24 juni. Iedere keer als ik foto's bij elkaar zoek voor een blog roep ik bij mezelf: oh ja, die zijn ook leuk! Die wil ik ook nog een keer laten zien. Ik word zo blij van het terugvinden van al die oude foto's. Verveel ik jullie er niet mee? Ik hoop van niet. Voor veel nieuwe lezers (en die zijn er) zijn ze natuurlijk wel nieuw bedenk ik me nu.
Deze vlindertjes heb ik vaak gehaakt. Ik heb geen idee hoe ik aan het patroon kom en hoe oud het is. Wel weet ik dat ik ze ontelbaar vaak overal heb zien langskomen en ik vind ze altijd weer leuk. Ze zijn geschikt om er restjes garen mee op te maken.
Ik weet nog dat ik van iemand twee pakjes kreeg met minibolletjes garen van Action en ben er uiteindelijk vlindertjes van gaan haken.
Ik zou al het garen opmaken had ik me voorgenomen. Eerst lukte het om vlinders in één kleur te maken. Daarna maakte ik combinaties en weer daarna gebruikte ik de allerlaatste restjes voor de oogjes/ sprieten. Uiteindelijk bleven wat kleine draadjes over.
En ook die kleine draadjes werden nog gebruikt. Als vulling in de stoffen knuffels die ik destijds aan het maken was. Ik liet ze hier eerder zien. Ja, dat was een leuke uitdaging destijds en ik stond er versteld van dat ik nog zoveel vlinders kon maken van die kleine bolletjes garen.
Het was leuk er vervolgens mee te spelen. Klein meisje legde ze in een mooi patroon en ik maakte er foto's van. Het was een leuk werkje zo samen. Steeds weer iets nieuws verzinnen en ondertussen gezellig kletsen over van alles en nog wat.
Je staat er versteld van wat voor avonturen je al kunt beleven als je vier bent.
Hoewel ik buitengewoon tevreden ben met de leeftijd die ik nu heb, zou ik wel af en toe nog even kind willen zijn. Jullie niet? Lekker onbezorgd en onwetend van alle nare dingen die zich in de boze buitenwereld afspelen. Ik zou dan wel weer een kind willen zijn als toen. In het kleine dorp achter de hoge dijk. Ik heb er zulke goede herinneringen aan.
Helaas helaas, die tijd bestaat niet meer. Alles is anders. Ook het dorp is veranderd. Ik ben veranderd. Hoewel ik er nog graag kom vraag ik me af of ik er nog zou kunnen wonen. Ik zou de randstad graag achter me laten maar om terug te gaan naar de polder is misschien ook teveel gevraagd. Of toch niet? Ik denk meer aan een middelgroot stadje. Culemborg vond ik leuk. Zaltbommel, Wijk bij Duurstede, Vianen, Alblasserdam, Gorinchem. Die grootte lijkt me het aantrekkelijkst. En dan toch wel weer terug naar het midden van het land.
Daar woont onze familie ongeveer. Ik zeg ongeveer omdat dat bij ons een rekbaar begrip is. Er wordt veel verhuisd en het kan zomaar weer anders zijn. Voor nu wonen de meesten daar zal ik maar zeggen. We zullen zien wat de toekomst in petto heeft. Het moet een goed alternatief zijn want het zal moeilijk zijn dit heerlijk huis te verlaten. Maar nu de fysiek minder wordt, moet ik er toch serieus over na gaan denken helaas.
Kijk, hieronder zien jullie de letterkast weer die ik gratis mee mocht nemen van de dames van de kringloop. Ik schreef er een paar blogjes geleden over. Het staat nu in de keuken op de plank boven de eettafel maar het was eerst een vlinderkastje. Leuk hè?
De laatste vlindertjes eindigden in een mandje. En ook deze foto is al weer achterhaald want er zijn er nog maar een paar over. Wat heb ik er dan mee gedaan zullen jullie je afvragen? Ik verkocht er een boel op een leuk marktje. Van sommigen maakte ik broches. Ik plakte ze op kaarten. Ik gebruikte te ze voor mijn visitekaartjes. En met een mooi lint erdoor is het ook een leuke versiering op een cadeautje.
Op een regenachtige middag speelden we er boter kaas en eieren mee. Ook leuk. Ik gebruikte ze in collages die jullie later te zien krijgen. En de laatste laat ik te zijner tijd achter in het wild met een lief briefje er aan. Om een beetje tegenwicht te bieden aan alle somberheid en nare dingen die gebeuren. Ach ja...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten