shutters...

 Wonen in een huis uit 1871 betekent dat er altijd iets kapot is of vervangen moet worden. Als je zo leeft al wij bedoel ik. Heb je daarentegen een geldboompje in de tuin, dan is er niks aan de hand. Dat boompje wil bij ons geen wortel schieten dus sparen we overal voor. En dat heeft wel zo zijn charme. Het betekent dat je een plan maakt, daar geld voor opzij legt en naar uit kijkt. Tenminste, dat is zoals ik het zie. Een van onze buren heeft alles in één keer opgeknapt en nog voor hij er ging wonen. Zijn huis was slechter dan dat van ons. Maar ja, hij heeft meer centjes dan wij ;-) En nu verveelt hij zich een beetje ;-)

Als je een huis koopt met achterstallig onderhoud, zoals wij dat destijds deden, betekent dat ook veel zelf doen. Maanden ben ik destijds bezig geweest met schuren, grondverven en behang afsteken. In de woonkamer bijvoorbeeld vonden we 17 lagen behang. Nog even heb ik overwogen om er van allemaal een stukje te laten zitten en er een lijstje omheen te zetten maar dat project vond geen instemming bij de rest van het gezin en ik heb het dan ook laten varen.

De eerste keer deden we op de grote klussen na, alles zelf maar nu de tweede ronde sparen we en laten we dingen doen. De man heeft er geen zin meer in en ik kan het lichamelijk niet meer. Misschien is klus-zin ook wel eindig bedenk ik me nu. Ik ken meer mensen die klus-moe zijn omdat ze het al jaren en jaren doen.

Toen we hier kwamen wonen was het standaard 15 graden in huis. Het vermogen van de oude verwarmingsketel kon het simpelweg niet aan. En de bijverwarming via de open haard kon ook niet meer omdat de schoorsteen in geen jaren geveegd was en de schoorsteen half ingestort. De oude dame die hier woonde leefde meestal in de keuken. Boven kwam ze al jaren niet meer. Dikke truien dus de eerste jaren. We zijn destijds boven begonnen. Met het dak. Daarna de buitenmuren. Die hebben we schoon laten maken en opnieuw laten impregneren. Daarna zijn we pas aan de binnenkant begonnen.

Muren werden geïsoleerd en raamkozijnen vervangen. Overal was het nog enkel glas en in de winter stonden er echt ijsbloemen op de ramen. Op de slaapkamer was er nog van dat ouderwetse glas-in-lood. Je ziet het op de eerste foto's. Het lood was hier en daar verdwenen en daar kwam de kou doorheen. Ik plakte er in de winter plakband overheen om de wind wat tegen te houden. En dan te bedenken dat ik een echte koukleum ben. 

Er gingen apparaten kapot, ik denk nog met gruwel aan de dag dat de oude verwarmingsketel het begaf. Een week later begaven de vaatwasser en de wasmachine het. Het spaarpotje was tot op de bodem leeg. Ramen en zo moesten wachten. Maar langzaamaan krabbelden we op en het huis werd mooier en mooier. Met elke verandering waren we zó gelukkig. 

Dit voorjaar was dan eindelijk het slaapkamerraam aan de beurt. En het raam van het kantoor van de man. Die waaide zo ongeveer ook achter zijn bureau vandaan. We hebben best veel badhanddoeken maar de helft gebruikte hij om de windstroom een beetje tegen te houden. Arme man. We klaagden niet en probeerden er de humor maar van in te zien.

We vroegen de jonge timmerman om een offerte en toen die ons beviel (dat is altijd het geval want hij rekent niet de hoofdprijs) kwam hij er nieuwe ramen inzetten. Nieuwe kozijnen moet ik zeggen. Het glas-in-lood verdween en daarvoor in de plaats kwam een 'gewoon' raam. In het vijfhoekige raam lieten we het patroon namaken zoals ook beneden te zien is. Het werd zo een mooi geheel vanaf de buitenkant. Sommigen vonden het zonde van dat 'mooie' glas, maar nu het af is, hoor ik er niemand meer over. Alleen dat iedereen het nu mooier vindt. Ach ja!

Het nieuwe raam is ook weer een schuifraam. Je schuift het omhoog om het open te zetten. Net als het vorige raam. Er zit ook weer een schuifsysteem in met een gewicht. De touwen zijn vernieuwd en alles loopt veel soepeler dan eerst. Bij het oude raam moest ik met mijn hele gewicht omhoog schuiven. De biceps werd goed getraind. En als het dicht moest, andersom ook met kracht. Maar de grootste winst van alles: het is zo lekker warm nu in de winter. De gehaakte dekens kunnen terug in de kast of voor andere dingen gebruikt worden.

Ik weet nog dat ik me in Januari een soort prinses op de erwt voelde maar dan omgekeerd. Dekbed, gehaakte deken, gehaakte deken en dan nog een quilt. Sokken aan. Echt elegant was het allemaal niet en nog kon ik niet slapen van de kou. Hilarisch is de foto die een van de kinderen van me maakte. Mam, ik moet je helemaal uitgraven, waar ben je? :-))))))))))) Dat ik die foto niet met jullie deel zullen jullie vast begrijpen.

Ik maakte een tijdelijk gordijn van de panelen van het kamerscherm. Drie stuks vulden precies het onderste gedeelte van het raam op. Het middenstuk rolde ik omhoog. De schilder kwam en maakte alles mooi. Nieuw behang, frisse lik verf  (ik schreef er over) en vertrok weer.

Daarna kwam de vloerbedekking man en werd de prikkende sisal-achtige harde goedkope vloerbedekking vervangen door een zachte vloerbedekking. Oh wat een weelde was dat. We voelden ons de koning te rijk en genoten met volle teugen. Iedere dag weer.

En nu dan is afgelopen week de shutter-man gekomen uit het verre Brabant. Hij vertrok om kwart over zes van huis en was om 9 uur pas bij ons. Die kreeg eerst koffie natuurlijk en een groot glas koel water want het was zo'n beetje de warmste dag van het jaar. Hij begon in het kantoor van de man. Die moest nog werken en daar stond de zon er niet op.

Daarna was er weer een pauze. De arme man had het zwaar. Het viel om de drommel niet mee want oh, het was zo warm. En hij moest zoveel keer de trap op en af met al die zware dozen en gereedschapskisten. In onze slaapkamer had hij de zon recht in zijn gezicht en heb ik hem maar wat handdoeken gegeven om te deppen. Ik had zo met hem te doen. Maar hij bleef er vrolijk onder en zei steeds dat hij dit zo'n leuke klus vond. Het was een beroep op zijn vakmanschap; echt maatwerk.

Iets na twaalf uur was hij klaar en kijk eens wat een mooi resultaat. Zonder raambedekking (ik mocht van de schilder geen spijkers meer slaan voor het tijdelijke gordijn) was het erg warm boven maar nu met de shutters dicht was het precies goed. Toen de man weg was hebben we twee stoelen gepakt en zijn we er voor gaan zitten. Shutters open. Shutters dicht. Shutters half open. En maar genieten. Want dit was toch echt wel een klus geweest. Boven is het nu klaar. Alles wat nu nog vervangen moet worden is extra. Het was moeilijk foto's maken tegen het licht in, maar jullie krijgen een idee van hoe en wat. Mooi hè? We zijn er zó blij mee. En nu maar weer sparen voor het volgende project :-)