Boomschilderijtjes...

In de tijd dat ik steeds verder van huis ging op mijn wandelingen ontdekte ik op een dag een schilderijtje in een boom. Als ik het goed onthouden heb, heb er hier al eens over verteld. Eigenlijk keek ik naar de bomen en verwonderde me er over hoe ze er elk jaargetijde steeds weer anders uitzien en ik niet kon kiezen wanneer ik ze op hun mooist vond.

Ineens was daar dat dus boomschilderijtje! Wat enig! Ik vertelde van mijn ontdekking en er werd me door diverse mensen verteld dat er nog veel meer te vinden waren in het dorp. Vanaf die tijd keek ik met nog meer interesse naar de bomen en niet alleen naar hun takken maar juist naar de stammen. Steeds weer ontdekte ik een nieuwe. Zoals deze met een molen daarop. Er bleken later nog veel meer molens te zijn.

Een stukje verderop op de stam van een dikke appel (?)boom zat er nog een. Steeds ontdekte ik weer een nieuwe. Ze worden geschilderd door een kunstenares hier uit het dorp. Over haar zal ik later nog een leuk verhaal vertellen. Ze (Mariëlle) schildert ze op een los paneel en plakt ze dan in de boom. Natuurlijk met lijm die boomvriendelijk is. Maar dat spreekt vanzelf denk ik.

In de speeltuin in het dorp was er ook een te vinden, zei men. Ik vond hem niet, maar wel een foto ervan. Niet mijn foto dus. Ik denk van de maker zelf maar ook dat weet ik niet zeker. Is hij niet enig? Ik word hier heel gelukkig van. Ze zijn echt mooi! En je vindt ze op verrassende plekken. Ja in bomen dus. Maar je weet nooit of je er een tegenkomt. Zo'n boom bedoel ik.

En wat te denken van deze muzikant. Het zou een van mijn buurmannen kunnen zijn. Hij speelt ook tuba. Ik heb hem alleen nooit kunnen betrappen op een clownsneus. Wel op bijen, maar dat verhaal kennen jullie al. Ook dit is niet mijn foto en ik heb hem ook nog niet gevonden. Maar hij is echt heel mooi geschilderd.

Ik eindig met een schilderijtje van een moeder met kind. Nar een foto van de jaren dertig uit de vorige eeuw. Toevallig keek ik met mijn vader in een oud fotoalbum en zag daar vrijwel dezelfde foto van mijn vader met zijn moeder. Misschien wandelden moeder en zoontje wel op de dijk waar ik ook zo graag loop. Misschien hielden zij ook van de kalme rivier. Van de stilte en de rust. Wie zal het zeggen.....Vandaag pronkte ik dus met andermans veren. Waarvan akte!