kleurtjes...

I18 juni. Ik kreeg ooit de opmerking van iemand dat mijn blog zo rommelig is. De ene keer ging het over onderwerp a en dan weer over b of c of d. Zij vond dat storend en vroeg me: wie ben jij nou echt? Je kan nooit alles wat jij doet goed doen en je kunt ook niet zoveel dingen tegelijk leuk vinden. Haar toon was niet aardig moet ik erbij zeggen. Ik denk dat ik haar met open mond heb aangekeken want ik begreep werkelijk niet waar ze het over had. 

Ze had een mening over mij en mijn blog. Dat mag natuurlijk maar eh Over MIJ en MIJN blog en daar mag ik dus doen wat IK wil. En dat heb ik haar rustig en vriendelijk verteld. Zonder tierlantijnen en zonder dat ik er van alles bij hoefde te halen of me te verdedigen. Eerlijk gezegd vond ik haar een beetje onfatsoenlijk. Zelf zou ik dat nooit doen. Maar iedereen is weer anders zullen we maar zeggen.

Ze vertelde me dat ze zelf ook een blog had en gaf me het adres. Daar moest ik maar kijken en misschien kon ik er van leren. Ja, mensen zeggen soms veel. En recht voor zijn raap. En misschien kan ik dat wel beter waarderen dan mensen die achter je rug om van alles over je zeggen. En die zijn er genoeg. Ik spreek nu over een eerste ontmoeting tussen ons hè? Een droomstart kun je het niet noemen :-)

De dame in kwestie is jonger dan ik en het leven is haar tot nu toe gunstig gezind geweest. Misschien was ik zelf vroeger ook wel zo. Ik weet nog dat een wijze vrouw ooit zei: je denkt dat je alles weet Tien maar het leven gaat je nog om de oren slaan. Ik heb vaak terug gedacht aan haar woorden. Goed het blog dus.... waar ik misschien wel wat van zou kunnen leren, ha!

Het bleek een beauty/ life style/ interieur blog te zijn. Alles zag er mooi uit. Alles precies zoals het zijn moest. Hippe foto's, hippe filmpjes. Juist het soort blog waar in geen belangstelling voor heb. Ik hoorde aanbeveling over product a en daarna over b en c en d en alles was goed voor je huid, je ogen, je haren en ik dacht.....

..lieve schat, je bent net als ik. Jij kunt ook niet kiezen :-))))) Ik heb er verder niet teveel over nagedacht. Na de eerste ontmoeting kwam ik haar vaker tegen. Ik noem haar nu A (de eerste letter van haar voornaam) We maken altijd een praatje en soms drinken we thee. Groene thee want dat is goed voor de afvalstoffen. Ze kan niet zo goed meer lachen, de arme A. Ik weet dat er hier en daar al een beetje botox ingespoten wordt. Het lijkt me best gedoe om zo'n blog te onderhouden. Je kunt nooit in een gemakkelijke broek en truitje wat door je huis of tuin rommelen. Misschien dat nog wel maar je kunt niet zo onder de mensen komen. Altijd tip top verzorgd zijn lijkt me best vermoeiend maar voor haar is het een manier van leven geworden ondertussen. We kunnen daar inmiddels zeer relaxed mee omgaan allebei :-) Zij op haar en ik op mijn manier.

Ze denkt na over ouder worden. Ze is er een beetje bang voor en ziet er tegenop. Ik hoop dat ze wat relaxter wordt. Zoals de oude dame (93) waar ik af en toe thee mee drink. Die trekt aan waar ze zin in heeft. Of het bij elkaar past of niet. Qua kleur en stijl. Ik vind haar altijd een soort ouwe hippie/ pippi. Ze draagt al jaren dezelfde schoenen. Zomer en winter. Ze vertrouwde me ooit toe dat ze alleen deze schoenen (dus dezelfde) draagt en nog veel nieuwe paren thuis heeft staan voor als er weer een paar versleten is. Ze sopt altijd haar koekje in de thee en soms breekt dat af.

Dan grinnikt ze wat en zegt oeps en hengelt het er vervolgens met haar lepeltje weer uit. En altijd zegt ze dan dat ze dat eigenlijk niet meer moet doen, maar dat ze te oud is om het af te leren. De mevrouw die niet zo goed meer ter been is maar in haar hoofd mooie reizen maakt en avonturen beleeft. Een heerlijk mens en ik hoop dat ze al haar schoenen nog gaat verslijten. De dame is ook aan de computer tegenwoordig en leest hier ook mee. Ha B :-))

Twee volgers van dit blog en twee uitersten. Tenminste dat denk ik wel. Ik ken natuurlijk niet iedereen die hier meeleest. Jammer eigenlijk want misschien zijn er nog wel meer mooie types bij. Twee uitersten en toch hou ik van allebei op hun eigen manier. Ik zit er een beetje tussen. Ik ben niet zo'n rommelkont als de oude B. Haar huis puilt uit van de spullen en je breekt er bijna je nek :-) En wat zeg je dan altijd B? Dat komt omdat je Indisch bent toch?

B die alles laat komen zoals het komt. En aan de andere kant A die alles perfect wil doen. Ik kan daar geboeid naar kijken. Er komt nu een mal idee in mijn hoofd. Wat zou er gebeuren als ik die twee vrouwen aan een tafeltje zou zetten? Hoe zou dat uitpakken?

B is er wel voor te porren denk ik maar A? Dat weet ik niet. A als je dit leest? Wil je er eens over nadenken? Het lijkt me enig om jou een koekje in de thee te zien dippen en er je dat dan met je gemanicuurde nagel uit te zien vissen. Even plagen mag wel toch? :-) Of dat jij de kledingkast van B gaat sorteren en leuke setjes maakt? Is dat geen goed idee? Ik hoor wel van jullie.

Ineens schiet me een oud kinderliedje in gedachten. Volgens mij is het van Elly en Rikkert: We hebben allemaal wat. We zijn allemaal raar en toch zijn we broertjes en zusjes... zo begon het. En het eindigde met ... en toch houden we van elkaar. En dat is wat ik doe. Er zijn veel mensen om van te houden. Niet allemaal zijn ze keurig en netjes. Veel hebben er een rafelig randje. Beschadigd op de een of andere manier. Het zijn wel op hun eigen manier allemaal kleurrijke types. Ze zijn bijzonder op hun eigen wijze. Eigenwijs zijn de meesten van hen; tegendraads ook. Twee heb ik er een beetje uitgelicht vandaag. Ik heb ze vooraf gezegd dat ik over ze ging schrijven en dat vonden ze prima.

Toen ik nadacht over wat ik zou schrijven kwam onmiddellijk het beeld van de kleurpotloden bij me op. Kleurige types- kleurpotloden. Soms met een scherpe punt. Soms minder scherp. Soms viltstift. Soms heel licht kleurpotlood. Ik kocht een zak in de kringloop met van alles er in. Kleine rommeltjes tussen de potloden en stiften. Dat zie ik als metafoor voor de extra's die mensen met zich meedragen. Het heeft ze gemaakt tot wat ze nu zijn en ik ben dankbaar dat ze een poosje mee willen varen in mijn leven.