Op donderdagavond vanaf 18.00 uur. Binnen een paar minuten melden twee vriendinnen zich. Dan komen we nu aan bij de foto van de vriezer. Deze wordt gratis aangeboden. Inbouw. Oh wacht, het is een vriezer plus koelkast zie ik nu. Twee uur later zitten de spulletjes van iemand anders er al in. De internetproblemen duren voort. Gisteren was Ziggo de schuldige, een dag later is KPN aan de beurt. Nu mogen wij ook meedelen in de pret. Mopper de mopper. Ook wel weer met humor want ineens is er daar de aankondiging dat de dag erna er geen stroom zal zijn. Ik bespaar jullie de lollige opmerkingen. Sommige zijn hilarisch. Ineens is er daar ook de melding dat er aan de overkant van de rivier ook geen toegang tot internet is. Blijbaar zijn er verschillende mensen die hier wonen en daar werken? Twee dorpen verderop is alles oke en iemand biedt koffie met wifi aan. Zo grappig! Na een wat haperende opstart doet alles het de avond daarna weer. Hoera! Dan de melding dat tussen 9.00 en 11.30 uur het praktisch verkeersexamen op de fiets afgelegd wordt door 75 kinderen van verschillende scholen Ik denk alleen maar hoe dan? We hebben geen verkeerslichten, geen zebra's, geen rotondes, het hele dorp is 30 km zone. Hier kunnen geen fouten gemaakt worden. Misschien in een van de andere dorpen wel? Ik zag een paar van die kids fietsen. Toch wel strakke koppies hoor! Dan wordt er gevraagd om de naam van een roos die langs de dijk groeit en heerlijk ruikt. Even later al wordt het antwoord gegeven.

Ineens zie ik allemaal vlaggen langskomen. De vlag van het dorp. Met wit en blauwe golven en een zestal witte lelies daarop. Het blijkt de week van het jaarlijkse dorpsfeest te zijn. Het gaat voor de tweede keer niet door. Maar dat wil niet zeggen dat de vlag niet uit mag en dat is wat veel mensen doen. De wens wordt uitgesproken dat het volgend jaar toch alsjeblieft wel mag doorgaan. De mensen van de vriezer/koelkast van de vorige foto zijn blijkbaar hun keuken aan het renoveren want ze bieden nu ook een magnetron aan. Iemand anders herkent de magnetron en zegt: Hé, die ken ik! Blijkbaar is hij al een keer van eigenaar veranderd. Binnen een paar minuten was dat ook dit keer het geval.

Een mooi, vrijwel nieuw Ikea 1 persoonsbed met boxspring matras wordt gratis aangeboden. 80 x 200 cm. Een prima logeerbedje voor een kleinkind denk ik. En ja, dat was precies het geval. Een blije opa en oma gingen er mee vandoor. Top!

Nergens zoveel gedoe met internet maar ook nergens zoveel weggelopen/ losgebroken diertjes al hier. Ik blijf me er over verbazen. Dit keer is het een (ik denk) labrador? Omdat hij op de foto in een boot ligt, voelen jullie hem al aankomen.... de lollige opmerkingen vliegen weer heen en weer. En sommige mensen zijn oprecht heel erg grappig. Het bericht is van 3 minuten voor half negen in de avond. 6 minuten later heeft iemand hem aangelijnd en wacht hij op de eigenaar. Het blijkt ook dit keer een ontsnapte loge te zijn.

Iemand vindt een armbandje op straat, maakt er een foto van en zet die op de app. Verschillende suggesties over de eigenaresse komen binnen. En ja de naam die het meest genoemd wordt blijkt ook te kloppen. 5 kwartier later kan een blije dame MET armband om de pols weer naar huis terugkeren. Ik vergat hierboven nog een derde terugkerend 'probleem' te noemen en dat is de bezorging van de krant. Je krijgt soms geen krant, dan weer wel, dan de verkeerde krant enz enz. Alle variaties zijn al een keer voorbij gekomen. De meesten schakelen nu over op een digitaal exemplaar. Zo meldt iemand een Telegraaf, Volkskrant én een Trouw gekregen te hebben maar is geabonneerd op de NRC. Dan ontstaat een levendige ruilhandel. Uiteindelijk komt het altijd weer goed.

Als laatste deze mooie skates in maat 38 met standaard en polsbescherming. Tegen elk aannemelijk bod. Dat wordt gedaan en nu rijdt er elke dag een blij meisje door de hoofdstraat heen en weer. Ja, dat kan hier nog gewoon. Is dat niet fantastisch? Heel vaak (ik zei het al eerder) denk ik hier aan het lied van Wim Sonneveld. En langs het tuinpad van mijn vader..... Zo'n dorp. Ik ben zo gelukkig dat ik hier mag wonen. Het was weer een greep uit de berichten die langskwamen. We zijn inmiddels aangekomen bij eind juni. Maar daarover later meer. Ik kan weer 192 berichten van mijn telefoon wissen. Hoera!

Wandelen #9...

Het wandelen in en om het dorp blijft na de opmerking waar ik al eerder over schreef, een dingetje. Ik ga of heel vroeg of juist laat op de dag lopen om weer te wennen en terug te vinden wat ik verloor. De onbevangenheid is weg. Dat kan weer terugkomen en ik hoop met de onbevangenheid ook de verwondering over wat ik zie onderweg. We lopen moedig voorwaarts. Zo zag ik als eerste iets wat me verdrietig maakte. De telefooncel die dient als dorpsbibliotheek en waar ik met zoveel plezier naar kijk is vernield. Iemand heeft geprobeerd de ruit met een baksteen in te gooien. Vooralsnog lijkt het of men het niet echt storend vindt want ik heb er nog geen bericht over gelezen op de dorpsApp. En daar wordt nogal een en ander gecommuniceerd. Het is me verteld door iemand die er verstand van heeft dat vervanging ongeveer 200 euro gaat kosten. Het ziet er zo zinloos en verdrietig uit, vinden jullie niet?

Veel minder verdrietig maar juist vrolijk makend is het feit dat ik weer een boomschilderijtje ontdekte. Dit keer met een mooi is het een ijsvogel? Het is een schilderijtje op een los paneel geschilderd en later in de boom bevestigd. Er is me verteld dat er nog veel meer te vinden zijn in het dorp.

Waar ik ook blij van werd, was dat ik IN de telefooncel dit leuke kaartje aantrof. Voor jou stond er op. Die jou, was ik dus. Op de achterkant stond: Ik ben een achterlatertje. Speciaal hier neergelegd voor jou. Om je dag op te fleuren en je een glimlach te bezorgen. FIJNE DAG!. Daaronder met kleine lettertjes... wil je laten weten dat je mij gevonden hebt? FB enz enz. Dat heb ik natuurlijk gedaan!

De weg met de wilgen is mijn favoriete wegje. Het is er fijn stil en de wilgen zijn zó mijn favoriete bomen. Stoer, sterk en elke dag weer anders. Ja, hier loop ik graag. Het is er zo stil en helend. Het troost mijn ziel. Als ik hier loop voel ik me heel erg verbonden met mijn allerbeste vriend die alweer tien jaar geleden overleed, hij hield net als ik zielsveel van knotwilgen. Ik mis hem zo erg! Het korstje op de wond wordt steeds sterker maar het gemis zal altijd blijven.

En zo loop ik al mijmerend, tobbend, zorgelijk te wandelen. Maar even zoveel keren geniet ik en zie ik zoveel moois. Het is een beetje zoals het leven is. Met ups en downs. Sinds de diagnose HSP weet ik dat dit bij mij hoort. Mijn dalen en pieken zijn wat hoger en dieper. Het is zoals het is. Niet altijd makkelijk, maar het is te doen hoor!

De schapen zien me lopen en wat zouden ze denken? Heeft ze een goede dag? Of is het weer een dag in de min? Ze kijken op als ik er aan kom lopen en kijken me ook na, ja echt! Maar alleen omdat ze denken dat ik hen eten kom geven. Leer mij schapen kennen, ha! Het is een gezellig stel en z blèren wat af. Dit was zomaar weer een kleine wandeling. Hier en daar maakte ik een foto en vertelde daar wat over. Waarvan akte! Dank voor je bezoek. Fijne dag vandaag!

Dagboek 1 tm 5 juli 2021...

Lang, heel lang geleden gaf mijn zusje me, toen ik in het ziekenhuis lag, een doosje. Toen ik het openmaakte zag ik 6 bolletjes haakkatoen en een schriftje van zusss. Voorin stond onderstaande tekst geschreven. Mijn zus is zwaar dyslectisch en schrijft niet graag dus dit was al de eerste verrassing. De bolletjes haakkatoen liggen nog onaangeroerd en ook met het schrift had ik nooit iets gedaan, tot nu. Ik liep al heel erg achter met mijn journal voor juli en ik voorzag ook nog eens heel weinig tijd om dat in te halen. Bovendien gebruik ik dit jaar alleen wat ik heb en koop ik niks nieuws op hobbygebied en dat leidt tot mooie vondsten. Achterin de kast stond dit doosje te wachten. Mijn zusje had het al voorzien. Het stond te wachten tot die tijd. Ze schreef het als laatste zin.En die was nu gekomen. Ik plakte wat op de eerste bladzijde. Een stempelrandje links (wat ik later inkleurde) een konijntje uit een tijdschrift, een quote die ik mooi vond, een sigarenbandje van mijn vader gekregen, en de mevrouw met de globe voor haar hoofd. Na de ziekenhuisopname kon ik weer reizen en de wereld intrekken. Het was niet echt een samenhangend geheel maar het begin was er.

De volgende pagina begon ik met het dagboek. Het verslag van donderdag 1 juli schreef ik op een oude verjaardagskaart die ik vorig jaar van mijn vader kreeg. We waren net in volledige lock down. Een week daarvoor nog maar en alles was nog heel spannend en onzeker. Vader schrijft daarover in de kaart. Ik schreef om zijn boodschap heen en plakte in het hoekje een mooie quote van Henry David Thoreau. Hij schrijft: Geluk is als een vlinder, hoe meer je het najaagt, hoe meer het je zal ontwijken. Maar als je je aandacht op andere dingen richt, komt het vanzelf zachtjes op je schouder zitten. Mooi hè? Op de rechterpagina een bladzijde uit de Flow kalender uit 2016. In a gentle way you can shake the world~ Gandhi.

We slaan de bladzijden om en zien de layout van 2 juli. Omdat dit schrift nogal dik is kan ik het me veroorloven af en toe een collage te maken. Of zomaar een mooi plaatje te plakken. Links schreef ik het verslag van de dag. Aan de rand plakte ik een stukje cadeaupapier van mijn verjaardagscadeau van 2020. Ook van mijn zusje. Het grauwe papier is een stukje verpakking van een bol.com zending. Een klein stukje pagina van een oud boek en een uitgeknipt plaatje uit een tijdschrift met daarop verschillende soorten knopen/macrame. Rechts gewoon een gezellig plaatje met allemaal vrouwengezichten en een stempel die ik even uitprobeerde. Niks bijzonders zoals jullie de pagina's nu zien maar nadat ik er tussendoor geschreven heb, ziet het er anders uit.

De pagina's van zaterdag 3 en zondag 4 juli zijn nog saaier. Maar ook nu weer geldt: na het schrijven van de verslagen ziet het er anders uit. Een plaatje over twee bladzijden geplakt, onderaan nog een randje washitape en op de rechterpagina een bloem van een pons die ik al heel lang geleden kocht maar bijna nooit gebruikte.

Maandag 5 juli was een drukke dag en ik had veel ruimte nodig om alles te beschrijven. In het midden over twee pagina's weer een vrouwenportrettenreeks. Andere vrouwen maar net zo mooi. Rechts een prijskaartje waar ik op stempelde. Er staat: today is the day for... Ik besloot het touwtje er aan te laten zitten. Het geeft een luchtig effect. Links aan de rand van de pagina weer een stukje cadeaupapier met hartjes en de andere helft van de bloem van de vorige pagina.

En zo zijn de eerste bladzijden van het dagboek van juli alweer gevuld. Het is fijn om even in een ander boek te werken. Om te schrijven op mooi glad papier. Je pen glijdt er als het ware overheen. Ook fijn om op lijntjespapier te schrijven die ook nog eens op een prettige afstand van elkaar zijn. Plakken en knippen is altijd een feestje. Wordt vervolgd...

Ansichtkaarten #4...

Ansichtkaarten maken is zo'n leuk werkje vind ik. Het is klein en overzichtelijk en geeft vrijwel altijd een mooi resultaat. Ook nu laat ik jullie er een stuk of vijf zien. Hier komen ze...

Voor de bovenste kaart gebruikte ik een afbeelding uit (ik denk Mollie Makes) een tijdschrift. Het randje eromheen (niet heel goed te zien op de foto) is uit de erfenis van mijn moeder. Ik vertelde al eerder dat zij ook kaarten maakte en een enorme verzameling van die goud en zilverkleurige stickers had. Ik gebruik ze nu op maar heb nog een lange weg te gaan voor het zover is. De ondergrond is van een block wat ik ooit kocht bij de Action?

Ah ja, deze kaart ontstond bij toeval. De stickers van mama waren het uitgangspunt. Ze waren nogal blauw. Grieks blauw noem ik deze kleur altijd. Zomaar wat knipsels uit tijdschriften. De stickers komen uit Zuid- Afrika. Ik kocht ze in Kaapstad toen ik daar was om de geboorte van ons eerste kleinzoontje mee te maken. De kleine man is nu ook al weer zes. Hoog tijd om ook hier even door te werken want ook van deze stickers heb ik er nog genoeg!

Het materiaal voor deze kaart is nog ouder. De ondergrond is knutselpapier van de Hema. Daarop een ovaal geknipt met zo'n kinder kartelschaartje. De sticker komt uit de boedel van mijn moeder. Beertje Paddington (?) is van stof en geplakt op dubbelzijdig plakspul wat een beetje lijkt op het boeklon van vroeger. Zelfklevend folie maar dan plakkend aan twee zijden. Ik weet niet hoe het heet. Het stofje gebruikte ik ooit om er iets van te naaien voor mijn eigen kinderen. Heel lang geleden dus.

De ondergrond voor deze kaart is ook weer van zo'n block van de Action. Dat was leuk spul. Een beetje dunnig karton met vrolijke motiefjes. Ik twijfelde of ik er het kaarsenplaatje op zou plakken. Was het niet teveel kerst? De kleuren gaven aan van niet dus deed ik het gewoon. Omdat het kan, zegt mijn vriendin dan altijd en ze heeft gelijk.

De laatste kaart draag ik op aan de liefst aller mannen. Hij vierde zijn verjaardag en we aten taart. Niet deze bijzonder lekker uitziende taart maar een met aardbeien en slagroom. Oh oh oh, wat was dat smullen. De afbeelding op de ansichtkaart ziet er wel lekker uit hè op die mooie cakeschaal met dat bestek en dat lintje. Ik heb alles in huis, misschien moet ik het plaatje gewoon eens proberen na te maken. Nee, laat ik dat maar niet doen. Precies namaken is niet zo mijn ding. De postzegels kreeg ik van mijn vader. Hij vond ze ook weer ergens in een lade. De ondergrond voor de kaart is van hetzelfde block als hierboven beschreven. Het randje om het plaatje heen ook weer uit de boedel van mams. Zo kwam met relatief weinig moeite een weer een leuke set te voorschijn. Gewoon uit voorraad gemaakt. Het was me weer een genoegen ze met jullie te mogen delen. Dank voor je bezoek en graag tot een volgende keer. Dagdag!

De dorpsApp #9...

We gaan weer eens zien of er nog wat op de dorpsapp te vinden is. Kijken jullie mee? Ik doe het maar op volgorde van aanmelding. Daarvoor ga ik even kijken (scroll scroll) terug naar 25 mei. Heb ik zo lang geen update gegeven? Foei toch van mij. Ik zie een mooie leren bank. Gratis af te halen. Nou, dat was me even wat. Daar waren heel veel mensen geinteresseerd in. Er werd geloot en hij werd gewonnen door een jongeman die op kamers ging. Top! Verder was er een oproep van iemand wiens ouders 50 jaar getrouwd waren en het jammer vond dat het niet uitgebreid gevierd kon worden. Of ze misschien een kaartje in de bus konden krijgen om het toch een beetje feestelijke dag te laten zijn? Nou dat kwam helemaal goed! Niet alleen kregen ze kaartjes, maar ook bloemen, fruitmanden en ander moois. Het werd een echte een feestdag voor het echtpaar. Iemand vroeg om een multimeter en ik vroeg me af wat dat zou zijn. Ik weet het nog steeds niet maar een minuut na de oproep kwam er een antwoord dat iemand er een had. Ook komt er een oproep vanuit de gemeente om mee te denken over een locatie voor het plaatsen van een ondergrondse container voor incontinentie en luiermateriaal. Er worden meteen drie locaties geopperd. Meteen daar achteraan een aanbod van een chefkok die een menu doorstuurt wat in de box thuis bezorgd kan worden. Met aanwijzing om te bereiden. Ik moest even glimlachen om de combinatie. Meer mensen met mij want er komt wat reactie. Goedmoedige woordgrapjes vooral. Het vogelpark in het dorp hier vlakbij heeft problemen als gevolg van het uitblijven van inkomsten vanwege corona. Twee kinderen hier uit het dorp starten spontaan een inzamelingsactie. Ze komen lege flessen ophalen. Ze willen ook andere klussen aanpakken zoals poepscheppen bij de paarden. Of een drumsessie geven. Ja, men houdt hier van afwisseling en heeft het hart op de goede plek.

Ook zorgelijke berichten worden geplaatst. Bijv. dat er een klein jongetje van vijf zelf op een fietsje naar de camping hier in de buurt is gereden. De politie is onderweg. Het kleine mannetje is een beetje verdrietig. Gelukkig komt na 8 (!) minuten al de melding dat de ongeruste moeder onderweg is naar haar kleintje. Er gaat een zucht van verlichting door de App. Pfft. Kleine man heeft inmiddels een ijsje gekregen voor de schrik. De roeivereniging (ik wist niet dat we hem hadden) is op zoek naar nieuwe leden. Na afloop gezellig met elkaar een wijntje wordt beloofd. Dat komt denk ik wel goed! Er staat een auto op de smalle dorpsdijk geparkeerd. en er kam niemand langs. De politie is gebeld. Verder is er weer gedoe over kranten die niet bezorgd worden. Ze worden meteen nagebracht gelukkig. Ze zijn echt leuk om te lezen, die locale krantjes. Iemand anders prijst zijn Fiat Panda 0.9 Twinair aan. Met airco. Zegels van de supermarkt in het dorp hier verderop worden aangeboden! Soms kun je op deze manier net je kaart volgespaard krijgen. En dan komen we als vanzelf op 4 juni bij het bericht waar ik een tweede foto van plaats. Namelijk dat Teuntje weggelopen is. Teuntje is een oude Jack Russel en een beetje kippig (slechtziend) Het duurt bijna een uur.... maar gelukkig wordt Teuntje gevonden. Ze bleek toch een behoorlijke wandeling gemaakt te hebben. Nu we toch over een diertje praten gaan we meteen maar door naar de volgende app. Er wordt een goed tehuis gezocht voor een mooie 1 jarige haan ;-) Ik moet daar altijd een beetje om grinniken. Meestal zijn het mensen die vanuit de grote stad naar hier zijn verhuisd. Leuke diertjes gekocht maar dan maken ze herrie. Zoals een jonge haan dat doet bijvoorbeeld en volgt de spijt al snel. Het was geen probleem een nieuwe eigenaar te vinden. Net te laat melden andere dorpsgenoten dat ze even daarvoor 45 euro voor een nieuwe haan betaald hebben. Das pech. Volgend bericht gaat over een stiltedag in een van de twee kerken die het dorp rijk is. Ook meteen een kleine reclame voor meer stiltedagen in de dorpen hier in de buurt.

Ach kijk nou, een poppenkast. Iemand wil hem weggeven. De poppen moeten soms nog wel geopereerd worden want romp en hoofd gescheiden. Dan is er in ieder geval intensief mee gespeeld en dat is fijn om te lezen. Ook worden langzamerhand weer allerlei activiteiten opgestart in het dorp. Zo kun je in het dorpshuis gaan biljarten. Wel zoveel mogelijk aan tafels blijven zitten, wordt er bij verteld. Iemand meldt dat er een mevrouw op FB mooie tekeningen van het dorp maakt. Je kunt ze kopen en zijn niet duur. A4 formaat met lijst kost maar 12,50 euro. Er worden 30 nieuwe huizen gebouwd hier in het dorp. Je kunt naar de gemeenteraad om te luisteren wat er besproken wordt. Ook dat wordt gecommuniceerd via de app. Dan een oproep voor een druppellader. De vrager heeft een lege caravan accu en die heeft hij opgeladen nodig voor de mover. Er wordt een gewone lader aangeboden. Of dat ook goed was, vermeldt de story niet. Er wordt om een imker gevraagd want er zit een enorme zwerm bijen in een notenboom. Dezelfde zwerm zat vanmorgen bij ons in de tuin maar trok verder voordat ik de buurman kon vragen. Hij is imker. Oh, ik scrolde even verder door de app en zie dat iemand een druppellader heeft gevonden. Hoera! Er zijn loopeenden ontsnapt. Autocorrect maakt er loopbanden van. Gelukkig stond er een foto van desbetreffende eenden bij. Anderhalf uur later werden ze getraceerd. 11 juni zien we hier en daar foto's van mensen die hun huis versieren ivm het EK voetbal en in de speeltuin (ja, die hebben we hier ook) komt een springkussen. Leuk voor de dorpskinderen en hun vriendjes. Ik ben er nog steeds niet achter waar de speeltuin precies is. Misschien daar maar eens heen wandelen en hem gaan zoeken.

Op de volgende foto zien we zes mooie stoelen. Je mag ze gratis en voor niets komen ophalen. Iemand anders ruimt de kast op en vindt nog een flinke voorraad kinderkralen. Een uur later zit een ander kindje er mooie kettingen mee te rijgen en zien we daar een foto van.

Ach en dan weer een weglopertje. Dit keer is het een ruwharige tekkel. Hij heeft geen halsbandje om en wandelt gezellig via de hoofdstraat de dijk op. Hij laat zich niet vangen of lokken met een lekker hondenkoekje. Daarom wordt via de app de route gevolgd die hij aflegt. Steeds meldt zich iemand waar het hondje is. Zo leuk is dat! Het is net een spannende achtervolging op tv. Het blijkt een logeerhondje te zijn die door het hek is geslopen. Probleem is alleen dat de oppas het hondje niet heel goed kent en het hondje geniet van zijn avontuur. Hilarisch! Uiteindelijk kwam alles toch weer goed. Zomaar weer een greep uit de vele berichtjes die langskwamen op deze app. Ik vermaak me er kostelijk mee. Ik hoop jullie ook. Ik zei het al eerder.... never a dull moment in dit kleine dorp aan de mooie rivier.

In totaal kan ik 91 berichtjes/foto's en reacties van de telefoon wissen. Dat ruimt lekker op. Ondertussen ga ik vast nieuwe berichtjes sparen voor een volgende keer. Tot dan!

Journal 25 tm 30 juni...

Oh oh oh, wat een rijk leven heb ik toch! Het is volop oogsttijd hier in de Betuwe en ik geniet met volle teugen. Misschien nog wel meer dan vorig jaar. Het bloggen schiet er een beetje bij in maar dat heb ik volgens mij intussen al bijna honderd keer gezegd, haha. Vandaag bladeren we nog even door het juni journal. Zullen we beginnen met 25 juni? Ik maakte voor deze pagina gebruik van een collage die ik al eerder maakte. In een blocknote van A6 formaat. Daar vertelde ik ook al eens eerder over hier. 25 juni was een vrijdag en dat is de dag dat de winkel open is. Het was een koele dag maar het bleef droog. Tussen het helpen van de klanten door vouwde ik 7 wassen op en gaf ik de woonkamer een grote sopbeurt. Dat is een mooi klusje voor vrijdag omdat ik dan in de buurt van de winkel ben. Later op de dag ging het regenen en om half vijf vond ik het mooi geweest. Er kwamen toch geen klanten meer. Tenminste.... dat dacht ik, maar nee... er kwamen er nog drie. Na elkaar. Om zes uur was het dan eindelijk gedaan en deed ik de deur op slot. Zaterdag 26 juni was een ontzettend leuke dag want toen had ik een date met een jongeman. Een blind date nog wel. Ik moest me melden bij de ijssalon in het dorp hier verderop en daar zou iemand op me wachten. We zouden samen de middag doorbrengen en als er een klik was dan zou mijn date ook nog de nacht bij me doorbrengen. Jullie snappen dat dat wel heel spannend was! Ik kwam aanrijden en wie zat daar op mij te wachten? Kleine man van vijf jaar met een hele hele grote smile op zijn gezicht want helemaal in zijn eentje, hoe stoer is dat! Ja, dat was heel leuk. Bij het eten van het eerste hapje ijs hadden we al besloten dat hij mocht blijven slapen. En de nacht daarna ook. Maar toen wilde hij toch wel weer heel graag naar zijn vrienden, haha.

Zondag 27 juni was ik al heel vroeg buiten te vinden. Ik maakte, voor iedereen wakker werd, een wandeling door het stille dorp. Ik kwam twee katten tegen onderweg en that was it! Het blijft lastig om buiten te lopen na de opmerkingen waar ik eerder over sprak en niet meer op terug ga komen. Ik weet met mijn verstand dat het alleen maar gedoe ik omdat ik het gedoe laat zijn/worden en nergens anders door. Dussss.. Daarom maar weer wennen op deze manier want het lopen is wel heel fijn. Het was een mooie warme dag. Het werd 24 graden en dat was prima om lekker in de tuin te zitten met een mooi boek en dat was precies wat ik de rest van die dag deed.

De rest van de maand deed ik geen spannende dingen meer. Tenminste niet spannend genoeg om hier met jullie te delen. Ik zal daarom een beschrijving geven van wat ik deed aan versieringen in het journal. Je ziet op de pagina hieronder het stukje geel van de vorige bladzijde met de paperclip daaromheen. Daar klemde ik een mooi papiertje onder. Geknipt uit een tijdschrift en in drieën gevouwen. De laatste flap wat korter en daaraan vast plakte ik een tab om het wat gezelliger te maken. Het plaatje op de voorkant komt ook uit een tijdschrift

De volgende pagina is een misprint van een of ander project wat ik ooit van plan was om te maken. Geen idee waar ik het voor bedoeld had. Het papier was op A4 formaat en ik vouwde het in vieren. Daarna de twee flappen naar binnen en die daarna weer dubbel zodat het geheel in het boekje zou passen. Op de voorkant plakte ik nog een mooi bijpassend zakje waar eventueel ook nog iets op geschreven kan worden. In de binnenkant een envelop van boekpapier wat ik anders weg zou gooien. Lekker alles recyclen!

Nog een collage uit mijn boekje van welleer. Het is zó leuk om die collages weer te herbruiken. Deze maakte ik helemaal in het begin en je kunt zien dat ik nog een beetje aan het zoeken was naar de juiste verhoudingen en manier van opplakken. Nu zou ik dat toch weer anders aanpakken. Zo zie je jezelf groeien en ontdekken wat je uiteindelijk gaat worden. Hoewel ik denk/hoop dat dit proces altijd door zal gaan.

En ja, dan zijn we nu aangekomen bij de laatste bladzijde van dit zonnige journaal. Juni was een goede en fijne maand. Ik leerde veel nieuwe dingen en leerde sommige dingen ook af. Banden met oude vrienden werden aangehaald. Nieuwe vrienden werden gemaakt. We ontdekten en leerden veel. Het weer was goed, de natuur mooi en er was vooral veel liefde. En daar krijg je nooit genoeg van toch? Ik zei het hierboven al.... wat heb ik een mooi en rijk leven.

De tuin #2...

Zullen we weer eens een kijkje in de tuin nemen? Op de vorige foto's die ik liet zien, was alles nog in slaapstand of net aan het wakker worden. We gaan nu eens verder kijken.

De tuin is aangelegd door de vorige eigenaar. Netjes maar wel een beetje s.a.a.i. We hebben niet veel spaargeld meer en hadden weinig inkomsten door corona de afgelopen tijd. De veranderingen gaan daarom noodgedwongen stap voor stap. Wij vinden dat trouwens helemaal niet erg want zo genieten we er dubbel van. Op de eerste foto zie je de pluim hortensia's nog heel klein. Dit stukje zie je als je naar de voordeur loopt. Of uit huis gaat op weg naar de parkeerplaats. Het is maar net van welke kant je het bekijkt. Ik maakte deze foto op 28 mei.

Een van de stappen die we maakten is het inzaaien van een bijenbloemstrook. De buurman is imker en wij wilden zijn bijen een beetje helpen door er bloemen in te zaaien. Ik liet daar al eerder foto's van zien volgens mij. Het duurde en duurde. De lage temperatuur en de vele regen hielpen ook niet mee maar uiteindelijk begon het te komen. Het leek eerst nog een veredeld groenstrookje maar het groeide en groeide. Deze foto is van 15 juni.

Maar voor ik verder ga met deze bloemenstrook wil ik even vragen of jullie ook oh en ah zeggen bij het zien van deze bloemen. Mooi hè? Heb ik deze foto al eerder laten zien misschien. Nou ja, ze zijn zo mooi dat ze best twee keer bewonderd kunnen worden. De foto is van 19 juni. De bijen werden helemaal gek. Het was een drukte van belang daar. Veel zoom- meetingen. Zoom/zoem Snappen jullie het nog?

Terug naar het bloemenperk met de... Volgend jaar mengen we gewoon weer van alles door elkaar. Kan ons het schelen. De bijen vinden ze heerlijk. Voor ons is het eye candy. Prima toch! Was alles tien dagen daarvoor nog groen in de strook. Echt serieus werd het tien dagen later. Eerst 1 de dag daarna een paar en tien dagen later was er dit te zien. Oh wat was dat leuk! Elke dag keken we weer of we nieuwe bloemen zagen. De foto is van 29 juni

Ik eindig met een foto van vier juli. De verjaardag van onze middelste. De dag waarop de amerikanen onafhankelijkheidsdag vieren. We namen een miniboeketje mee voor jarige job. Hij was er blij mee! Ik heb deze foto geprint op papier en hij komt vast nog een keer langs in een journal of zo. Nog steeds is de strook mooi maa het mooiste hebben we nu wel gehad. Maar het feest is zeker nog niet voorbij. Wordt vervolgd....

Ansichtkaarten #3...

Het was weer tijd om een nieuw setje kaarten te maken. Oh wat is dat toch een leuk werkje om te doen. Dit keer werd het een buitensessie. Fijn aan de tuintafel terwijl de vogels gezellig aan het fluiten waren. En de hanen kraaiden. Een van onze buren heeft een haan. Een nogal actief beest. Geen probleem, dat hoort bij het wonen op het platteland. Maar nu heeft een van de buren achter ons er ook een gekocht. En die twee houden nu de hele dag (en nacht) door wedstrijdjes hardkraaien. We hebben daar zo'n schik om! Hartstikke schor zijn ze maar geven allebei niet op. Buurman zelf wordt het een beetje zat en kondigde al aan dat zijn haan binnenkort in de soep verdwijnt. Maar weet je wat zo grappig is? Datzelfde zei dus de achterbuurman van Zijn haan ook. Het zal toch niet zo zijn dat het hier straks nog stiller wordt? Nogmaals, wij hebben er echt geen last van, maar ik kan me voorstellen dat je er gek van wordt als je er heel dicht bij woont.

Terug naar de kaarten.... Weer een setje van vijf. De roze die bovenop ligt is een stukje van een kaart die ik eerder voor mijn verjaardag kreeg. Zo'n dubbele. Aan de rechterkant stond de felicitatie en wat aardigs van de afzender, links was nog helemaal leeg. Ik sneed de kaart op maat en vouwde hem dubbel zodat de oude kaart herbruikt kon worden. Recycleren jullie ook wel eens kaarten op deze manier? Ik doe het regelmatig.

De ondergrond voor deze kaart is al heel oud. Toen we destijds een Action in onze (vorige) woonplaats kregen, ging ik daar nog regelmatig naartoe. Er was een tijd dat ze dit soort blocks verkochten op A5 formaat. Het was echt leuk papier. Na deze partij heb ik ze nooit meer terug gezien volgens mij. Wel van die grotere exemplaren met allerlei stickers en van die kleine figuurtjes die je uit de ondergrond kunt drukken maar niet meer zoals deze op A5 formaat. Het plaatje op deze kaart komt denk ik uit een oude Mollie Makes. Een leuk Engelstalig blad waar later een Nederlandse versie van uitkwam. Er zat elke maand een aardigheidje bij. Hier geen boekhandels in de buurt, dus ik heb al anderhalf jaar geen idee of deze bladen nog in de schappen liggen. Het randje om het plaatje heen komt uit de erfenis van mijn moeder. Zij maakte ook kaarten en had een enorme verzameling van die velletjes met stickers hartelijk gefeliciteerd, van harte beterschap enz. En ook van deze randjes. Nu, vijf jaar na haar overlijden, zijn ze nog lang niet opgebruikt.

Hier zie je zie je de figuurtjes die je uit zo'n block (hierboven beschreven) kunt halen. Links en rechtsonder. De ondergrond is stevig karton met daarop een afdruk van muziekpapier. De kamerplantenafbeelding is zoals jullie vast herkennen een printje van een incompleet kwartet spel. Het werd in de kliko van de kringloopwinkel gegooid en mijn vriendin die dat toevallig zag, kon het nog net redden. Er wordt ook in kringloopwinkels zoveel goeds weggegooid. Hoewel ik best begrijp dat niet alles verkocht kan worden, gaat het me echt aan het hart. Het zij zo!

Deze afbeelding komt ook uit Mollie Makes. Ik weet nog dat er een pakketje bij dit nummer bijgevoegd was waarmee je zelf zo'n diertje kon maken. Ergens in een van de vele nog steeds niet uitgepakte dozen op zolder ligt het. Samen met alle andere bijvoegsels waar ik ook nooit wat mee deed. Hoe vaak maken jullie de extra's die bij sommige tijdschriften ingesloten zitten? De ondergrond komt van hetzelfde block als de vorige kaart.

Niet altijd werk ik met mooi papier. Soms is het ook gewoon kinderknutselpapier van de Hema of zo. Het is maar net wat ik tegenkom in de kast. Ook in dit geval. Ik vouwde het dubbel en gebruikte het als ondergrond voor een afbeelding die denk ik uit een oude Daphnes Diary komt. Die Daphnes liggen de laatste tijd ook vaak bij de kringloopwinkel waar je ze dan voor een habbekrats kunt aanschaffen. Zo, dit was de laatste kaart in het rijtje voor vandaag! Ik ga aardbeienjam maken. De buurman kwam een hele kist brengen. Ze ruiken heerlijk zoet. Samen met de rabarber maak ik er lekkere jam van. Potje voor hen en de rest voor ons. Dat is zoals zij het willen. Zelf hebben ze geen zin meer al dat werk en als ik dat voor ze doe, dan leveren zij graag de ingrediënten aan. Wat boffen we toch met deze lieverds!

Kringloopvondsten #4...

Al eerder beloofde ik wat van mijn kringloopvondsten te laten zien. Hier komen ze...

Allereerst vond ik een leuke stapel stoffen in een kringloopwinkel hier in de buurt. Die is maar af en toe open en dan ook nog alleen op zaterdagochtend. Het is vaak dat ik er niet op tijd aan denk om er naartoe te gaan. Maar dan ineens ga ik er wel weer naartoe. Meestal vind ik er wel wat leuks. Zo ook deze stoffen. Ik gebruik ze soms als kleed over de tuintafel maar ook als gewoon tafelkleed als we binnen eten. Deze stapel kocht ik om nieuwe patronen uit te proberen. Dus om proefmodellen voor kleding te maken.

En zo kon het gebeuren dat we de eerste dag lunchten met een kleedje op tafel en het daarna in de was deed. Door het warme weer was het zo droog en kon ik er in de avond een zomerjurk van maken. De andere dag zat ik in het zonnetje in deze jurk aan tafel te lunchen achter een ander kleedje (de rode) De man die toch wel wat gewend is zei.... ik vond je jurk ook leuk als tafelkleed, hahaaha. Maakt mij niet uit hoor. Ik had geen jurk voor als het heel erg warm was en deze voldoet prima. Ik maakte dit model al zo vaak. Maar nu tien centimeter langer zodat je de lelijke littekens op mijn knieën niet meteen ziet. Hoef ik ook niks uit te leggen.

De stempels met de cijfers vond ik in een doos met spulletjes die nog in de schappen gelegd moesten worden. Er stond een heel klein prijsje op 1,50 euro maar toen ik bij de kassa stond zei de dame dat die prijs niet goed was. Veel te duur. Dat was een prijs uit de winkel of van een vorige kringloopwinkel. Nee het was echt te duur. Ik protesteerde want 1,50 is niks. Maar ze wilde niet wijken. 50 cent was genoeg. Ik kocht immers ook al zo'n stapel stoffen? Alles bij elkaar 5 euro. Boem!! Een week later ging ik er weer naartoe in de jurk. Vond ze helemaal super! De andere dames werden er bijgehaald en zeiden ook oh en ah. Meestal zien ze niet veel terug van wat ze verkopen dus dit was even een aardig momentje voor ons allemaal.

Verder vond ik deze verf. Nog nieuw in de verpakking. De dames vertrouwden me toe dat er veel nieuwe knutselspullen ingeleverd worden. De mensen kochten ze vorig jaar en dit jaar om tijdens de lockdown iets te doen te hebben,maar deden er vervolgens toch uiteindelijk niet veel mee. Een van de dames vertelde me dat dat ook het geval was met het asiel waar haar dochter werkte. Er zitten daar veel lockdown diertjes, vertrouwde ze me toe. Zo zielig! En zo hopten we in het gesprek in 1 minuut van de verf naar de hondjes. Wij vrouwen kunnen dat! Herkenbaar?

Als laatste drie ponsjes. Van die minidingetjes. Ik heb ze nog niet gebruikt maar ze waren tien cent per stuk. Daar kon ik ze niet voor laten liggen. Ze doen het nog prima. Ik kijk naar ze (ze liggen hier naast mijn laptop) Zouden het ook coronaponsjes zijn? Arme schapen. Ze mogen lekker bij mij wonen nu hoor!