Verkoop...

2 juni. Ik vertelde eerder over de markten waarop ik mijn spulletjes verkocht. Ik heb dat altijd met veel plezier gedaan. Want weet je... je zit in je eentje thuis om dingen te verzinnen en vervolgens te maken. Dingen die je zelf leuk vindt maar waar je geen idee van hebt of anderen dat ook vinden. Het leuke van zo'n dag is dat je het rechtstreeks hoort van mensen. Dat je informatie en enthousiasme kunt uitwisselen, dat je ziet wat er leeft onder de mensen. 

Verkopen op een markt is iets waar ik langzaamaan ingegroeid ben. Als kind hielp ik al mee bij de bazaar van de plaatselijke fanfare in het dorp achter de dijk. Ik herinner me de grabbelton. Kleintjes mochten grabbelen voor tien cent. Ik zat dan met een blikje op schoot waar het geld in moest. Soms moest er gewisseld worden, of geld teruggegeven. Dat was een serieus moeilijke zaak kan ik me herinneren. Ik zal nog heel klein geweest zijn.

Ik herinner me ook nog de promotie naar de 'enveloppen' stand. Een heleboel enveloppen met een nummer daarin. De enveloppen hingen aan een touw aan de kraam. Na betaling mocht je er wat afscheuren. Ik mocht meehelpen met de voorbereiding. In elke envelop moest een briefje gestopt worden. Daarna moesten er met de perforator gaatjes ingemaakt worden en tot slot het touw erdoor geregen. Op de kraam kwam een mooi kleedje en werden de prijzen uitgestald. Op de prijzen een nummer wat correspondeerde met de nummers in de enveloppen.

Ik herinner me nog een verkoop van een van de huizen waar ik Hoofdzuster was. Er was een verkoop in de kelder van spulletjes van overleden bewoners waarvan de familie geen raad wist met alles. Ik kocht er zelf ook e.e.a. omdat ik net naar een groter appartement verhuisd was. Een van de stoeltjes van toen heb ik nog steeds. Er was veel belangstelling maar ik werd er verdrietig van. Al die spullen van al die mensen die ik gekend had. Nee, dat was niet tof. Wel verkochten we veel en van het geld gingen de bewoners een dag uit.

Later, in mijn huwelijkse leven was ik vrijwel altijd betrokken bij de bazaars van de kerken in de plaatsen waar we woonden. Soms in dienst van de kerk, soms ook later zelf met een kraam eigen spullen. Altijd weer met plezier. Met een schoonzus stond ik nog eens op de braderie en ik herinner me nog wat rommelmarkten. Koninginnemarkten met de kinderen natuurlijk met een kleedje op de vloer. Ieder jaar waren we van de partij.

Ik ben het eerst gestopt met de kindermarkten. Dat had een natuurlijke oorzaak. Op een gegeven moment is de jongste te oud en gaat zoiets over. Daarna stopte ik met de verkopen van de kerk.

Met de braderieën ben ik gestopt toen er teveel sokken en cd verkopers kwamen. Ik kan me een keer herinneren dat ik naast een verkoper van witte sokken stond. Een bundel van 5 stuks voor maar twee euro vijftig. Och heremetijd, als ik mijn ogen dichtdoe dan hoor ik de man nog :-)) Hij at de hele dag hotdogs die hij haalde bij een kraam aan de overkant. En hij dronk cola uit een meegebrachte koelbox. Gek dat ik dat nog weet. Het zal indruk op me gemaakt hebben.

Speciale markten doe ik nog steeds. Dat vind ik leuk. En dan toch wel het liefst binnen want ik heb altijd een beetje angst voor regen vanwege de vele papieren dingen die ik verkoop. Hier in de buurt zijn er een paar die ik echt leuk vind om te doen en ik kijk steeds weer uit naar de uitnodiging. Zo stond ik al eens in een bunker uit 1881 en bij een bakkerij waar vers brood werd gebakken. Een lege kas waar even daarvoor nog planten stonden bij de kweker. Ik vond mezelf terug in een buurthuis. Ik was bij de reddingsbrigade waar alle spullen naar boven getakeld moesten worden en waar het meer dan 35 graden werd. En zo kan ik er nog wel meer opnoemen. Kerstmarkten ook. Die vergeet ik nog te noemen.

En dan natuurlijk mijn eigen winkeltje. Een beetje bij toeval ontstaan. Als ik onderweg op markten dingen verkocht vroegen mensen me vaak of ik een winkel had. Zo heb ik besloten om mijn werkkamer in te richten als 'winkel'. Voordeur open, kamerscherm in de gang om mijn privacy te behouden.