De dorpsapp #14...

Zullen we eens zien wat er allemaal weer te beleven viel op de dorpsapp? Het is grappig om te zien dat het hier zo stil wonen is maar er toch tegelijkertijd er zoveel activiteit is. Op de app is het in ieder geval nooit saai. We beginnen met een foto waarvan ik niet meer weet of ik hem al eerder liet zien hier. Voor de zekerheid toch nog maar even... Er was een boom omgevallen. Midden in de rivier. Nu, ik dit zo schrijf herinner ik me dat ik dit volgens mij al eerder vertelde?? Daarom maar snel verder...

En wel met dit houten bureau. Kleur taupe. Er mag een bod op gedaan worden. Dezelfde eigenaren van het bureau bieden behalve dit bureau ook nog een paar lampen, een oude stallamp, een dakkoffer, een broodkast, een dressoir, een bank, twee dekchairs, kinder voetbaldoeltjes, een loungebed, een kledingrek en een vloerkleed aan. Ik denk dat ik er niet bij hoef te zeggen dat deze mensen kleiner gaan wonen :-)

We lezen verder... Iemand vraagt een originele groene PTT/TNT brievenbus te koop. De knuffel die op vijf mei verloren was in de speeltuin ligt nog steeds te wachten op zijn vriendje. Ik kan me herinneren dat hij van een kindje van vrienden van nieuwe bewoners was. Hmm. Dat kind heeft ondertussen vast een nieuw vriendje denk ik. Twee nieuwe bewoners van het dorp worden toegevoegd aan de app en ook nog eens netjes geintroduceerd. Het regent berichtjes in de sfeer van hartelijk welkom enz. Oh, volgend bericht is ook leuk. Iemand vraagt of ze af en toe ergens een paar handjes pruimen mag plukken. In ruil daarvoor wil ze dan een potje pruimenjam maken. Graag reacties via PB want het hele dorp hoeft het niet te weten. En dan met naam en toenaam op de app schrijven. Het levert grappige reacties op. Onze bijna nieuwe buren vragen op begrip voor het afsluiten van de weg naar de stoep aan/naar de rivier. Zij zijn daar bezig aan de tuin met grote machines. Natuurlijk is daar begrip voor.

Komen we bij de volgende foto. Iemand biedt een mooie barokke spiegel aan. 60 x 60 cm en voor maar 40 euro. Ach, en dan weer een verdrietig hondenbericht. Iemand zoekt een nieuw tehuis voor een Leonberger reu van drie jaar. Wegens het overlijden van zijn baasje. Regelmatige verhuizingen hier in het dorp. Op 21 en 22 augustus is er leegverkoop van een huis. De mensen hebben 24 jaar in het huis aan de rand van het dorp gewoond en in die tijd ongelooflijk veel meuk verzameld. Ze hadden dan ook enorm veel ruimte om alles in op te bergen. Ze gaan terug naar de plaats waar ze ooit woonden, dat is fijn. Maar ook gaan ze in een appartement wonen en de spullen kunnen niet mee. Ik ging er een kijkje nemen en zag een verdrietig echtpaar voor het raam van hun huis. Voor hen vreemde mensen reden af en aan en snuffelden en rommelden door de spullen om te zien of er iets van hun gading bij was. Ik kreeg er een knoop van in mijn maag en ben snel weggegaan. Het voelde zo naar allemaal. Ik begrijp dat ze niet alles mee konden nemen maar op deze manier.Later sprak ik de mevrouw nog. Ze vond het lastig hoe het allemaal gegaan was, de kinderen (die hadden de verkoop georganiseerd) bedoelden het goed, zei ze. En ja, we kunnen echt niet alles meenemen.

Iemand biedt twee schattige konijntjes aan. Ik zie de app te laat en ze zijn al verwisseld van eigenaar voor ik met de ogen knipperde. Klein meisje wil graag konijntjes en deze vond ze echt te cute. Helaas pindakaas. De nieuwe bewoners (die waar ik hierboven al over schreef (knuffel), vragen om leuke restaurantjes in de buurt. Nou, daar komen heel veel reacties op. Voor veel andere nieuwelingen een eyeopener! 45 verschillende adressen worden genoemd. Naar aanleiding daarvan komt er meteen een bericht dat de dorpsbbq plaatsvindt op 11 september. Of we die dag alvast maar vrij willen houden. Er worden drie jongens gesignaleerd in het dorp. Ze spreken geen nederlands en komen plukken. Het wordt als verdacht aangemerkt. Oei, drie jongens nog wel. Met een kleurtje. Als dat maar goed afloopt. De politie werd gebeld want ze stonden bij die meneer door de heg te gluren. Deze man vertelde ook dat ze op de buurtapp stonden en daarna gingen ze weg. Om even later ergens in het gras te gaan zitten aan de kant van de weg waar ik hier al eerder over vertelde. De weg met de antilope in het asfalt. Het bleek allemaal erg mee te vallen. Ze kwamen pruimen plukken en konden het adres niet vinden. Gelukkig nam iemand even de moeite om ze aan te horen en bleek het dat ze vlakbij de plaats van bestemming waren. De fruitboer was al naar ze op zoek. Eind goed, al goed. Arme jongens. Even verder scrollen... Oh, hier is ook nog een leukerd. Iemand biedt gratis dakpannen aan. 180 stuks en er is maar 1x onder geslapen (!). Aangeraden wordt om ze te houden. Het kan hier stevig waaien en er gaat wel eens wat kapot. Nee, de eigenaar wil er toch vanaf. Voor 150 euro mag je ze hebben.

Na alle enerverende berichten eindigen we met een relaxstoel. Dat lijkt me een verstandig idee. Hij is gratis af te halen bij de moeder van de kapper. Hebben wij hier een kapper? Jazeker hebben we die. Hij is niet altijd open maar hij is er zeker wel. En hij schijnt ook nog eens heel goed te knippen. Vooral mensen met steil haar. Wie weet meld ik me nog eens bij hem. Voor nu stop ik weer met de berichten van de dorpsapp. Ik kan er weer 153 berichten van mijn telefoon verwijderen. Hoera!