De dorpsapp #12...

Hallo, wat fijn dat je hier weer komt lezen! Vandaag deel ik weer wat berichtjes van de dorpsapp met jullie. Het blijft een feestje om dat te doen. Hier komen ze. Het begint met een bericht van een van de inwoners die een kindertehuis in Nepal ondersteunt. Ze maakt zich zorgen om de overstromingen die daar plaats vinden. Ze vraagt aandacht voor een donatie voor het maken van vloedplanken voor alle deuren op de begane grond. Er blijft niets aan de strijkstok hangen en het gaat gerealiseerd worden zodra het geld er is. Dat is er heel snel. Dan de eerste foto. Er drijft een bootje op de rivier. Stuurloos en ter hoogte van het oude schoolhuis hier in het dorp. Er meldt zich al heel snel iemand die het bootje herkent en de eigenaar wordt ingeseind. Dat is drie minuten later gedaan! Nog weer een paar minuten later ligt hij weer op zijn plekje. Goed vastgemaakt dit keer.

Er worden twee plunjebalen aangeboden. De nodige grappen gaan heen en weer. Hilarisch. Hier wonen echt hele grappige mensen. Sommige berichtjes zijn onbedoeld grappig. Op een gegeven moment meldt de eigenaar... en weg! Om aan te geven dat je niet meer hoeft te reageren. Op precies datzelfde moment schrijft iemand... ben je gedeserteerd? Daar moet ik dan even om glimlachen. Zelf zetten we een tafel op de app. Hij is loodzwaar en staat heel erg in de weg. De vorige eigenaren hebben hem achtergelaten en hij is bij ons overbodig. Misschien kunnen we er iemand anders blij mee maken. En dat is zo. De buren willen hem hebben. Hoe grappig is dat? Als we nog 4 tafels gehad hadden, waren we ze ook kwijt geweest trouwens. Dan weer het nodige gemopper over het niet bezorgen van de krant. Dat slaan we maar even over. Ik scroll verder door mijn telefoon...

Een hondenbed met knaagsporen wordt aangemeld. Of zoals de eigenaar het noemt: een hondenbak/mand. Regelmatig zie ik aankondigingen langskomen van theaters of voorstellingen hier niet ver vandaan. Altijd leuk om te weten wat er zoal speelt (woordgrap). Dan is er een bericht van iemand die verkeerde lakens heeft gekocht bij het Zweeds warenhuis. Het blijken later geen lakens maar gordijnen met lussen te zijn. Ook daar komen de nodige reacties op. Vooral als deze zelfde eigenaar ook nog kussens aanbiedt. Er wordt al snel een combi gemaakt met het hondenbed met knaagsporen....

De hilariteit is pas echt groot als iemand een Balinees antiek bed aanbiet als salontafel. Kussen, bed, bak, tafel,tafel.... er zit ergens in de hoofden van sommige mensen een enorme humor. Van een van de grappenmakers weet ik dat hij werkt voor het theater van Paul Haenen. Het bed is al snel verhuisd naar een nieuwe eigenaar. Binnen tien minuten zien we een foto van de woonkamer waar hij nu staat en ik moet bekennen dat het een super mooi plekje is.

Als laatste nog een bed. Ik bespaar jullie de reacties. Het leek wel of iedereen die dag in een lollige bui was. Maar ondertussen verhuisde er weer een meubelstuk naar een nieuwe eigenaar. Allemaal gratis en voor niks. Want als je zo ver bij de kringloopwinkels vandaan woont, kun je het niet zo goed op deze manier doen. Dan maak je je dorpsgenoten blij en het zorgt ook voor een stukje verbinding want je ziet elkaar nog eens. Omdat het dorp maar uit een paar straten bestaat zie je nog wel eens wat heen en weer gaan. Zo leuk!

Dit waren ze weer voor nu. Zoals altijd maakte ik een keuze uit het vele wat langskwam. Ja, soms is het veel maar je kunt er voor kiezen om alles wel of niet te lezen. En als het je te veel wordt dan ga je gewoon uit de groep en vraag je aan de buurman of buurvrouw of er nog wat gebeurt in het dorp. Zoals mijn buren dat doen, haha.