Wandelen #12...

Bij het opruimen van de foto's op mijn telefoon, kwam ik nog een paar leukerds tegen. Ik wil ze graag met jullie delen en dat kan het best in de vorm van een wandeling door het mooie dorp waar ik zo gelukkig ben. Nu al weer anderhalf jaar. Ik zal even zeggen waar ik ongeveer loop. Vanaf het pad ben ik rechtsaf gegaan. Door de ongezellige straat naar de landweg. Even buiten de bebouwde kom kijk ik eindeloos ver van me af. In de jaren in de randstad heb ik dat het meest gemist. Daar kon je nergens verder dan tien meter kijken. Maar hier gelukkig wel. Ooit in de polder van mijn jeugd vond ik dat ook altijd het mooist. Dat eindeloze.. Maar goed, nu kijk ik even niet daar de verre verten maar naar beneden. Misschien heb ik deze foto al eerder laten zien, dan excuses, maar zo niet dat zien we hier een, op het eerste gezicht, zo'n reparatie in de weg. Een klein scheurtje wat gerepareerd is. Maar als je goed kijkt, zie je een soort hert. Zien jullie het ook? Het doet me denken aan oeroude muurschilderingen. Zoals bij de oude Egyptenaren geschilderd werden. Ooit mocht ik sommige in het echt zien. Zo mooi en indrukwekkend. En nu heb ik zomaar zo'n mooi hertje hier op de weg. Net buiten de bebouwde kom.

Even verderop zie ik nog zo'n spoor. Ik ben er nog niet uit wat ik hier van vind. Het is steeds weer iets anders. Het ligt er veel aan van welke kant ik kom. Is het een tak? Dat kleine dingetje links helemaal bovenaan zou ook een snavel kunnen zijn en dat grotere ding rechts een vleugel. Zou het een vogel kunnen zijn? Wat zien jullie er in?

Sinds ik hier woon, ben ik meer gaan letten op figuren, structuren en patronen. Als je net als ik niet heel snel wandelt, zie je de dingen langzamer. Zo zag ik ook deze boom. Het is de bast van een appelboom. Maar het zou zomaar ook de huid van een krokodil of een olifant kunnen zijn. Ik probeerde het na te tekenen op een strookje papier en het is inmiddels verwerkt in een van mijn pretty papers. Jullie gaan het vast een keer langs zien komen.

De boom staat op de dijk. Want als ik de landweg helemaal uitloop kan ik kiezen of ik de dijk op ga of de weg langs de provinciale weg op ga. Nou, dan is de keuze niet moeilijk. Alles is nog mooi groen op de foto. Het is ook al weer even geleden dat ik hem nam. Jaja, ik loop achter, maar ik haal wel bij hoor! Het verbaast me steeds hoe stil het hier is. En hoe groen het nog steeds is. Heel langzaamaan beginnen de bomen te veranderen van kleur maar nog steeds is er veel groen. Wat mooi hè om hier te mogen lopen? Het lijkt soms alsof ik in een sprookje loop.

Toch maar even weg uit sprookjesland, want de realiteit haalt je soms hier zelfs in. We moeten wel in de gaten houden of het fruit goed groeit toch? Even een kleine appelinspectie dan maar? Kijk ze eens groeien. Ik heb ze verteld dat ze goed hun best mogen doen. Ook dat ik dan lekkere appelmoes van ze ga maken en appeltaart en dat ze dan heel veel mensen blij zullen maken. Dat vonden ze fijn! Ze beloven goed hun best te gaan doen. Waarvan akte!