Boeken #9...

Het is niet veel, naar mijn maatstaven gerekend, maar ik heb weer twee boeken gelezen. Misschien vinden jullie het interessant om te weten wat ik er van vond. Het eerste boek is het maandelijkse boek van de buurman. Zoals ik hier al vaker verteld heb, lezen de buurman (die van de boomgaard) en ik allebei graag. We proberen elkaar elke maand een boek te geven waarvan we denken dat de ander het interessant zal vinden. Zo lezen we ook buiten onze comfortzone.

Dit keer gaf hij me een oud boek van Cees Nooteboom. Titel: Rituelen. Uitgegeven bij de arbeiderspers. De buurman had hem al heel lang in zijn bezit (hij is aan het herlezen) en ik moet eerlijk zeggen dat ik het een hele kluif vond. De roman, want dat is het, gaat over de wereld van de kunsthandel, aandelen, Brabant. De rituelen zijn o.a. De Mis, de beurs, een liefdesgeschiedenis, een theeceremonie. Er is een ex notaris, een skikampioen met een moeilijke zoon, het dienstmeisje van zijn brabantse tante, een geheime kamerheer van de paus en dan ook nog eens een paar Amsterdamse kunsthandelaars. Ik vond het een moeizaam boek. Teveel personen en situaties. Ook nog eens verdeeld over twintig jaar. Amsterdam in de jaren vijftig en zeventig. Ik denk dat dit echt een boek is wat je later nog eens moet lezen. Misschien dat je, als je het de tweede keer leest, het hele plaatje pas begrijpt. Nu vond in het teveel in een keer. Buurman vond dat ook en las het voor de derde keer. Een boek buiten mijn comfertzone maar dat was ook de bedoeling toch?

Na Nooteboom las ik KliFi van Adriaan van Dis. De nieuwste van van Dis. Ik ben echt fan van zijn manier van schrijven. Ordelijk, mooie stijl, romige woorden, je verbeelding gaat er echt van aan. Nu eens niet over zijn jeugd in de duinen, over zijn ouders en dan speciaal zijn vader. Nee dit keer ging het over een oude man. Bibliothecaris in ruste die met zijn vrouw verhuist van de randstad naar het platteland. Vrouw overlijdt. Hij woont op een soort terp. Dan komt het hoge water en verhuizen mensen uit een buurtschap zonder regels naar zijn 'berg' en nemen zij als het ware zijn leven over. Eerst dacht ik.... waar gaat dit heen? Wat een raar boek. Ik leg het weg hoor. Maar toch, een dag later pakte ik het weer op en begon ik overnieuw en wat ben ik blij dat ik dat deed. Daarna las ik het in 1x uit. Buiten in de laatste zomerzon. Tussen de openslaande tuindeuren, dus uit de wind deed ik er twee uur over. Wat vond ik het jammer om de laatste bladzijde om te slaan. Het was echt een mooi boek. En ik ben benieuwd wat de buurman er van zal vinden.